NewsEdit Η λέξη “εκεχειρία” έσβησε από το λεξιλόγιο. Τραμπ και Πούτιν συμφώνησαν σε “ειρήνευση” με ρωσικούς όρους και αμερικανικά deals. Η Ουκρανία απλώς καλείται να υπογράψει και η Ευρώπη περιορίζεται σε ρόλο κομπάρσου με πρωταγωνιστικές ψευδαισθήσεις .
Του Ανατρεπτικού
Ο Πούτιν δεν είχε κανέναν λόγο να βιαστεί καθώς ο Τραμπ του άνοιγε το δρόμο καλώντας τον στην Αλάσκα: Το σχέδιο δεν είναι να παγώσει ο πόλεμος, αλλά να τελειώσει μία και καλή με τη Μόσχα να επιβάλλει τους όρους της. Οι ΗΠΑ είχαν ήδη στείλει το μήνυμα στους Ουκρανούς ότι στρατιωτική βοήθεια δεν υπάρχει πια. Στο καλύτερο σενάριο θα στείλει “ειρηνευτικές δυνάμεις” με στόχο να επιβλέπουν την ήττα του Κιέβου και την μετά-Ζελένσκι εποχή.
Ο Τραμπ βλέπει μόνο ψήφους και business
Η Ουκρανία δεν φέρνει ψήφους στον Τραμπ. Ούτε βέβαια οι Ευρωπαίοι. Οι Αμερικανοί πολίτες, όπως δείχνουν οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις, δεν αισθάνονται καμιά απειλή από τη Ρωσία. Άρα ο Τραμπ έχει κάθε λόγο να αφήσει πίσω του τον πόλεμο και να πιάσει τις δουλειές: ενέργεια, πρώτες ύλες, σπάνιες γαίες (τις οποίες πήρε κοψοχρονιά από τον Ζελένσκι), εμπορικές συμφωνίες με τον Πούτιν. Για τον ίδιο, η “φιλία” με το Κρεμλίνο αποδίδει περισσότερα από την κόντρα η οποία μέχρι τώρα έχει μόνο χασούρα. Ας αφήσουμε πως κάποια στιγμή θα πρέπει να ασχοληθεί σοβαρά και με την Κίνα!
Οι Ευρωπαίοι πληρώνουν, ο Τραμπ αποφασίζει
Όποια και να είναι η κατάληξη, το ΝΑΤΟ θα κάνει ό,τι πει η Ουάσινγκτον. Κι αν δεν το κάνει, δεν το έχει σε τίποτα ο Τραμπ να πάρει το MAGA, κόκκινο καπελάκι του και να φύγει. Όσο για την Ευρώπη και τη “Συμμαχία των προθύμων” ήδη πληρώνουν το τίμημα:
- 5% του ΑΕΠ τους σε αμυντικές δαπάνες που φυσικά ελέγχονται από τις ΗΠΑ.
- 15% δασμούς σε όλα τα εξαγόμενα προϊόντα προς την Αμερική.
- 50% δασμούς σε χάλυβα και αλουμίνιο.
- Υποχρεωτικές αγορές αμερικανικού εξοπλισμού και ενέργειας ύψους 150 δισ. δολαρίων.
- Επενδύσεις 600 δισ. δολαρίων εντός τριετίας στην αμερικανική οικονομία.
Κι όλα αυτά χωρίς δικαίωμα άσκησης πολιτικής επιρροής. Μια Ευρώπη που πληρώνει, αλλά δεν αποφασίζει.
Μόνη της παρηγοριά το να πουλήσεις κανένα eurofighter στον Ερντογάν και καμιά ακόμη μπελαρά ή κανένα ραφάλ στην Αθήνα. Ψιλολόγια.
Η Ευρώπη φυλακισμένη στον παραλογισμό της
Σήμερα η ΕΕ παλεύει με τον πληθωρισμό, το δημοσιονομικό χρέος, το ενεργειακό κόστος, την κλιματική κρίση, το μεταναστευτικό, το δημογραφικά, την έλλειψη ανταγωνιστικότητας, την αποεπένδυση και αποβιομηχανοποίηση. Και ο πυρήνας όλων αυτών των πληγών του Φαραό: ένας πόλεμος που ξεκίνησε υπό την αιγίδα των ΗΠΑ, επί Μπάιντεν και που η ίδια η Ευρώπη αποδέχθηκε άκριτα. Αντί να δει στη Ρωσία έναν εταίρο για φθηνή ενέργεια, πρώτες ύλες και μια αγορά εκατοντάδων δισ., την έχρισε “εχθρό”. Και στηρίχθηκε στις ΗΠΑ – τον “σύμμαχο” που την απομυζά με δασμούς, υποχρεώσεις και εκβιασμούς.
Οι ψευδαισθήσεις τελειώνουν
Η αυριανή εικόνα θα είναι αποκαλυπτική: ο Ζελένσκι να συνομιλεί κατ’ ιδίαν με τον Τραμπ. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες καλούνται αργότερα σε ένα δείπνο, για να ακούσουν τις αποφάσεις. Ουδείς τους ρώτησε, ουδείς τους έλαβε υπόψη. Από “ρυθμιστές του κόσμου” όπως φαντάστηκαν ότι θα γίνουν, περιορίζονται σε θεατές που κραυγάζουν από την κερκίδα νομίζοντας ότι είναι προπονητές.
Το τέλος της ευρωπαϊκής αυταπάτης
Η Ευρώπη ξόδεψε πολιτικό και οικονομικό κεφάλαιο για να στηρίξει έναν πόλεμο που δεν μπορεί να κερδίσει. Ο Τραμπ και ο Πούτιν μοιράζονται την πίτα. Και οι Βρυξέλλες μένουν με τον λογαριασμό στο χέρι.