NewsEdit Η ομόφωνη εκλογή του Κυριάκου Πιερρακάκη στην προεδρία του Eurogroup συνιστά σαφή διπλωματική και πολιτική επιτυχία για την Ελλάδα και την κυβέρνηση.
Ταυτόχρονα, όμως, λειτουργεί ως επιταχυντής εξελίξεων στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό, ανοίγοντας συζητήσεις που υπερβαίνουν τον στενό ορίζοντα της ευρωπαϊκής εκπροσώπησης και αγγίζουν τη διαμόρφωση συσχετισμών ενόψει των επόμενων εθνικών εκλογών – και κυρίως της περιόδου που θα ακολουθήσει.
Το «εξαγόμενο» πολιτικό κεφάλαιο και το δίλημμα των εκλογών
Για το Μέγαρο Μαξίμου, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας μετατρέπεται σε ένα πολιτικό προϊόν διεθνούς αποδοχής: «εξάγεται» στις Βρυξέλλες ως τεκμήριο αξιοπιστίας της ελληνικής οικονομίας και «επανεισάγεται» στο εσωτερικό ως επιχείρημα υπέρ της σταθερότητας. Το δίλημμα «σταθερότητα ή ακυβερνησία» αποκτά έτσι χειροπιαστό περιεχόμενο, με τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη να το θέτει ήδη στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ.
Η επιτυχία Πιερρακάκη θα προβάλλεται συστηματικά σε αντιδιαστολή με την περίοδο της κρίσης και, κυρίως, με τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Αλέξη Τσίπρα. Όταν –και εφόσον– ο πρώην πρωθυπουργός επανέλθει στο πολιτικό προσκήνιο με νέο κόμμα, η σύγκριση αυτή αναμένεται να γίνει ακόμη πιο αιχμηρή.
Η ευρωπαϊκή συγκυρία και το παρασκήνιο των Βρυξελλών
Η εξέλιξη δεν ήταν τυχαία. Το προφίλ του Κυριάκου Πιερρακάκη ταίριαζε στους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς, ιδίως μετά την απώλεια δυναμικής της υποψηφιότητας του Βέλγου ομολόγου του Πέτεγκεμ λόγω της στάσης της χώρας του στο ζήτημα των παγωμένων ρωσικών κεφαλαίων. Καθοριστική υπήρξε η δημόσια στήριξη από τον Γερμανό υπουργό, ενώ, σύμφωνα με πληροφορίες, ο επικεφαλής του ΕΛΚ στο Ευρωκοινοβούλιο Μάνφρεντ Βέμπερ, αν και θετικός προς την ελληνική υποψηφιότητα, απέφυγε να λάβει ευθεία θέση μεταξύ δύο υποψηφίων του ίδιου πολιτικού χώρου.
Το αποτέλεσμα ήταν η ομόφωνη εκλογή, που ενισχύει συνολικά το ευρωπαϊκό αποτύπωμα της κυβέρνησης.
Δύο πόλοι ισχύος στην Ευρώπη
Με την εξέλιξη αυτή, ο πρωθυπουργός αποκτά δύο ισχυρά ευρωπαϊκά στηρίγματα: τον πρόεδρο του Eurogroup και τον Κωστή Χατζηδάκη, αντιπρόεδρο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Ο τελευταίος παρέδωσε τη σκυτάλη στο υπουργείο με «έξωθεν καλή μαρτυρία» για την ελληνική οικονομία και θετικές αξιολογήσεις, τις οποίες ο Κυριάκος Πιερρακάκης αξιοποίησε περαιτέρω στους πρώτους εννέα μήνες της θητείας του.
