NewsEdit Γράφει ο Αλέξανδρος Ιτιμούδης*
Ο 12ήμερος πόλεμος μεταξύ Ισραήλ και Ιράν έχει μπει σε μία νέα εύθραυστη ισορροπία, την στιγμή όμως που δεν επιτεύχθηκαν όλοι οι αντικειμενικοί στόχοι που είχε θέσει η Ισραηλινή ηγεσία.
Συγκεκριμένα το Ισραήλ ξεκίνησε θέτοντας τρεις στόχους: α) καταστροφή πυρηνικού προγράμματος, β)καταστροφή βαλλιστικού οπλοστασίου, γ) αποκεφαλισμό ηγεσίας. Οι στόχοι αυτοί επιτεύχθηκαν μόνο μερικώς, καθώς όντως το Ιράν δέχτηκε σοβαρό πλήγμα τόσο στις πυρηνικές υποδομές του όσο και στα πυραυλικά του συστήματα. Ταυτόχρονα, μεγάλο μέρος της επιστημονικής αλλά και της στρατιωτικής ελίτ εξοντώθηκε, αυξάνοντας τα επίπεδα του φόβου στην ιρανική ηγεσία για την οργανωμένη δράση πρακτόρων εντός της επικράτειας.
Όμως, η υπερσυστημική παρέμβαση των ΗΠΑ ήταν καταλυτική, τουλάχιστον προς ώρας. Παρά το αεροπορικό χτύπημα που είχε εν πολλοίς επικοινωνιακό χαρακτήρα, η αμερικανική ηγεσία φαίνεται πως προτιμά την σύναψη συμφωνίας, έστω και με όρους εκβιασμού. Το επιτελείο του Τραμπ δεν αποτελείται από έμπειρους διπλωμάτες αλλά κυρίως από επιχειρηματίες και άτομα με ενσταλαγμένη την αίσθηση του deal making.
Αυτό έχει οδηγήσει τις ΗΠΑ προς ώρας σε παλινωδίες, καθώς οι αντίπαλοι της Αμερικής δεν είναι σίγουρο ότι θα λειτουργήσουν με τον τρόπο αυτό.
Το σίγουρο είναι πως το Ιράν έχει την ευκαιρία να αναπληρώσει τα αποθέματα πυραυλικών συστημάτων, μέσω Κίνας, καθώς το τελειωτικό χτύπημα δεν δόθηκε. Επίσης η όποια εσωτερική αναταραχή για αλλαγή καθεστώτος δεν φάνηκε να έχει απήχηση, όμως μην ξεχνάμε πως μιλάμε για ένα καθεστώς με πλήρη έλεγχο των μέσων και του διαδικτύου.
Η επόμενη μέρα φαντάζει να κρέμεται από μία κλωστή. Το Ισραήλ κατόρθωσε να αποψιλώσει τα ιρανικά παρακλάδια σε Λίβανο, Συρία και Υεμένη, πλην όμως δεν εξάλειψε τον κίνδυνο. Είναι φανερό πως η ισραηλινή ηγεσία δεν προτιμά έναν αγώνα αντοχής, αλλά έναν αγώνα ταχύτητας, στον οποίο θα έχει το ποιοτικό πλεονέκτημα. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει και το κόστος της σύγκρουσης το οποίο έφτασε στα 12 δισεκατομμύρια δολάρια, δείχνοντας πως ο σύγχρονος πόλεμος μόνο εύκολη υπόθεση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Σίγουρα πάντως το Ισραήλ θα προετοιμαστεί για ενδεχόμενο δεύτερο γύρο στο μέλλον.
Το Ιράν εξαρτάται πολύ από την διάχυση τεχνολογιών της Κίνας αλλά και από την στρατηγική συνεργασία με την Ρωσία. Ίσως όμως ο πόλεμος αυτός να συντελέσει στην περαιτέρω «σινοποίηση» του εις ότι αφορά τεχνολογίες επικοινωνίας καθώς και τεχνογνωσία κατασκευής πυραύλων. Από την άλλη οι ΗΠΑ ακόμη ψάχνουν την χρυσή τομή για την Μέση Ανατολή, ώστε να απεμπλακούν και να στραφούν στον Ειρηνικό.
Το σίγουρο είναι πως το παιχνίδι στην Μέση Ανατολή δεν προβλέπεται να τελειώσει σύντομα.
*γεωπολιτικός αναλυτής