Οι ένθερμοι και επισπεύδοντες πολιτικοί υπερασπιστές του Ανδρέα Γεωργίου, πριν ακόμη συγκεκριμενοποιηθεί δικαστικά η υπόθεση των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ που αφορά την περίοδο 2009-2010, δείχνουν με την «κοινή» τους στάση ότι ρίζες, κορμός, κλαριά αλλά και… παραφυάδες του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ ενώνονται στα δύσκολα. Υπερασπιστές, αλλά όχι αυτόκλητοι, διότι το θέμα μπορεί να πάρει σοβαρότατες διαστάσεις αν αποδειχθούν βάσιμοι οι ισχυρισμοί και οι καταγγελίες για τεχνητή / εσκεμμένη και κατά πολιτική εντολή αύξηση του ελλείμματος της χώρας πριν από τα μνημόνια. Αν… Ακριβώς λόγω της σοβαρότητας του θέματος, που μέχρι πριν από λίγες ημέρες είχε ξεχαστεί, μαζί με τους ημεδαπούς ανησυχούντες, αντέδρασαν εκφράζοντας τη δυσφορία τους και κύκλοι της ΕΚΤ και των Βρυξελλών. «Δυσφορία για ποιο πράγμα;», διερωτάται πρώην κορυφαίος υπουργός της Ν.Δ. και στενός τότε συνεργάτης του Κώστα Καραμανλή. «Για μια δικαστική διαδικασία; Δυσφορούν με την ελληνική Δικαιοσύνη; Μήπως ξεπερνούν κάποιοι κάθε όριο αποικιοκρατικής αντίληψης;».
«ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ». Στο εσωτερικό, πάλι, ζήσαμε μια σουρεαλιστική εκδοχή του αξέχαστου σλόγκαν «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, ενωμένο, δυνατό»: Το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη ξέχασε προς στιγμήν την πίκρα του για την αχαριστία του αποδέκτη του δακτυλιδιού διαδοχής το 2004, δηλαδή του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος με τη σειρά του ξέχασε την πίκρα του για τον υποκινητή της ανατροπής του το 2011, δηλαδή τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος στο συγκεκριμένο θέμα συμπλέει απολύτως με τη διάδοχό του Φώφη Γεννηματά και όλοι μαζί επιτίθενται στην «πολιτική συμπαιγνία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-καραμανλικών», όπως λένε.
Από κοντά, με άλλη όμως ανάγνωση, ακραιφνώς αντικαραμανλική, κάποιοι ένθερμοι οπαδοί του Αντώνη Σαμαρά, που παλιότερα ζητούσαν τη διάλυση της Νέας Δημοκρατίας και την ίδρυση της Νέας Ελλάδας, «είδαν» στην απόφαση τη συνωμοσία Τσίπρα – Καραμανλή. Την πιο ενδιαφέρουσα αντίδραση είχε, φυσικά, ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, τον οποίο αφορά η ουσία της υπόθεσης των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ. Με μια μακροσκελή ανακοίνωση, επιτέθηκε όχι μόνο στον προκάτοχό του, αλλά και στον νυν Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο και τον Επίτροπο Δημήτρη Αβραμόπουλο και σε άλλους, που κατά καιρούς τον έχουν προσωπικά ενοχλήσει. Και αυτός βλέπει «αριστεροδεξιά συντηρητική συναγωγή και πολιτική συναλλαγή», την οποία προσωποποιεί στους «Καραμανλή, Παυλόπουλο, Καμμένο, Τσίπρα, Λιβάνη, Στυλιανίδη, Κοτζιά, Ρουμελιώτη». Αν διερωτάται, εύλογα, κανείς τι σχέση έχει ο νυν ΥΠΕΞ και κάποτε στενός πολιτικός του φίλος ή ο παραδοσιακός παπανδρεϊκός εκδότης Λιβάνης με τον Ευριπίδη Στυλιανίδη ή τον «χαμαιλέοντα», όπως τον αποκαλεί, Παναγιώτη Ρουμελιώτη, οι απαντήσεις είναι λίγο περίπλοκες αλλά έχουν ενδιαφέρον, κυρίως διότι αποτυπώνονται και σε… βιβλία!
Είναι αλήθεια ότι όλοι οι παραπάνω «χτύπησαν» πολιτικά σε κρίσιμες στιγμές τον Γ. Παπανδρέου, αλλά αυτό που τον «καίει» είναι οι επιμέρους ασύνδετες κινήσεις που ο ίδιος τις αποδίδει σε «συμμαχία». Οπως ότι ο νυν ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιάς παραβρέθηκε προ δύο μηνών και μίλησε στην παρουσίαση του βιβλίου «Θράκη, η επόμενη μέρα» του Ευρ. Στυλιανίδη, παρουσία και του Προέδρου της Δημοκρατίας. ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ. Οσο για τον «χαμαιλέοντα» πρώην εκπρόσωπο της Ελλάδας στο ΔΝΤ την κρίσιμη περίοδο; Να θυμίσουμε ότι ο Π. Ρουμελιώτης, πέραν του γνωστού αποκαλυπτικού του βιβλίου «Το άγνωστο παρασκήνιο της προσφυγής στο ΔΝΤ» που εξέδωσε ο οίκος Λιβάνη, είχε καταθέσει στη Βουλή στην Επιτροπή Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος επί προεδρίας Ζωής Κωνσταντοπούλου. Τότε είχε επιτεθεί κατά του Γ. Παπανδρέου και του Γιώργου Παπακωνσταντίνου, λέγοντας «η ελληνική κυβέρνηση συνέβαλε όσο μπορούσε για να αποκλειστεί η χώρα από τις αγορές». Το κοινό χαρακτηριστικό, όχι μόνο αυτών, αλλά και πολλών άλλων «εχθρών» του συστήματος ΠΑΣΟΚ, είναι ότι πιάνουν τον μίτο του «ελληνικού δράματος» όχι από το 2004, αλλά πολύ νωρίτερα, από την εποχή της προετοιμασίας της εισόδου της χώρας στην ΟΝΕ, επισημαίνοντας σειρά σημαντικών λαθών και εσκεμμένων επιλογών μέχρι και το 2010. Το ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι ότι δεν «αθωώνουν» -όπως επίμονα ισχυρίζονται οι επικριτές τους- την περίοδο 2004-2009, αλλά αποδομούν με στοιχεία το αφήγημα ότι η Ν.Δ. επί Κ. Καραμανλή παρέλαβε μια… ισχυρή Ελλάδα από τον Κώστα Σημίτη και παρέδωσε μια χρεοκοπημένη χώρα, την οποία διέσωσε ο Γ. Παπανδρέου με την υπαγωγή μας στα μνημόνια.
