NewsEdit Η συγκλονιστική είδηση του θανάτου της Αύρας Γρηγορίου, της 67χρονης δημοσιογράφου που προχώρησε σε συγκλονιστική πράξη αυτοπυρπόλησης στο Ζάππειο, έχει προκαλέσει βαθιά θλίψη στον δημοσιογραφικό κόσμο και όχι μόνο.
Την Τετάρτη 30 Ιουλίου 2025, μπροστά στην Αίγλη Ζαππείου, η Αύρα Γρηγορίου προκάλεσε σοκ σε όσους βρέθηκαν τυχαία στο σημείο, όταν αυτοπυρπολήθηκε. Σύμφωνα με μαρτυρίες, πριν προχωρήσει στην πράξη, ακούστηκε να φωνάζει με πόνο «δεν είχα ούτε να φάω», υπογραμμίζοντας τις οικονομικές και ψυχολογικές δυσκολίες που αντιμετώπιζε. Οι Εύζωνες της Προεδρικής Φρουράς επενέβησαν άμεσα και έσβησαν τη φωτιά, σώζοντας προσωρινά τη ζωή της. Ωστόσο, η 67χρονη δεν κατόρθωσε να αναρρώσει και υπέκυψε στα τραύματά της λίγες μέρες μετά.
Ποια ήταν η Αύρα Γρηγορίου
Η Βασιλική Αύρα Γρηγορίου γεννήθηκε το 1957 στην Αθήνα και ανέπτυξε μια μακρά και σεβαστή καριέρα στη δημοσιογραφία. Απόφοιτη του τμήματος Πολιτικών Επιστημών και Δημοσίου Δικαίου της Νομικής Σχολής Αθηνών, άρχισε να ασχολείται με το δημοσιογραφικό επάγγελμα ήδη από το 1976. Εργάστηκε σε γνωστά μέσα όπως ο «Οικονομικός Ταχυδρόμος», το περιοδικό «Γυναίκα», η τηλεοπτική εκπομπή του Φρέντυ Γερμανού «Σάββατο βράδυ-Κυριακή πρωί», η εφημερίδα «Έθνος», καθώς και σε πολλές άλλες εφημερίδες όπως «Γνώμη», «Ειδήσεις», «Ελεύθερος Τύπος», «Ελευθεροτυπία» όπου διατηρούσε και τη στήλη «Ανάσες». Επίσης εργάστηκε στην ΕΡΤ, ξεκινώντας από το Τμήμα Ειδήσεων του πρώτου προγράμματος της ΕΡΑ. Η ΕΣΗΕΑ την περιγράφει ως μία δημοσιογράφο που κόσμησε το επάγγελμα με ήθος και επαγγελματισμό, αφήνοντας δυσαναπλήρωτο κενό στο χώρο.
Η ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ) εξέφρασε με ανακοίνωσή του βαθιά θλίψη για τον ξαφνικό χαμό της συναδέλφου του. Η ανακοίνωση αναφέρει ότι η Αύρα Γρηγορίου διάβηκε δύσβατα μονοπάτια καθ’ όλη τη ζωή της, θέτοντας πάντα ως γνώμονα τις αρχές και τα πιστεύω της, συχνά προπορευόμενα της εποχής της. Θρηνούν τον χαμό της, εκφράζοντας τα συλλυπητήριά τους στον γιο της, Ορέστη, και σε όλη της την οικογένεια.
Η μαρτυρία του Γιάννη Παντελάκη
Ο έμπειρος δημοσιογράφος Γιάννης Παντελάκης, ο οποίος είχε συνεργαστεί με την Αύρα Γρηγορίου, περιέγραψε συγκινητικά τη γνωριμία τους μετά από πολλά χρόνια, αναφερόμενος στο ήρεμο και γλυκό χαρακτήρα της. Περιγράφει το τραγικό περιστατικό, όπου πριν από την αυτοπυρπόλησή της, ακουγόταν να λέει «δεν είχα ούτε να φάω», φράση που αποτυπώνει το αδιέξοδο στο οποίο είχε περιέλθει. Η δήλωσή του αναδεικνύει τις δυσκολίες που πέρασαν πολλοί εργαζόμενοι στα μέσα ενημέρωσης μετά το κλείσιμο μεγάλων δημοσιογραφικών συγκροτημάτων.
Τα κοινωνικά και ψυχολογικά ζητήματα
Η αυτοπυρπόληση ως έκφραση απόγνωσης αποτελεί μια δραματική κραυγή για βοήθεια και προσέλκυση της προσοχής της κοινωνίας σε ζητήματα που αφορούν την ακραία φτώχεια, την κοινωνική απομόνωση και την ψυχική υγεία. Η περίπτωση της Αύρας Γρηγορίου αναδεικνύει προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζουν ακόμα και άνθρωποι του δημόσιου βίου, οι οποίοι ωστόσο γίνονται αθέατοι ως προς τις προσωπικές τους δυσκολίες.
