Δημοσκόπηση Marc: Προβάδισμα με φθορά για τη ΝΔ – Αναζητείται ο εκφραστής της Κεντροαριστεράς

Η νέα δημοσκόπηση της Marc καταγράφει ένα πολιτικό τοπίο με σταθερή κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας, διαρκή στασιμότητα για το ΠΑΣΟΚ και παρατεταμένη αδυναμία ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ.

Ταυτόχρονα, αναδεικνύει την εντεινόμενη αποσύνθεση του χώρου της Κεντροαριστεράς, καθώς κανένα πρόσωπο δεν φαίνεται να εμπνέει την ευρύτερη παράταξη, σε αντίθεση με τη σαφή ηγεμονία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο κεντροδεξιό στρατόπεδο.

Προβάδισμα με φθορά για τη ΝΔ

Στην πρόθεση ψήφου, η Νέα Δημοκρατία συγκεντρώνει 26,5%, υπερδιπλάσιο ποσοστό από το ΠΑΣΟΚ που βρίσκεται στο 11,1%. Η Πλεύση Ελευθερίας ακολουθεί με 8,6%, ενώ η Ελληνική Λύση με 7,5% επιβεβαιώνει τη σταθερή της παρουσία. Το ΚΚΕ φτάνει το 6,9% και ο ΣΥΡΙΖΑ περιορίζεται στο 5,8%, παραμένοντας κάτω από το ψυχολογικό όριο του 6%.
Ακολουθούν η Φωνή Λογικής με 3,1%, το ΜέΡΑ25 με 2,6%, το Κίνημα Δημοκρατίας 2%, η Νίκη 1,8%, οι Σπαρτιάτες 1,5% και η Νέα Αριστερά με μόλις 0,8%.

Στην εκτίμηση ψήφου —δηλαδή μετά την αναγωγή επί των εγκύρων— η ΝΔ ανεβαίνει στο 30,5%, το ΠΑΣΟΚ στο 14%, η Πλεύση στο 10,8% και η Ελληνική Λύση στο 9,5%. Το ΚΚΕ διατηρεί 8,4%, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ μόλις 7%. Η συνολική εικόνα δείχνει μια Νέα Δημοκρατία που εξακολουθεί να προηγείται άνετα, αλλά χωρίς να κεφαλαιοποιεί την κυβερνητική της φθορά.

Κυριαρχία Μητσοτάκη στο Κέντρο – Προηγείται ο Τσίπρας στην Κεντροαριστερά

Το ερώτημα «ποιος εκφράζει καλύτερα τον χώρο της Κεντροδεξιάς» αποτυπώνει την απόλυτη κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη: με 38,8%, προηγείται μακράν του Αντώνη Σαμαρά (13,1%) και του Κυριάκου Βελόπουλου (12,7%). Η Αφροδίτη Λατινοπούλου συγκεντρώνει 7,1%, ενώ τα υπόλοιπα ονόματα κινούνται σε χαμηλά μονοψήφια.
Το ποσοστό αυτό εδραιώνει τον Μητσοτάκη ως τον αναμφισβήτητο πόλο αναφοράς για τον ευρύτερο κεντροδεξιό χώρο, παρότι η κυβερνητική δυσαρέσκεια αυξάνεται.

Αντίθετα, στην Κεντροαριστερά επικρατεί πολυκερματισμός και έλλειψη κεντρικού ηγέτη. Πρώτος καταγράφεται ο Αλέξης Τσίπρας με 24%, ακολουθούμενος από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου με 12,8% και τον Νίκο Ανδρουλάκη με 12,6%. Ο Σωκράτης Φάμελλος (6,6%), ο Γιάνης Βαρουφάκης (6,2%) και ο Στέφανος Κασσελάκης (4%) συμπληρώνουν ένα μωσαϊκό προσώπων χωρίς συνεκτικό αφήγημα ή σαφή πολιτική ηγεμονία.

«Καταλληλότερος για Πρωθυπουργός» – Μια ψήφος αμηχανίας

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξακολουθεί να προηγείται και στην ερώτηση για τον καταλληλότερο πρωθυπουργό, με 30,6%. Δεύτερη, με μεγάλη απόσταση, η Ζωή Κωνσταντοπούλου (8,5%) και τρίτος ο Νίκος Ανδρουλάκης (7,3%). Ο Βελόπουλος ακολουθεί με 5,8% και οι υπόλοιποι πολιτικοί μένουν σε χαμηλά ποσοστά.
Αξιοσημείωτο είναι ότι όταν η ερώτηση περιορίζεται ο Μητσοτάκης συγκεντρώνει 33,9%, ο Τσίπρας 24,3% και ο Ανδρουλάκης μόλις 11,3%. Η παράσταση πρωθυπουργίας, αν και υπέρ της κυβέρνησης, φανερώνει σημαντική απώλεια πολιτικής δυναμικής και περιορισμένη εμπιστοσύνη προς το πολιτικό σύστημα συνολικά.

Η ακρίβεια στο επίκεντρο της κοινωνικής δυσαρέσκειας

Η ακρίβεια παραμένει, με διαφορά, το κορυφαίο πρόβλημα για τους πολίτες. Το 67,7% ζητά από την κυβέρνηση να εστιάσει στην καταπολέμησή της, ενώ ακολουθούν η υγεία (42,6%) και η παιδεία (29,7%). Το μεταναστευτικό, η διαφθορά και η δικαιοσύνη εμφανίζονται επίσης ως πηγές δυσαρέσκειας, αποκαλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα ανασφάλειας για την καθημερινότητα και τη θεσμική λειτουργία του κράτους.

Το ΠΑΣΟΚ υπό σκιά

Η δημοσκόπηση δείχνει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν καταφέρνει να αξιοποιήσει τη φθορά της ΝΔ, ενώ η εικόνα του στους πολίτες παραμένει μάλλον αρνητική. Μόλις το 23,1% δηλώνει θετική ή μάλλον θετική γνώμη, έναντι 74,8% που το αξιολογούν αρνητικά. Παρά την οργανωτική σταθεροποίηση και την αύξηση των ποσοστών έναντι των τελευταίων ετών, ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν έχει πείσει ότι μπορεί να αποτελέσει εναλλακτικό πόλο εξουσίας.

Ένα πολιτικό τοπίο χωρίς αντιπολίτευση

Η έρευνα της Marc σκιαγραφεί ένα πολιτικό περιβάλλον όπου η Νέα Δημοκρατία εξακολουθεί να κυριαρχεί περισσότερο λόγω αδυναμίας των αντιπάλων της παρά εξαιτίας δικής της δυναμικής. Η Κεντροδεξιά έχει ηγεσία και σαφή πολιτικό λόγο· η Κεντροαριστερά, αντιθέτως, παραμένει σε αναζήτηση προσώπου και προσανατολισμού.
Η εικόνα αυτή συνθέτει ένα σύστημα όπου η κυβερνητική φθορά δεν μεταφράζεται σε πολιτική εναλλακτική, αλλά σε απογοήτευση και αποστασιοποίηση των πολιτών — ένα μήνυμα που καμία πλευρά του πολιτικού φάσματος δεν μπορεί να αγνοήσει.