«Το εκσυγχρονιστικό, προοδευτικό και μεταρρυθμιστικό αίμα νερό δεν γίνεται», λέει μια παλιά πολιτική παροιμία. Ειδικά όταν κινδυνεύει με αποδόμηση και ανατροπή ένας μεταπολιτευτικός μύθος, αυτός του ΠΑΣΟΚ, που αφορά στη σημαντική από κάθε άποψη μακρά περίοδο 1993-2004. Το Ποτάμι ή, για την ακρίβεια, ο Σταύρος Θεοδωράκης, που έλκει από εκεί την ιδεολογικοπολιτική του καταγωγή, διατηρεί ανοιχτό τον δίαυλο συνεργασίας-σύμπραξης-ενοποίησης και με την Κεντροαριστερά, αλλά συνομιλεί και με τη Νέα Δημοκρατία επί προεδρίας Κυριάκου Μητσοτάκη. Η παρέμβασή του στο θέμα Γεωργίου ήταν ανάλογης οξύτητας με αυτή του Γ. Παπανδρέου και ίδιας επιχειρηματολογίας. Ομως απευθύνει με έμμεσο, πλην καθαρό, τρόπο και ένα ερώτημα στον Κ. Μητσοτάκη: «Τα μνημόνια έφεραν την κρίση ή η κρίση έφερε τα μνημόνια;».
Σκόρπιες «γαλάζιες» αντιδράσεις
Οσο για το εσωτερικό της Ν.Δ.; Επιβεβαιώθηκε πλήρως αυτό που είχε προβλέψει προ εβδομάδος σε κατ’ ιδίαν συνομιλία του με τα «Π» ο πρώην πρόεδρος Βαγγέλης Μεϊμαράκης: «Οι βουλευτές της Ν.Δ. θα λένε την άποψή τους στο θέμα ξεπερνώντας την ανακοίνωση του κόμματος». Μια ανακοίνωση -απάντηση στη μετωπική επίθεση ΠΑΣΟΚ που έλεγε… περί διαγραμμάτων! Οπως έγραψαν τα «Π», πρόθεση του Κώστα Καραμανλή είναι να μη δοθεί σε καμία περίπτωση η εντύπωση μιας συντεταγμένης αντίδρασης βουλευτών διότι το θέμα, όπως τόνιζαν συνομιλητές του, δεν είναι κομματικό, αλλά «αφορά πρώτιστα τη χώρα». Ασφαλώς και ο πρώην πρωθυπουργός περίμενε μια διαφορετική αντίδραση από την «επίσημη» Ν.Δ.! Τώρα βουλευτές και κορυφαία στελέχη αγνόησαν τη σολομώντεια κομματική ανακοίνωση και μίλησαν ανοιχτά. «Θεωρώ ότι ήταν λάθος που δεν βγήκε μία κεντρική ανακοίνωση από τη Νέα Δημοκρατία», είπε ο Νικ. Κακλαμάνης, ενώ ο Χρήστος Σταϊκούρας συντάχθηκε με τη διερεύνηση της υπόθεσης και η Ολγα Κεφαλογιάννη έκανε λόγο για «μια σκοτεινή ιστορία που ζητά επείγουσες απαντήσεις».
Παράλληλα, την προηγούμενη Πέμπτη έγινε συνάντηση του πρώην ΥΠΟΙΚ της κυβέρνησης Καραμανλή Γιάννη Παπαθανασίου με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, στην οποία ετέθη το θέμα. Εν κατακλείδι, το θέμα για τον Κ. Μητσοτάκη είναι αμιγώς πολιτικό και προστίθεται σε προϋπάρχοντα εσωτερικά προβλήματα συνοχής και ενότητας. Διότι πέραν των άλλων, ακόμη και νυν κορυφαίοι, όπως ο αντιπρόεδρος Κωστής Χατζηδάκης, διετέλεσαν υπουργοί την περίοδο Καραμανλή και δεν μπορούν να αποδεχτούν την κατηγορία ότι συνέβαλαν σε μια καταστροφική για τη χώρα διακυβέρνηση.
Πηγή:Εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ της ΜΑΡΙΑΝΝΑΣ ΠΥΡΓΙΩΤΗ