NewsEdit Ο Αλέξης Τσίπρας κινείται αθόρυβα αλλά μεθοδικά, προετοιμάζοντας το πολιτικό του comeback. Επισήμως, συνεχίζει να βάζει τις τελευταίες πινελιές στο βιβλίο του, όμως το πραγματικό σχέδιο γράφεται «πίσω από τις λέξεις»: ένα νέο πολιτικό εγχείρημα που θα σηματοδοτήσει την επιστροφή του στην κεντρική σκηνή, αυτή τη φορά όχι μόνος, αλλά με μια προσεκτικά επιλεγμένη ομάδα.
Η σύνθεση της νέας ομάδας έχει ήδη ξεκινήσει, μέσα από διακριτικές επαφές και συναντήσεις με πρόσωπα του στενού του κύκλου. Σύμφωνα με πληροφορίες του AnatropiNews πρώην πρωθυπουργός επιδιώκει να συνδυάσει δύο στοιχεία: τη στήριξη από έμπιστους συνεργάτες του παρελθόντος και την ενσωμάτωση νέων, αξιόπιστων και τεχνοκρατών στελεχών.
Δίπλα του αλλά όχι στην πρώτη γραμμή θα βρίσκονται η Όλγα Γεροβασίλη, ο Αλέκος Φλαμπουράρης και ο Δημήτρης Λιάκος, με πολυετή συνεργασία και ισχυρή σχέση εμπιστοσύνης με τον Τσίπρα. Ρόλο στο νέο εγχείρημα διεκδικούν και οι Κώστας Ζαχαριάδης, Γιώργος Καραμέρος, Κώστας Μπάρκας και Νικόλας Φαραντούρης, ενώ σε αναμονή βρίσκονται οι Κώστας Αρβανίτης, Γιώργος Βασιλειάδης, Κατερίνα Νοτοπούλου, Διονύσης Καλαματιανός, Μίλτος Χατζηγιαννάκης, Συμεών Κεδίκογλου και Γιώργος Ψυχογιός.
Ο Σωκράτης Φάμελλος θεωρείται πιθανός σύμμαχος και ρυθμιστής ισορροπιών σε δεύτερο όμως χρόνο και εάν και εφόσον υπάρξουν εξελίξεις στο ΣΥΡΙΖΑ.
Οι «κόκκινες γραμμές»
Ο Τσίπρας έχει θέσει σαφείς αποκλεισμούς. Παύλος Πολάκης, Νίκος Παππάς, Ρένα Δούρου και Ράνια Σβίγγου είναι εκτός, ενώ απομακρύνεται και από την παλιά «Ομπρέλα» (Ευκλείδης Τσακαλώτος, Νίκος Φίλης, Πάνος Σκουρλέτης). Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες ήδη είναι σε εξέλιξη συζητήσεις των παραπάνω για κοινό σχήμα, το πιο πιθανό εντός ΣΥΡΙΖΑ.
Η σχέση με την Έφη Αχτσιόγλου και τον Αλέξη Χαρίτση παραμένει αμφίσημη, αν και με τον δεύτερο διατηρείται ανοιχτός δίαυλος επικοινωνίας.
Πιθανή αλλά πάντα σε συνάρτηση με τη φυσιογνωμία του νέου κόμματος είναι και η προσέγγιση με τον Νάσο Ηλιόπουλο και τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη ενώ πολύ πιο δύσκολη χαρακτηρίζεται η επαναπροσέγγιση με τον Δημήτρη Τζανακόπουλο.
Άνοιγμα στην Κεντροαριστερά
Η φυσιογνωμία του νέου κόμματος θα καθοριστεί από το άνοιγμα σε προσωπικότητες της Κεντροαριστεράς και πασοκογενείς. Συζητήσεις έχουν γίνει με τη Λούκα Κατσέλη και με τον Γιάννη Ραγκούση, ενώ ενδιαφέρον εκδηλώνεται για τον Χάρη Καστανίδη και τον Ηλία Μόσιαλο. Στο τραπέζι βρίσκονται και άλλες περιπτώσεις πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ και ανεξάρτητων φωνών που αναζητούν πολιτική στέγη.
Στο επίκεντρο οι τεχνοκράτες
Ο Τσίπρας επιδιώκει να αποφύγει τις εικόνες ενός «παλιού» κόμματος ή ενός στενού ελιτίστικου κύκλου. Για αυτό, στο προσκήνιο επανέρχονται γνώριμοι τεχνοκράτες όπως οι Ξενοφών Κοντιάδης, Γιώργος Σωτηρέλης, Φραγκίσκος Κουτεντάκης και Τάκης Κορκολής, ενώ οι Δημήτρης Λιάκος και Γιώργος Χουλιαράκης αναλαμβάνουν ρόλο συμβούλων στρατηγικής. Τουλάχιστον επτά πανεπιστημιακοί έχουν δεχθεί ανεπίσημες κρούσεις, ενώ εξετάζεται και η ενσωμάτωση δημοσιογράφων και αναλυτών στον επικοινωνιακό μηχανισμό.
Η στρατηγική του αιφνιδιασμού
Το νέο κόμμα δεν θα είναι «δεύτερος ΣΥΡΙΖΑ» ούτε «νέο ΠΑΣΟΚ». Στόχος είναι ένα προοδευτικό ρεύμα εξουσίας με ρεαλιστικό πρόγραμμα και κυβερνητική φιλοδοξία. Η ανακοίνωση αναμένεται μεταξύ Νοεμβρίου και Μαρτίου, με την ακριβή ημερομηνία να εξαρτάται και από το πολιτικό κλίμα ή ενδεχόμενες πρόωρες εκλογές. Ο Τσίπρας επιδιώκει αιφνιδιασμό και αποφυγή φθορών, προβάλλοντας την κίνηση ως στρατηγικό σχέδιο και όχι προϊόν πικρίας.
Διεργασίες στον χώρο της Αριστεράς
Παράλληλα, εντείνεται η κινητικότητα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά, όπου συζητείται η σύγκλιση των κοινοβουλευτικών τους ομάδων, με στόχο τη δημιουργία ενός κοινού πλαισίου συνεργασίας. Στελέχη αυτών των χώρων γνωρίζουν ότι δεν έχουν θέση στο εγχείρημα Τσίπρα και κινούνται ταχέως για να προλάβουν πολιτικές εξελίξεις.
Ο τελικός στόχος
Ο Τσίπρας χτίζει προσεκτικά μια νέα πολιτική ταυτότητα που φιλοδοξεί να καλύψει το κενό στον προοδευτικό χώρο, απέναντι σε έναν ΣΥΡΙΖΑ υπό κρίση, μια Νέα Αριστερά σε αναζήτηση ρόλου και ένα ΠΑΣΟΚ που ακόμη δεν έχει πείσει για την ανανέωσή του. Οι επόμενοι μήνες θα δείξουν αν αυτή η μεθοδική στρατηγική μπορεί να μεταφραστεί σε νέο πολιτικό ρεύμα με κυβερνητικές προοπτικές.