NewsEdit Ένα πολιτικό σχήμα χωρίς επαγγελματίες πολιτικούς, με πρόσωπα προερχόμενα από την αγορά, την εργασία και την κοινωνία, περιέγραψε η Μαρία Γρατσία, στενή συνεργάτιδα της Μαρίας Καρυστιανού, σκιαγραφώντας το πλαίσιο μέσα στο οποίο –θεωρητικά– θα μπορούσε να συγκροτηθεί ένας νέος πολιτικός φορέας με επικεφαλής την ίδια.
Η περιγραφή παραπέμπει σε ένα μοντέλο «αντισυστημικής» πολιτικής οργάνωσης, που επιχειρεί να αποστασιοποιηθεί πλήρως από το υπάρχον πολιτικό προσωπικό και να αντλήσει νομιμοποίηση όχι από κομματικούς μηχανισμούς αλλά από την κοινωνική και επαγγελματική εμπειρία των συμμετεχόντων. Σαν μια ομάδα διάσωσης που δεν βγαίνει από τα γραφεία, αλλά από το πεδίο, εκεί όπου τα προβλήματα είναι απτά και όχι θεωρητικά.
Χωρίς πρώην πολιτικούς και κομματικά στελέχη
Σύμφωνα με τη Μαρία Γρατσία, βασική και αδιαπραγμάτευτη αρχή ενός τέτοιου εγχειρήματος θα ήταν ο πλήρης αποκλεισμός προσώπων που έχουν ήδη εμπλακεί στην πολιτική. Όπως τόνισε χαρακτηριστικά, δεν υπάρχει πρόθεση συνεργασίας «με οποιοδήποτε πρόσωπο που έχει αναμειχθεί με την πολιτική στο παρελθόν».
Η τοποθέτηση αυτή έρχεται να απαντήσει σε ένα ευρύτερο κοινωνικό αίσθημα απαξίωσης του πολιτικού συστήματος και των παραδοσιακών κομμάτων. Η λογική είναι σαφής: αν το πολιτικό προσωπικό θεωρείται μέρος του προβλήματος, δεν μπορεί να αποτελέσει και μέρος της λύσης. Πρόκειται για μια προσέγγιση που θυμίζει το «άδειασμα του τραπεζιού» πριν ξαναστηθεί το παιχνίδι από την αρχή.
Πρωτοβουλία από την κοινωνία και όχι από μηχανισμούς
Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε η Μαρία Γρατσία στο γεγονός ότι πρόσωπα με υψηλό επαγγελματικό και γνωστικό υπόβαθρο έχουν προσεγγίσει τη Μαρία Καρυστιανού με δική τους πρωτοβουλία. Όπως ανέφερε, πρόκειται για «εξαίρετες προσωπικότητες» που δεν αναζητούν ρόλο μέσα από κομματικά κανάλια, αλλά εκφράζουν ενδιαφέρον ως ενεργά μέλη της κοινωνίας.
Η εικόνα που περιγράφεται είναι αυτή μιας αυθόρμητης συσπείρωσης ανθρώπων που βλέπουν την πολιτική όχι ως καριέρα αλλά ως υποχρέωση. Σαν πολίτες που σηκώνονται από τον καναπέ επειδή θεωρούν ότι η αδράνεια κοστίζει περισσότερο από τη συμμετοχή.
Άνθρωποι της αγοράς και της πραγματικής οικονομίας
Κεντρικό στοιχείο της περιγραφής αποτελεί η σαφής προτίμηση σε ανθρώπους που έχουν εμπειρία από την πράξη και όχι μόνο από τη θεωρία. Η Μαρία Γρατσία μίλησε για άτομα που έχουν εργαστεί, έχουν αναλάβει ευθύνες, έχουν πληρώσει εργαζόμενους και συνεργάτες και έχουν βιώσει στην καθημερινότητά τους τις δυσκολίες της ελληνικής κοινωνίας.
Η αντίστιξη είναι σαφής: από τη μία, οι «βολεμένοι σε μια καρέκλα» χωρίς επαφή με την κοινωνία και, από την άλλη, άνθρωποι που γνωρίζουν τι σημαίνει υποχρέωση, ρίσκο και ευθύνη. Σαν τη διαφορά ανάμεσα σε κάποιον που σχεδιάζει έναν χάρτη και σε κάποιον που έχει περπατήσει το ίδιο το έδαφος.
Γνώση και εμπειρία ως δίδυμο εργαλείο πολιτικής
Σύμφωνα με τη συνεργάτιδα της Μαρίας Καρυστιανού, το ζητούμενο δεν είναι απλώς η επαγγελματική επιτυχία, αλλά ο συνδυασμός θεωρητικού υπόβαθρου και εμπειρίας από την πράξη. Όπως επεσήμανε, μόνο μέσα από αυτό το δίδυμο μπορεί να υπάρξει συμβολή στη διαμόρφωση «εμπεριστατωμένων, στοιχειοθετημένων λύσεων» που να είναι πρακτικές και εφαρμόσιμες.
Η προσέγγιση αυτή απορρίπτει τις γενικόλογες διακηρύξεις και τις αφηρημένες πολιτικές υποσχέσεις, προκρίνοντας λύσεις που δοκιμάζονται στην πραγματική ζωή. Σαν εργαλεία που δεν μένουν στο συρτάρι, αλλά χρησιμοποιούνται στο εργοτάξιο.
Ένα σχήμα μακριά από την παραδοσιακή πολιτική
Κλείνοντας, η Μαρία Γρατσία υπογράμμισε ότι, σύμφωνα με όσα γνωρίζει, στη συντριπτική πλειοψηφία τους τα πρόσωπα που θα μπορούσαν να πλαισιώσουν ένα τέτοιο εγχείρημα δεν θα έχουν καμία σχέση με την πολιτική. Η διατύπωση αυτή ενισχύει την εικόνα ενός φορέα που επιχειρεί να σταθεί απέναντι στο πολιτικό σύστημα, όχι ως ανανεωμένη εκδοχή του, αλλά ως κάτι ποιοτικά διαφορετικό.
Το κατά πόσο μια τέτοια περιγραφή μπορεί να μετατραπεί σε συγκροτημένο πολιτικό σχέδιο παραμένει ανοιχτό. Ωστόσο, η αφήγηση που παρουσιάστηκε φωτίζει ένα υπαρκτό κοινωνικό αίτημα: την αναζήτηση εκπροσώπησης από ανθρώπους που μοιάζουν περισσότερο με την κοινωνία παρά με την πολιτική σκηνή που την κυβερνά.