NewsEdit Η Oxford University Press ανέδειξε τη φράση «rage bait» («δόλωμα οργής») ως τη λέξη της χρονιάς, καταγράφοντας με ακρίβεια το κλίμα που επικρατεί στις ψηφιακές πλατφόρμες του 2025. Η επιλογή αποτυπώνει μια εποχή όπου η διαδικτυακή προσοχή μετατρέπεται σε νόμισμα, και όπου η οργή –συχνά πιο ισχυρή από την έγκυρη πληροφόρηση– λειτουργεί ως καταλύτης αλληλεπίδρασης.
Ο όρος περιγράφει περιεχόμενο συνειδητά σχεδιασμένο να προκαλεί θυμό και αντίδραση, με στόχο την αύξηση της επισκεψιμότητας και τη μεγιστοποίηση σχολίων, κοινοποιήσεων, ακόμα και likes. Η λεξικογράφος Σούζι Ντεντ, μιλώντας στο BBC, εξήγησε πως τέτοιο περιεχόμενο συχνά επιβραβεύεται από τους αλγόριθμους των κοινωνικών δικτύων, καθώς η οργή οδηγεί σε μεγαλύτερη συμμετοχή του κοινού, άρα και σε περισσότερη προβολή. Με άλλα λόγια, η οργή έχει γίνει εργαλείο, ένα εμπορεύσιμο προϊόν στον ψηφιακό δημόσιο χώρο.
Η φετινή λέξη ξεπέρασε δύο άλλες υποψήφιες – τις «aura farming» και «biohack». Η πρώτη αναφέρεται στην προσεκτικά επιμελημένη δημόσια εικόνα ενός χρήστη, που προβάλλει αυτοπεποίθηση και μυστήριο με λεπτές επικοινωνιακές τεχνικές, ενώ η δεύτερη περιγράφει τις πρακτικές βελτιστοποίησης της σωματικής ή πνευματικής απόδοσης μέσα από τεχνολογικά ή διατροφικά πειράματα. Και οι δύο όροι αντανακλούν τη σύγχρονη ανθρώπινη προσπάθεια για αυτοπροβολή, αποδοτικότητα και, συχνά, μια ψηφιακά σχεδιασμένη ζωή που δεν μοιάζει απαραίτητα με την πραγματική.
Η επιλογή της λέξης της χρονιάς από την Oxford University Press αποτελεί έναν καθιερωμένο θεσμό από το 2004, όπου ομάδα λεξικογράφων αναλύει γλωσσικές τάσεις προκειμένου να εντοπίσει όρους με πολιτισμικό αντίκτυπο. Στο παρελθόν, ανάμεσα στους νικητές συναντάμε το «podcast» το 2005, το «emoji» το 2015, καθώς και το «goblin mode» το 2022, που περιέγραφε μια στάση άρνησης επιστροφής στην κανονικότητα μετά την πανδημία της COVID-19. Η ίδια η ιστορία του θεσμού λειτουργεί σαν καθρέφτης της εξέλιξης της τεχνολογίας, της κοινωνίας και της κουλτούρας του διαδικτύου.
Η ανάδειξη του «rage bait» δεν αποτελεί απλώς μια ακαδημαϊκή σημείωση. Φέρνει στο προσκήνιο τις συνέπειες μιας ψηφιακής πραγματικότητας που ευνοεί τον διχασμό και την αγανάκτηση έναντι της τεκμηριωμένης ενημέρωσης. Πολιτικοί αναλυτές και ειδικοί στην ψηφιακή συμπεριφορά προειδοποιούν πως η κανονικοποίηση του «δόλωματος οργής» μπορεί να ενισχύσει την παραπληροφόρηση, να πολώσει τον δημόσιο διάλογο και να δημιουργήσει έναν φαύλο κύκλο συναισθηματικής υπερδιέγερσης, όπου ο λόγος υποχωρεί μπροστά στο επιθετικό ένστικτο.
Την ίδια στιγμή, πλατφόρμες όπως η Meta, το X και το TikTok συζητούν διεθνώς πολιτικές περιορισμού τοξικού περιεχομένου, ωστόσο η εφαρμογή τους παραμένει ατελής. Η κερδοφορία των αλγορίθμων εξακολουθεί να εξαρτάται από την ένταση της αντίδρασης, όχι από την ποιότητα της συζήτησης.
Έτσι, η φετινή επιλογή της Oxford University Press λειτουργεί ως υπενθύμιση ότι η γλώσσα καταγράφει όχι μόνο τις λέξεις που δημιουργούμε, αλλά και τις συμπεριφορές που υιοθετούμε. Και η λέξη «rage bait» μοιάζει περισσότερο με διάγνωση παρά με ετικέτα: μια διάγνωση για μια κοινωνία που συχνά θυμώνει πριν σκεφτεί, και που –τουλάχιστον προς το παρόν– επιβραβεύει περισσότερο το σοκ από την ουσία.