Η απώλεια της Αύρας Γρηγορίου αφήνει πίσω της ένα βαθύ μήνυμα για την ανάγκη μεγαλύτερης ευαισθησίας, υποστήριξης και μέριμνας για όσους βιώνουν κρίσεις και αδιέξοδα, ιδιαίτερα στον χώρο της ενημέρωσης που συχνά επιβάλλει αυστηρούς ρυθμούς και αβεβαιότητα.
Η ανάρτηση του Γιάννης Παντελάκη
«Λίγο μετά τις 10 το πρωί της περασμένης Τετάρτης, έξω από την Αίγλη του Ζάππειου ακούστηκε μια μικρή φασαρία, περαστικοί αντίκρυσαν μια ψηλή γυναίκα να καίγεται, είχε αυτοπυρποληθεί. Έτρεξαν αστυνομικοί της προεδρικής φρουράς που βρίσκονταν στο σημείο με ένα πυροσβεστήρα στα χέρια, έριξαν στο φλεγόμενο σώμα, η φωτιά έσβησε, η γυναίκα διακομίστηκε σε νοσοκομείο με σοβαρά εγκαύματα, μερικές ώρες αργότερα υπέκυψε στα σοβαρά τραύματα της. Μάρτυρες που βρέθηκαν τυχαία στο σημείο την είχαν ακούσει πριν προσπαθήσει να βάλει τέλος στη ζωή της να λέει ῾῾δεν είχα ούτε να φάω’’.
Πολλά χρόνια πριν σε ένα μεγάλο δημοσιογραφικό συγκρότημα, τα βράδια που η φασαρία ήταν μεγάλη από τις φωνές και την ένταση της δουλειάς για να προλάβουν τις τελευταίες ειδήσεις πριν τυπωθούν τα φύλλα, ένα γλυκό κορίτσι με ξανθά μαλλιά, ευθυτενές παράστημα και με μεγάλα γυαλιά που φώτιζαν περισσότερο το όμορφο πρόσωπο της έμπαινε στα γραφεία και έμοιαζε σαν μια όαση εκείνες τις στιγμές. Χαμογελαστό, έλεγε λίγες λέξεις συνήθως αλλά ήταν αρκετές για να μοιράσει δευτερόλεπτα γαλήνης. Όλοι του έδειχναν σεβασμό, για τη δουλειά του, για αυτό που ήταν. Είχε μια ξεχωριστή αύρα, η Αύρα. Έτσι την έλεγαν, ποιος ξέρει γιατί, δεν την ρώτησα ποτέ.
Πριν λιγότερα χρόνια, συνάντησα εκείνο το γλυκό κορίτσι, γυναίκα πια, τυχαία στο κέντρο της πόλης. Είχα να την δω χρόνια, απο τότε που το μεγάλο δημοσιογραφικό συγκρότημα έκλεισε με έναν εντελώς άδοξο τρόπο αφήνοντας μεγάλες πολύ βαθιές πληγές σε εκατοντάδες ανθρώπους. Σε κάποιους περισσότερες. Δεν είχε χάσει ούτε την παροιμιώδη ηρεμία της, ούτε το γλυκό χαμόγελό της που το συμπλήρωναν μερικές ωραίες ρυτίδες, οι γυναίκες όταν αποκτούν ρυτίδες μου μοιάζουν πιο γλυκιές. Είπαμε μερικές λέξεις για τις ζωές μας, για τα παλιά και χαθήκαμε πάλι. Μετά, όταν οι κουβέντες με φίλους έφερναν το όνομά της, στο μυαλό έρχονταν οι εικόνες από το γλυκό ήρεμο πρόσωπο της Αύρας που δουλεύαμε μαζί.
Την επομένη του περιστατικού της αυτοπυρπόλησης στο Ζάππειο, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας επισκέφτηκε τους ανθρώπους της προεδρικής φρουράς για να τους συγχαρεί γιατί εκείνο το πρωί της Τετάρτης προσπάθησαν και έσωσαν την γυναίκα που αυτοπυρπολήθηκε. Ούτε ο ίδιος, ούτε όσοι βρέθηκαν στο περιστατικό δεν έμαθαν ποτέ το όνομα της, ήταν απλά μια γυναίκα 67 ετών που προσπάθησε να βάλει τέλος στη ζωή της φωνάζοντας πριν πως ‘’δεν είχε ούτε να φάει». Ακόμα και αν το γνώριζαν όμως αυτό το όνομα δεν θα τους έλεγε τίποτα, δεν ήταν από αυτά των προβεβλημένων δημοσιογράφων, αυτών που κάνουν μεγάλη φασαρία, απο αυτούς που σέβονται οι πολιτικοί και θέλουν να έχουν καλές σχέσεις μαζί τους. Ήταν απλά μια καλή δημοσιογράφος που την έλεγαν Αύρα…».