Στη Κωνσταντινούπολη βρέθηκε το Σάββατο ο πρωθυπουργός της «γειτονικής χώρας», Zoran Zaev, όπου είχε δείπνο εργασίας με τον Τούρκο Πρόεδρο, για να συζητήσουν τις διμερείς τους σχέσεις και μια πολυεπίπεδη συνεργασία.
Δεν είχε κάποιο συνέδριο του Economist ή αντίστοιχο Φόρουμ τον Δελφών για να πάει στην Τουρκία ο Zaev, όπως όταν ήρθε στην Αθήνα. Πήγε γιατί δέχτηκε πρόσκληση από τον Τούρκο Πρόεδρο κι αυτό από μόνο του έχει άλλη αξία.
Την ίδια μέρα ο Τούρκος Πρόεδρος δέχτηκε τους τουρκικής καταγωγής βουλευτές του μειονοτικού κόμματος της Βουλγαρίας όπου είχε μακρά συζήτηση μαζί τους.
Την Πέμπτη δε, είχε επισκεφθεί τον Erdogan ο Πρωθυπουργός της Αλβανίας Edi Rama πραγματοποιώντας τη δεύτερη του επίσκεψη μέσα σε διάστημα δυο μηνών. Με μια φωτογραφία στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram, ο Rama κοινοποίησε την παρουσία του χωρίς να γίνει γνωστό ούτε ο λόγος της επίσκεψης ούτε το τι συζητήθηκε.
Τυχαίες δεν μπορείς να τις χαρακτηρίσεις αυτές τις κινήσεις, αν αναλογισθεί κάποιος ότι Αλβανία, Βόρεια Μακεδονία και Βουλγαρία είναι μέλη του ΝΑΤΟ και σε λίγες μέρες πραγματοποιείται η Σύνοδος Κορυφής της Ευρωατλαντικής συμμαχίας.
Μπορεί ο Erdogan να αποφεύγει να ταξιδέψει στο εξωτερικό για λόγους προστασίας από τον κορωνοϊό, όμως οι πόρτες των προεδρικών κατοικιών σε Άγκυρα και Κωνσταντινούπολη είναι ανοιχτές και δέλεαρ για αρκετούς ηγέτες όπως ο Zaev ή ο Rama, που προσκαλούνται για γεύματα ή δείπνα. Και φυσικά δεν είναι οι μόνοι ηγέτες, αλλά για την Ελλάδα αυτοί είναι οι σημαντικοί καθώς έχουν άμεση σχέση με την ευρύτερη περιοχή όπου θα θέλαμε να παίξουμε κυρίαρχο ρόλο.
Η απομάκρυνση της Ελλάδας και η ελιτίστικη συμπεριφορά της απέναντι στις χώρες των Βαλκανίων, τα τελευταία δυο χρόνια, ανοίγει το δρόμο στην τουρκική διπλωματία ώστε να επανέλθει δυναμικά στη χερσόνησο του Αίμου.
Η παραπομπή στις καλένδες της επικύρωσης των συμφωνιών με την Βόρεια Μακεδονία, οξύνει τις σχέσεις με την γείτονα χώρα. Η επίσκεψη του Νίκου Δένδια στην Πρίστινα την Παρασκευή, ανοίγει μέτωπο και με την Σερβία που δεν είδε με καθόλου καλό μάτι την αναβάθμιση του γραφείου του Κοσσυφοπεδίου στην Αθήνα. Αν σ΄ όλα αυτά προσθέσουμε και τις δηλώσεις της Υπουργού Εξωτερικών της Αλβανίας, ότι οι διαφορές Αλβανίας και Ελλάδας, για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, ενδέχεται να μην επιλυθούν εντός της τρίτης κυβερνητικής θητείας του Σοσιαλιστικού Κόμματος, πρέπει να σημάνει συναγερμό στην ελληνική κυβέρνηση, ότι κάτι γίνεται λάθος.
Η διπλωματική ¨επίθεση¨ της Τουρκίας δεν χτίστηκε εν μία νυκτί. Χτίστηκε μεθοδικά κατά την περίοδο της πανδημίας του κορωνοϊού, με την Τουρκία, να ανακαλύπτει την διπλωματία του COVID στέλνοντας προστατευτικό και υγειονομικό εξοπλισμό στις μικρές βαλκανικές χώρες, που το είχαν περισσότερο ανάγκη. Ακόμα και τώρα την εποχή των εμβολίων η Τουρκία συνεχίζει την αποστολή βοήθειας, ενώ σύμφωνα με τις ανακοινώσεις του Υπουργείου Υγείας, μόλις τεθεί σε κυκλοφορία το τουρκικό εμβόλιο, θα μοιραστεί σε χώρες που έχουν μείνει πίσω στους εμβολιασμούς.
Η Ελλάδα από την άλλη, για να στείλει εμβόλια στις γειτονικές χώρες περιμένει τον COVAX και αναλώνεται στην διπλωματία του εσωτερικού ακροατηρίου.
Όταν όμως θα βρεθούμε προ τετελεσμένων και περισσότερο απομονωμένοι απ’ ότι τώρα, μην απορήσουμε γιατί συνέβη αυτό. Κάποιοι αποφάσισαν γι’ αυτό και δεν έγινε από μόνο του.