NewsEdit Το ταξίδι του Fred Boissonnas και του Daniel Baud-Bovy στο Ναύπλιο το 1908 άφησε πίσω του ένα ανεκτίμητο σύνολο εικόνων, που σήμερα φυλάσσεται και τεκμηριώνεται από το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης.
Ανάμεσα στα ειδυλλιακά παράκτια τοπία, ξεχωρίζουν οι φωτογραφίες από τις φυλακές του Παλαμηδίου, οι οποίες καταγράφουν με αφοπλιστική αμεσότητα την πραγματικότητα ενός από τους πιο σκληρούς σωφρονιστικούς χώρους της εποχής.
Το προαύλιο, τα κελιά και οι άνθρωποι
Σε μία από τις πιο χαρακτηριστικές λήψεις, ο φακός από ψηλά αποκαλύπτει την αυλή, κυκλωμένη από τις πέτρινες πτέρυγες των κελιών. Η σκηνή είναι πνιγηρή: απλωμένα ρούχα σχηματίζουν έναν άτυπο λαβύρινθο, ενώ οι κρατούμενοι κινούνται αργά ανάμεσά τους, μοιάζοντας περισσότερο με σκιές παρά με ανθρώπινα σώματα. Η ασπρισμένη πρόσοψη της μικρής εκκλησίας στο κέντρο του προαυλίου λειτουργεί ως το μοναδικό φωτεινό σημείο, μια ελάχιστη αντίθεση μέσα στη σκληρή πέτρα που περιβάλλει τα πάντα.
Η μαρτυρία των ταξιδιωτών
Στο βιβλίο τους του 1910 En Grèce par monts et par Vaux, Boissonnas και Baud-Bovy περιγράφουν τις φυλακές με τον ίδιο ρεαλισμό που αποδίδει και η φωτογραφική μηχανή. Αναφέρονται στις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες κράτησης, στα πρόσωπα των φυλακισμένων που «κουβαλούσαν πάνω τους την εξάντληση και την εγκατάλειψη», αλλά και στον ιδιαίτερο ρόλο των δημίων του Ναυπλίου. Πρόκειται για πρώην θανατοποινίτες που ζούσαν στο Μπούρτζι και καλούνταν επανειλημμένα να εκτελέσουν το απάνθρωπο καθήκον τους, με τις εκτελέσεις να φθάνουν περίπου τις είκοσι πέντε τον χρόνο.