NewsEdit Από τον φετινό Χρυσό Φοίνικα του Τζαφάρ Παναχί μέχρι την επιστροφή του Κιάνου Ριβς και τη μαρτυρία της Λένι Ρίφενσταλ, η κινηματογραφική εβδομάδα προσφέρει ένα ευρύ φάσμα από πολιτικά θρίλερ, κοινωνικά δράματα, κωμωδίες και επανεκδόσεις-θησαυρούς της έβδομης τέχνης.
Ο Παναχί και το τίμημα της συγχώρεσης
Ένα Απλό Ατύχημα (It Was Just an Accident)
Σκηνοθεσία: Τζαφάρ Παναχί
Παίζουν: Βαχίντ Μομπασέρι, Μαριάμ Ασφάρι, Ματζίντ Παναχί
Ο φετινός Χρυσός Φοίνικας των Καννών απονεμήθηκε στον Ιρανό δημιουργό Τζαφάρ Παναχί — μια διάκριση που μοιάζει περισσότερο με πολιτική δήλωση υπέρ της ελευθερίας της έκφρασης παρά απλή αναγνώριση κινηματογραφικής αριστείας. Με ένα λιτό, υπαινικτικό πολιτικό θρίλερ, ο Παναχί επιστρέφει στα γνώριμα μονοπάτια της αντίστασης, καταγράφοντας την Ιρανική κοινωνία σε ένα παιχνίδι μνήμης, ενοχής και εξιλέωσης.
Ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα φέρνει αντιμέτωπο έναν πρώην αντιφρονούντα με τον άνδρα που πιστεύει ότι υπήρξε ο βασανιστής του. Στο δρόμο προς τη δικαίωση —ή μήπως τη συγχώρεση;— το φορτηγάκι του γίνεται μικρογραφία μιας χώρας παγιδευμένης ανάμεσα στην ανάγκη για δικαιοσύνη και τον φόβο της εκδίκησης.
Με μαύρο χιούμορ, ερασιτέχνες ηθοποιούς και ψυχολογική ένταση, ο Παναχί υπογράφει μια πολιτική αλληγορία που καταλήγει σε ένα βαθιά ανθρώπινο φινάλε: η συγχώρεση ως το πιο δύσκολο και γενναίο βήμα.
Ο Κιάνου Ριβς ως αδέξιος άγγελος
Τύχη Βουνό (Good Fortune)
Σκηνοθεσία: Αζίζ Ανσάρι
Παίζουν: Κιάνου Ριβς, Σεθ Ρόγκεν, Αζίζ Ανσάρι, Κέκε Πάλμερ
Μια feel-good κωμωδία για τη μοίρα, τα λάθη και την ευτυχία. Ο Κιάνου Ριβς ενσαρκώνει έναν άγγελο που προσπαθεί να κάνει καλό… και φυσικά τα κάνει όλα ανάποδα. Ο Σεθ Ρόγκεν και ο Αζίζ Ανσάρι συμπληρώνουν το καστ σε μια ιστορία ανταλλαγής ζωών, πλούτου και αξιών που επιχειρεί να μιλήσει για την ενσυναίσθηση και τη χαμένη ανθρωπιά της Αμερικής.
Παρά τις καλές προθέσεις και τις στιγμές ειλικρινούς χιουμοριστικής τρυφερότητας, το φιλμ μένει στην επιφάνεια. Το μήνυμά του για το χρήμα, την τύχη και τη φιλία δεν βρίσκει ποτέ ουσιαστικό βάθος, μένοντας σε μια γλυκερή, παλιομοδίτικη διάθεση.
