NewsEdit Μια εντυπωσιακή συνάντηση τέχνης, εκπαίδευσης και δημιουργικότητας φιλοξενήθηκε στο Μουσείο Τέχνης Ντέρι, στην πόλη Ντέμπρετσεν της Ουγγαρίας, όπου το αριστούργημα «Ecce Homo» του Μιχάλι Μουνκάτσι παρουσιάστηκε σε μια εντελώς διαφορετική εκδοχή: φτιαγμένο από 155.000 τουβλάκια LEGO και δημιουργημένο από μαθητές δημοτικών σχολείων.
Το «Ecce Homo», ένα από τα τρία έργα της περίφημης «Christ Trilogy» του Ούγγρου ζωγράφου Μιχάλι Μουνκάτσι (1844–1900), αποτελεί σημείο αναφοράς της ευρωπαϊκής ζωγραφικής του 19ου αιώνα. Η νέα, τρισδιάστατη αναπαράστασή του με LEGO διατηρεί τη δραματικότητα και τη σύνθεση του πρωτότυπου, μεταφέροντάς τες σε ένα υλικό οικείο στα παιδιά και απολύτως σύγχρονο.
Μαθητές, σχολεία και συλλογική δημιουργία
Το έργο υλοποιήθηκε στο διάστημα από τις 11 Νοεμβρίου έως τις 13 Δεκεμβρίου, με τη συμμετοχή μαθητών από διάφορα δημοτικά σχολεία της Ντέμπρετσεν. Κάθε σχολική ομάδα εργάστηκε πάνω σε συγκεκριμένα τμήματα της σύνθεσης, ακολουθώντας μια ενιαία δημιουργική μεθοδολογία, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να λειτουργεί ως ένα ενιαίο εικαστικό σύνολο.
Η μέθοδος που ένωσε τέχνη και τεχνογνωσία
Τη δημιουργική μέθοδο που ακολούθησαν οι μαθητές ανέπτυξε ομάδα εκπαιδευτικών και μαθητών από Τεχνικό Λύκειο της πόλης. Η προσέγγιση συνδύασε την ανάλυση του πρωτότυπου έργου, τη χρωματική αντιστοίχιση και τη γεωμετρική απόδοση των μορφών, μετατρέποντας την εικαστική δημιουργία σε συλλογική άσκηση ακρίβειας, συνεργασίας και φαντασίας.
Τα αποκαλυπτήρια στο Μουσείο Τέχνης Ντέρι
Τα επίσημα αποκαλυπτήρια της LEGO εκδοχής του «Ecce Homo» πραγματοποιήθηκαν στις 14 Δεκεμβρίου, παρουσία των μαθητών, των οικογενειών τους και εκπροσώπων της τοπικής εκπαιδευτικής και πολιτιστικής κοινότητας. Η εκδήλωση ανέδειξε όχι μόνο το τελικό αποτέλεσμα, αλλά και την παιδαγωγική αξία της διαδικασίας, αποσπώντας θερμά σχόλια για τον τρόπο με τον οποίο η κλασική τέχνη μπορεί να επαναπροσεγγιστεί μέσα από σύγχρονες, συμμετοχικές πρακτικές.
Ένα παράδειγμα δημιουργικής εκπαίδευσης
Η LEGO εκδοχή του «Ecce Homo» λειτουργεί ως παράδειγμα για το πώς η τέχνη μπορεί να γίνει εργαλείο εκπαίδευσης, συνεργασίας και πολιτιστικής συνέχειας. Μέσα από ένα παγκοσμίως αναγνωρίσιμο παιχνίδι, οι μαθητές ήρθαν σε επαφή με ένα εμβληματικό έργο της εθνικής τους καλλιτεχνικής κληρονομιάς, αποδεικνύοντας ότι η δημιουργικότητα δεν έχει ηλικία — ούτε και όρια υλικών.