Σκόνταψε η playlist στο θέμα της λίστας του Σίντλερ. Το παίζει ξανά και ξανά απόψε το βράδυ. Ένα πιάνο, μερικές νότες που επαναλαμβάνονται σε διάφορους
Σάββατο μεσημεράκι και μια βόλτα στον ήλιο του Σεπτεμβρίου είναι επιβεβλημένη. Θεσσαλονίκη, παραλία, αεράκι να ανεμίζει φλάμπουρα και τα ατημέλητα μαλλιά ορισμένων. Πανέμορφη εικόνα μιας
Εκείνο το Σεπτέμβρη όλοι λίγο πολύ θυμόμαστε τι κάναμε. Όπως σε όλα τα γεγονότα που συγκλονίζουν τον παγκόσμιο ρου της ιστορίας. Λίγοι έχουν μνήμες για
Κρύωσε ο καιρός. Σαν να έφυγε το σκέπασμα που προστάτευε την Ελλάδα, την πλάση, με ζεστασιά, σιγουριά κι ελπίδα. Η αποψινή νύχτα είναι λίγο πιο
Η αλήθεια είναι ότι τώρα τελευταία κοιμάμαι άστατα. Θέλεις λίγο η ζέστη, η υγρασία, η φασαρία του δρόμου και τα ανοιχτά παράθυρα. Έχει και κάτι
Καλό είναι να περάσεις και την ευλογιά. Νέος είσαι και θα σου αφήσει μόνο μόνιμη αναπηρία. Μόνο που αυτή θα φαίνεται με γυμνό οφθαλμό. Αυτή
Σαράντα. Πολλά, λίγα, δικά μου. Μαζί με άλλους που γεννηθήκαμε ακριβώς επάνω στην “αλλαγή”. Παιδιά της “αλλαγής” επάνω στον καταπέλτη της νέας, τότε, Ευρωπαϊκής Οικονομικής
Συνοψίζοντας μέχρι σήμερα, 5η ημέρα ολοκαυτώματος. Στις ελάχιστες τολμηρές εμφανίσεις, ό,τι απέμεινε από το κυβερνητικό επιτελείο, δεν ανέλαβε καμία ευθύνη μέσω μιας δήλωσης απολογίας, συγνώμης
Φλεγόμεθα. Σε νηνεμία και δίχως να κουνιέται φύλλο. Όπως φύλλο δεν κουνιέται σε κανένα μέσο τηλεοπτικής ενημέρωσης για την ανυπαρξία αποτελεσματικότητας και οργάνωσης διάσωσης περιουσιών
Αποκάλεσέ με ρομαντικό. Ναι, μου αρέσουν οι επιστολές. ίσως γιατί έτσι μπορώ να σου μιλήσω με τρόπο ευθύ και τσεκουράτο. Και θα σου τα γράψω
Καλοκαιρινό βραδάκι στο μπαλκόνι. Τα γέλια ρέουν στα τριγύρω μπαλκόνια κι εγώ προσπαθώ να βρω προορισμούς για τα μπάνια του λαού γιορτάζοντας το 2% αύξηση
“Η προβολή της Ορθοδοξίας και η ανάδειξη της ως βασικού πυλώνα του σύγχρονου πολιτισμού είναι στις μέρες μας, πιο επίκαιρη από ποτέ.” Φαντάζει ρήση από
“Θολά νερά και μίλια τέσσερα το ρέμα,οι κούληδες τρώνε σκυφτοί ρύζι με κάρι,ο καπετάνιος μας κοιτάζει το φεγγάρι,που ’ναι θολό και κατακόκκινο σαν αίμα.” Ο
Η πορεία χαράχτηκε και ο μαρκόνης εκπέμπει τα τελευταία σήματα πριν να σβήσει κάθε είδος λογικής και ένδυμα τσίπας για το κράτος. Ρότα προς τα
Ησυχία στην τάξη, μόνο κάτι τσικ-τσικ από μολύβια που ξύνονταν και στυλό που άνοιγαν έσπαγαν το πηχτό αυτό κλίμα του διαγωνίσματος. Καθισμένοι δίπλα από τον
Στην αρχή είχαμε το “Ελληνικό φαινόμενο”. Την απόλυτη επιτυχία των μέτρων με σχεδόν μηδενικά κρούσματα. Με σπαραξικάρδιες εκκλήσεις από δακρύβρεχτα πρόσωπα για να “μείνουμε στο
Τσίμπι Τσίμπι κόρακα Πού τα πας τα πρόβατα Κάτω στα λακκώματα Τρώνε ελιές και χώματα Αυτό τουλάχιστον έπαιζε στην οικογένεια όταν ήθελε η μάνα μας
Αποτροπιασμό δήλωσε μερικές στιγμές μετά την επίθεση με βιτριόλι από μέρους Ιερομόναχου προς Μητροπολίτες η Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ταχύτατη αντίδραση για ένα καθόλα πρωτοφανές γεγονός.
Ήδη είχε τελειώσει το σχολείο και μέχρι και εκείνοι οι καθηγητές των φροντιστηρίων μας άφηναν κομμάτι μέχρι τέλος Ιούνη να πάρουμε μια ανάσα. Να ντυθούμε
“Δεν είχε δώσει δικαιώματα.” “Ζούσαν το όνειρό τους.” “Οι ληστές ήταν Αλβανοί.” “Οι δολοφόνοι στάθηκαν αδίστακτοι.” “Η πανέμορφη σύζυγος.” “Ο συγκλονισμένος πατέρας.” Αφορισμοί. Σλόγκαν και
