Μία από τις βασικές παραμέτρους της στρατηγικής (Κοτζιά- Τσίπρα) που οδήγησε στην επίλυση του ονοματολογικού της Βόρειας -πλέον- Μακεδονίας, δια της Συμφωνίας των Πρεσπών, ήταν ο αποκλεισμός της Τουρκικής επεκτατικότητας στα δυτικά Βαλκάνια.
Θυμίζουμε πως ο Ταγίπ Ερντογάν αξιοποίησε την προσωπική σχέση με τον εθνικιστή πρώην πρόεδρο Γκεόργκι Ιβάνοφ και την μακρά περίοδο διακυβέρνησης του Νίκολα Γκρούεφσκι για να εγκαταστήσει οικονομικά και στρατιωτικά προγεφυρώματα στον βόρειο γείτονα. Δι’ αυτού του τρόπου, άλλωστε, ενίσχυσε τον ανθελληνικό αλυτρωτισμό που κατόρθωσε να επιλύσει, τελικά, η Συμφωνία των Πρεσπών.
Γιατί θα λέμε αυτά; Διότι οι Πρέσπες που έθεσαν την Τουρκία εκτός γεωπολιτικού παιχνιδιού στα βόρεια σύνορά μας χαρακτηρίσθηκαν “εθνικά επιζήμιες” έως και “προδοσία”.
Η Ιστορία, όμως, βγάζει τη γλώσσα και μας κοροϊδεύει, τώρα, καθώς οι διαπρύσιοι κήρυκες της “μειοδοσίας” της προηγούμενης κυβέρνησης στις Πρέσπες (με μεγάλη επιρροή στο σημερινό κυβερνητικό στρατόπεδο), επιστρέφουν με διακριτικές, προς το παρόν, αλλά επίμονες και υπονομευτικές εισηγήσεις περί “συνεκμετάλλευσης” με την Τουρκία στο Αιγαίο.
Και, μάλιστα, σχεδόν χωρίς προαπαιτούμενα αλλά με την “λογική” ότι δεν πρέπει να αποκλείει κανείς τον εξ Ανατολών γείτονα από τα φυσικά κοιτάσματα του Αιγαίου.
Και αυτό χαρακτηρίζεται ως σώφρων προσέγγιση και προς το συμφέρον της Ελλάδας.
Είναι τα ίδια πρόσωπα, τα ίδια μιντιακά κέντρα που τότε ύψωναν τους τόνους, διαφήμιζαν τα συλλαλητήρια ως “φωνή λαού” και έστηναν εικονικά ικριώματα για τους “μειοδότες”, διχάζοντας τους πολίτες.
Η “προδοσία” στις Πρέσπες μεταβλήθηκε, αίφνης, σε “ρεαλισμό” και “λογική” στο Αιγαίο και την Κύπρο.
Συλλαλητήρια, πάντως, για τα σενάρια συνεκμετάλλευσης δεν πρόκειται να δούμε να οργανώνονται. Οι πρώην “μακεδονομάχοι” ασκούνται στην εθνική μονοκαλλιέργεια. Για το Αιγαίο δεν φαίνεται να ανησυχούν. Ο “πατριωτισμός” αλλάζει καπέλλο κατά το δοκούν;
Σ.Κ
Υ.Γ Μεταξύ των επιχειρημάτων που ακούγονται περιλαμβάνονται και οι παλαιές δηλώσεις του αειμνήστου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, όπως αναφέρονται στην βιογραφία του από τον Αλέξη Παπαχελά:
“Οι βασικές παράμετροι μιας συμφωνίας είναι απλές, πολύ απλές. Η υφαλοκρηπίδα θα μοιραστεί λογικά. Εμείς θα πάρουμε το μεγάλο μέρος, οι Τούρκοι θα πάρουνε το μικρό. Και περίπου θα έχουμε συμφωνήσει και θα αφήσουμε το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης να χαράξει τη γραμμή. Ο εναέριος χώρος, τα 10 μίλια, είναι τρέλα, ελληνική τρέλα. Δεν έχουμε κανέναν λόγο. Όσον αφορά τα σχέδια πτήσεως, είναι αστείο να λέμε ότι ζητούμε από τους Τούρκους σχέδια πτήσεως όταν οι Αμερικανοί δεν δίνουν. Κανένας δεν δίνει. Γιατί να δίνουν οι Τούρκοι δηλαδή; Δεν το καταλαβαίνω. Και γιατί πρέπει εμείς να σταματούμε τα τουρκικά αεροπλάνα; Είναι τρελό αυτό που κάνουμε, είναι εγκληματικό αυτό που κάνουμε. Υπάρχει μεγάλη δυνατότητα να συμφωνήσουμε. Δεν υπάρχουν διαφορές”.
Τα λέει, άλλωστε, όλα η γελοιογραφία του Γιάννη Δερμετζόγλου: