NewsEdit Για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες ημέρες σοβαρή βλάβη προκάλεσε αναστάτωση στη Γραμμή 3 του Μετρό, με την κίνηση των συρμών να διεξάγεται για περίπου δύο ώρες μόνο στο τμήμα Δημοτικό Θέατρο – Εθνική Άμυνα.
Το περιστατικό επαναφέρει στο προσκήνιο το ζήτημα της φθοράς και της συντήρησης των αστικών συγκοινωνιακών υποδομών, σε μια περίοδο όπου οι δυσλειτουργίες πληθαίνουν.
Διακοπή κυκλοφορίας στη μισή γραμμή
Η βλάβη οδήγησε στην πλήρη διακοπή της κυκλοφορίας στο τμήμα Χολαργός – Δουκίσσης Πλακεντίας – Αεροδρόμιο, με αποτέλεσμα να τεθούν εκτός λειτουργίας συνολικά εννέα σταθμοί: Χολαργός, Νομισματοκοπείο, Αγία Παρασκευή, Χαλάνδρι, Δουκίσσης Πλακεντίας, Παλλήνη, Παιανία, Κορωπί και Αεροδρόμιο. Χιλιάδες επιβάτες βρέθηκαν αντιμέτωποι με καθυστερήσεις, αλλαγές δρομολογίων και έντονη ταλαιπωρία, ιδιαίτερα όσοι κινούνταν προς και από το «Ελευθέριος Βενιζέλος».
Το πρόβλημα στη σηματοδότηση
Σύμφωνα με τη ΣΤΑ.ΣΥ., η διακοπή της λειτουργίας οφειλόταν σε πρόβλημα στην τροφοδοσία του συστήματος σηματοδότησης. Όπως αναφέρεται στην επίσημη ανακοίνωση, τα ακριβή αίτια της βλάβης θα διερευνηθούν από την εταιρεία, χωρίς ωστόσο να δίνονται περαιτέρω διευκρινίσεις για το αν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό ή για ένδειξη βαθύτερου τεχνικού προβλήματος.
Αποκατάσταση και συγγνώμη στους επιβάτες
Λίγο πριν το μεσημέρι, η ΣΤΑ.ΣΥ. ανακοίνωσε την πλήρη αποκατάσταση της κυκλοφορίας στη Γραμμή 3, με τα δρομολόγια να διεξάγονται και πάλι σε όλο το μήκος της, από το Δημοτικό Θέατρο έως τη Δουκίσσης Πλακεντίας και το Αεροδρόμιο. «Ζητάμε συγγνώμη από το επιβατικό κοινό για την αναστάτωση και την ταλαιπωρία που προκλήθηκε», σημειώνεται στην ανακοίνωση.
Υποδομές σε δοκιμασία
Το νέο περιστατικό έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά προβλημάτων που έχουν καταγραφεί το τελευταίο διάστημα στις μεταφορές, ενισχύοντας την αίσθηση ότι η εγκατάλειψη και η υποσυντήρηση των υποδομών έχουν πλέον απτό κόστος. Από τον σιδηρόδρομο μέχρι το μετρό και το οδικό δίκτυο της Αθήνας, οι επαναλαμβανόμενες βλάβες εγείρουν ερωτήματα για την αντοχή του συστήματος και για το κατά πόσο υπάρχουν επαρκή σχέδια πρόληψης και αναβάθμισης.