NewsEdit Έκτακτο συνέδριο στις 7 και 8 Φεβρουαρίου συγκαλεί ο Στέφανος Κασσελάκης, θέτοντας ανοιχτά –και χωρίς περιστροφές– το ζήτημα της επόμενης ημέρας για το Κίνημα Δημοκρατίας. Όπως σημειώνει στην εκτενή του ανάρτηση, «το φορτίο ήταν βαρύ και το γνωρίζαμε», προσθέτοντας όμως ότι πλέον «είναι η ώρα των αποφάσεων», καθώς τα μεγάλα «ναι» και τα μεγάλα «όχι» είναι εκείνα που καθορίζουν πολιτικά και ιστορικά.
Το συνέδριο, σύμφωνα με τον ίδιο, θα έχει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα: όλα τα μέλη θα είναι ισότιμοι σύνεδροι, χωρίς ενδιάμεσα όργανα και μηχανισμούς. Η απόφαση για το εάν και πώς θα συνεχιστεί το Κίνημα Δημοκρατίας επιστρέφει, όπως τονίζει, στη βάση.
Ένας απολογισμός με αιχμές κατά του «συστήματος»
Στην ανάρτησή του, ο πρόεδρος του Κινήματος Δημοκρατίας επιχειρεί έναν πολιτικό απολογισμό ενός χρόνου, περιγράφοντας τη δημιουργία του φορέα ως απάντηση σε μια «πόρτα που είχε κλείσει» και σε ένα κατεστημένο της Μεταπολίτευσης που –κατά την εκτίμησή του– επιβραβεύει όχι τους ικανούς, αλλά «τους φίλους».
Ο Στέφανος Κασσελάκης μιλά για μια κοινωνία «χαμηλών προσδοκιών», που έχει εκπαιδευτεί να θεωρεί την επιβίωση κανονικότητα και να εγκλωβίζεται στο δίλημμα «Μητσοτάκης ή Χάος». Ένα δίλημμα, όπως υποστηρίζει, τεχνητό και κατασκευασμένο, ώστε να μην ακούγονται φωνές λογικής και ελευθερίας.
Ευρωεκλογές, σύγκρουση και πολιτική απομόνωση
Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στις ευρωεκλογές του 2024, τις οποίες ο πρόεδρος του Κινήματος Δημοκρατίας παρουσιάζει ως απόδειξη ότι υπάρχει κοινωνικό ακροατήριο για μια πολιτική που δεν αντιμετωπίζει την πολιτική ως καριέρα, αλλά ως προσφορά.
Η «αντίδραση του συστήματος», σύμφωνα με τον ίδιο, υπήρξε άμεση και πολυεπίπεδη: από τη «διάλυση της έννοιας της Αριστεράς» και τη μετατροπή της σε «συστημική ουρά», μέχρι την προβολή εικόνων «μπαχαλοποίησης» στη Βουλή, με στόχο να εμπεδωθεί ότι απέναντι στην κυβέρνηση δεν υπάρχει εναλλακτική παρά μόνο το χάος.
Οι δύο δρόμοι που περιγράφει ο Κασσελάκης
Ο Στέφανος Κασσελάκης περιγράφει δύο βασικές προοπτικές για το πολιτικό σύστημα. Από τη μία, τη γέννηση νέων κοινωνικών κινημάτων με άφθαρτα πρόσωπα. Από την άλλη –και όπως σημειώνει, πιο πιθανή– μια συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και άκρας δεξιάς, στο πρότυπο όσων ήδη συμβαίνουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Σε αυτό το πλαίσιο, αναφέρεται και στο όραμα ενός νέου, φιλοευρωπαϊκού, φιλελεύθερου και προοδευτικού φορέα στο «Κέντρο της Αλλαγής», ο οποίος θα μπορούσε να συνεργαστεί με νέα κινήματα. Ωστόσο, παραδέχεται ότι αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται να υπάρχει «ζωτικός χώρος» για να πρωταγωνιστήσει ένας τέτοιος σχηματισμός, ούτε κουλτούρα κυβερνητικών συμφωνιών.
Οικονομική ασφυξία και απόρριψη των «μαύρων ταμείων»
Κομβικό σημείο της ανάρτησης αποτελεί το ζήτημα της χρηματοδότησης. Ο πρόεδρος του Κινήματος Δημοκρατίας κάνει λόγο για απουσία κουλτούρας νόμιμου fundraising στην Ελλάδα και για ένα πολιτικό σύστημα που λειτουργεί με «μαύρα ταμεία», δανεικά και κρυφούς χορηγούς.
«Εμείς ποτέ δεν μπήκαμε σε αυτό το παιχνίδι», σημειώνει, υπογραμμίζοντας ότι η επιλογή της ανεξαρτησίας είχε και βαρύ κόστος.
Τα πεπραγμένα και το πολιτικό αποτύπωμα
Ο Στέφανος Κασσελάκης απαριθμεί μια σειρά πρωτοβουλιών του Κινήματος Δημοκρατίας: από την ανάδειξη της υπόθεσης των Τεμπών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τις παρεμβάσεις για τις γυναικοκτονίες, μέχρι τις προτάσεις για το μαύρο χρήμα στην πολιτική, τις καταγγελίες για τον ΟΠΕΚΕΠΕ και την παρουσίαση ενός ολοκληρωμένου οικονομικού προγράμματος στη ΔΕΘ.
Ιδιαίτερη μνεία γίνεται και στο κοινοβουλευτικό έργο των βουλευτών του κόμματος, οι οποίοι –όπως σημειώνει– επέλεξαν «τη σιγουριά της δημοκρατίας» αντί για τη σιγουριά της καρέκλας.
Συνέδριο-σταυροδρόμι για το μέλλον
Το έκτακτο συνέδριο του Φεβρουαρίου αναδεικνύεται έτσι σε κομβικό πολιτικό σταυροδρόμι. Δεν πρόκειται απλώς για μια οργανωτική διαδικασία, αλλά για μια συνολική απόφαση σχετικά με την καταστατική ανασυγκρότηση, την οικονομική βιωσιμότητα και –κυρίως– την κυβερνητική προοπτική του Κινήματος Δημοκρατίας.
«Δεν έχουμε να απολογηθούμε σε κανέναν», καταλήγει ο Στέφανος Κασσελάκης, τονίζοντας ότι η τελική απόφαση ανήκει στα μέλη. Το ερώτημα που μένει ανοιχτό είναι αν το συνέδριο θα σηματοδοτήσει μια νέα αρχή ή το κλείσιμο ενός κύκλου σε ένα πολιτικό τοπίο που δείχνει ολοένα και πιο ασφυκτικό για νέους, ανεξάρτητους φορείς.