Το ευρωπαϊκό προφίλ της κυβέρνησης ενισχύεται και, μαζί του, τα περιθώρια ελιγμών του Κυριάκου Μητσοτάκη σε μελλοντικές διαπραγματεύσεις ή φιλοδοξίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Η επόμενη μέρα στη Νέα Δημοκρατία
Χωρίς να τίθεται ακόμη ανοιχτά, ο Κυριάκος Πιερρακάκης αποκτά πλέον ηγετικά χαρακτηριστικά. Μπαίνει, έστω και πρόωρα, στη συζήτηση για την επόμενη μέρα στη Ν.Δ., όταν ο πρωθυπουργός –είτε λόγω εκλογικών εξελίξεων είτε μετά από μια τρίτη θητεία– θα κληθεί να διαχειριστεί ζητήματα διαδοχής. Κάποιοι μιλούν ήδη για «πρόωρο χρίσμα», αν και οι περισσότεροι αναγνωρίζουν ότι είναι νωρίς για ασφαλή συμπεράσματα.
Σήμερα, το ισχυρότερο πρόσωπο στην Κοινοβουλευτική Ομάδα μετά τον πρωθυπουργό παραμένει ο Νίκος Δένδιας. Η ανάδειξη Πιερρακάκη, ωστόσο, αναδιατάσσει τις ισορροπίες και περιορίζει τις πιθανότητες άλλων επίδοξων «δελφίνων», ωθώντας ορισμένους σε αναζήτηση συμμαχιών.
Η πρόκληση της κομματικής βάσης
Το πολιτικό παρελθόν του Κυριάκου Πιερρακάκη στο ΠΑΣΟΚ και το περιβάλλον του Ευάγγελου Βενιζέλου λειτουργεί υπέρ της διείσδυσής του στον κεντρώο χώρο, αλλά ταυτόχρονα δημιουργεί επιφυλάξεις στην παραδοσιακή βάση της Ν.Δ. Η υπέρβαση των ενστάσεων της «λαϊκής δεξιάς» και η οικοδόμηση ερεισμάτων στην Κοινοβουλευτική Ομάδα αποτελούν αναγκαία βήματα, αν θέλει να μετατρέψει το ευρωπαϊκό του κύρος σε εσωκομματική ισχύ.
Αυτό προϋποθέτει χρόνο, συστηματική επαφή με βουλευτές και στοχευμένες εσωτερικές συμμαχίες, σε ένα περιβάλλον όπου οι ισορροπίες παραμένουν ρευστές.
Το βλέμμα στο 2030 και όχι στο 2027
Καθοριστικό στοιχείο είναι και η πολιτική γενιά. Πιερρακάκης και Δένδιας ανήκουν σε διαφορετικούς κύκλους, γεγονός που μεταθέτει το πραγματικό πεδίο διεκδίκησης όχι στο 2027 αλλά στο 2030, μετά την ολοκλήρωση της θητείας του πρώτου στο Eurogroup. Υπό αυτό το πρίσμα, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας έχει κάθε λόγο να επιδιώξει μία ακόμη νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη, ώστε να «χτίσει» μεθοδικά το επόμενο βήμα.
Η μάχη της Α’ Αθήνας και το πολιτικό κεφάλαιο
Στις εκλογές του 2027, όλα δείχνουν ότι ο Κυριάκος Πιερρακάκης θα επιδιώξει εκ νέου την πρωτιά στην Α’ Αθήνας, απορρίπτοντας σενάρια «τιμητικής» τοποθέτησης στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Η απευθείας εκλογή αποτελεί για τον ίδιο αναγκαία πολιτική «αναβάπτιση», ώστε να ενισχύσει το κεφάλαιό του και να διεκδικήσει, όταν έρθει η ώρα, τον επόμενο μεγάλο στόχο.
Η εκλογή του στο Eurogroup δεν είναι απλώς μια ευρωπαϊκή διάκριση. Είναι ένας κρίκος σε μια αλυσίδα εξελίξεων που ήδη επηρεάζουν τον εσωτερικό συσχετισμό δυνάμεων και προδιαγράφουν το πολιτικό παιχνίδι της επόμενης δεκαετίας.