ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Μεταξύ του “υπουργικού βέτο” στις ομαδικές απολύσεις και της διατήρησης του ορίου στο 5%, αντί του 10% που απαιτεί το ΔΝΤ, φαίνεται πως θα κληθεί να επιλέξει, τελικά, η κυβέρνηση για να διασώσει τις διαπραγματεύσεις στα εργασιακά και να διατηρήσει μέτωπο συμφωνίας με την Κομισιόν έναντι των πιέσεων του Ταμείου.
Η Κομισιόν θα μπορούσε ενδεχομένως να δεχθεί τη διατήρηση του υφισταμένου ορίου των απολύσεων στο 5% -όπως ζητά το Υπ. Εργασίας- και να μην επιμείνει στην αύξηση του στο 10% -όπως ζητά ανυποχώρητα το ΔΝΤ.
Δεν ισχύει, όμως, το ίδιο στη διατήρηση του υπουργικού βέτο στις ομαδικές απολύσεις, το οποίο διεκδικεί η ελληνική πλευρά. Και αυτό γιατί η Κομισιόν δεν φαίνεται δείχνει το ίδιο “ενδιαφέρον” όσο για την πιθανή διατήρηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων.
Κυβερνητικοί κύκλοι παραδέχονται ότι προκειμένου να κερδηθεί οποιοδήποτε σημείο προς όφελος της ελληνικής πλευράς πρέπει να υπάρξει συμπαράταξη της κυβέρνησης με την Κομισιόν απέναντι στο ΔΝΤ.
Έτσι αν η ευρωπαϊκή πλευρά καταλήξει να προτείνει σαν “λύση” στο σημερινό αδιέξοδο στη διαπραγμάτευση Υπ. Εργασίας –θεσμών σε σχέση με τις ομαδικές απολύσεις, τη διατήρηση του ορίου του 5% (την οποία επιθυμεί η κυβέρνηση), αλλά την κατάργηση του υπουργικού βέτο (την οποία δεν επιθυμεί η κυβέρνηση), τότε η ελληνική πλευρά δύσκολα θα έχει άλλη επιλογή από το να μην δεχθεί.
Και αυτό γιατί μια τέτοια “λύση” θα πληρούσε ένα από τους δύο στόχους της ελληνικής πλευράς, δηλαδή τη διατήρηση του ορίου των απολύσεων στο 5%. Όσον αφορά το υπουργικό βέτο στις ομαδικές απολύσεις που ενδεχομένως θα μπορούσε να χαθεί, στο Υπ. Εργασίας εκτιμούν ότι θα μπορούσαν να το αντικαταστήσουν με ένα ισχυρό μηχανισμό ελέγχου της νομιμότητας της απόφασης εργοδοτών –εργαζομένων για το προχώρημα ομαδικών απολύσεων αλλά και της ενεργοποίησης ενός κοινωνικού πλάνου ενίσχυσης των απολυμένων.
Την ίδια στιγμή παραμένουν οι μεγάλες διαφορές στο μέτωπο των συλλογικών διαπραγματεύσεων, καθώς οι δανειστές επιμένουν να μην υπάρξει καμία αλλαγή στο ισχύον θεσμικό πλαίσιο καθορισμού του κατώτατου μισθού από το κράτος, μη επεκτασιμότητας των κλαδικών συμβάσεων στα μη μέλη των κλαδικών εργοδοτικών οργανώσεων και υπερίσχυσης των επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων έναντι των κλαδικών.
Αντίθετα, η κυβέρνηση συνεχίζει να υποστηρίζει –χωρίς όμως υπαρκτές ελπίδες να περάσει τις θέσεις της – την επαναφορά της δυνατότητας των κοινωνικών εταίρων να καθορίζουν τον κατώτατο μισθό, την επεκτασιμότητα των κλαδικών συμβάσεων και την υπερίσχυση τους έναντι των επιχειρησιακών.
πηγή: capital.gr