Οικογένεια, ενοχές και Χάιφα
Καλές Γιορτές (Happy Holidays)
Σκηνοθεσία: Σκαντάρ Κοπτί
Παίζουν: Μανάρ Σεχάμπ, Τούφικ Ντάνιαλ, Ουαφά Αούν
Το παλαιστινιακό σινεμά επιστρέφει δυναμικά με μια ιστορία ανθρώπινης ευαισθησίας και κοινωνικού διχασμού. Ο Σκαντάρ Κοπτί, δεκαπέντε χρόνια μετά το «Σταυροδρόμια Ζωής», εστιάζει σε μια οικογένεια στη Χάιφα —μισή Άραβες, μισή Εβραίοι— που παλεύει ανάμεσα σε θρησκευτικές, πολιτισμικές και γενεαλογικές εντάσεις.
Η ταινία, βραβευμένη με τον Χρυσό Αλέξανδρο στη Θεσσαλονίκη, φωτίζει τη ζωή μιας κοινωνίας εγκλωβισμένης στη σύγκρουση αλλά και την αδυναμία της νέας γενιάς να αποδράσει από τα δεσμά του παρελθόντος. Παρά τις στιγμές συναισθηματικής υπερβολής, ο Κοπτί χτίζει ένα τρυφερό και αποκαλυπτικό μωσαϊκό χαρακτήρων, όπου το προσωπικό γίνεται πολιτικό.
Ο Γκουαντανίνο στο μεταίχμιο του #MeToo
Μετά το Κυνήγι (After the Hunt)
Σκηνοθεσία: Λούκα Γκουαντανίνο
Παίζουν: Τζούλια Ρόμπερτς, Άντριου Γκάρφιλντ, Άγιο Εντέμπιρι
Ο Λούκα Γκουαντανίνο επιχειρεί ένα ψυχολογικό δράμα γύρω από την ηθική, τη δύναμη και την υποκρισία στα ακαδημαϊκά ιδρύματα της Αμερικής. Μια καθηγήτρια στο Γέιλ βλέπει τον κόσμο της να καταρρέει όταν μια φοιτήτρια κατηγορεί για βιασμό έναν συνάδελφό της — ενώ ένα παλιό δικό της μυστικό απειλεί να αποκαλυφθεί.
Παρά τη λαμπερή τριάδα Ρόμπερτς–Γκάρφιλντ–Εντέμπιρι, το φιλμ σκοντάφτει στη φλυαρία και την επιτήδευση. Ο Γκουαντανίνο αναζητά τον διάλογο με το #MeToo, αλλά καταλήγει να εγκλωβίζεται σε έναν λαβύρινθο διανοουμενίστικης υπερβολής, αφήνοντας πίσω του περισσότερο έναν στοχασμό πάνω στη χειραγώγηση παρά ένα αληθινό δράμα.
Η Λένι Ρίφενσταλ και οι μηχανισμοί του μίσους
Ρίφενσταλ: Στην Καρδιά του Τρίτου Ράιχ (Riefenstahl)
Σκηνοθεσία: Άντρες Βεϊέλ
Το ντοκιμαντέρ του Άντρες Βεϊέλ επιστρέφει στην πιο αμφιλεγόμενη γυναίκα του 20ού αιώνα: τη Λένι Ρίφενσταλ, τη σκηνοθέτιδα-προπαγανδίστρια του ναζισμού. Μέσα από αρχειακό υλικό, επιστολές, ηχογραφήσεις και τηλεοπτικές εμφανίσεις της, το φιλμ ξεγυμνώνει τον μύθο μιας καλλιτέχνιδας που προσπάθησε να ξαναγράψει την ιστορία, αρνούμενη κάθε ενοχή.
Η Ρίφενσταλ παρουσιάζεται αμετανόητη, εγωκεντρική και υποκριτική, σε μια εποχή που οι μηχανισμοί προπαγάνδας —πιο εκλεπτυσμένοι αλλά εξίσου επικίνδυνοι— εξακολουθούν να λειτουργούν. Ένα ντοκιμαντέρ που αξίζει να ιδωθεί, όχι μόνο για το ιστορικό του ενδιαφέρον, αλλά και για τη σύγχρονη αντήχησή του.
Κλασική επανέκδοση: Η ποίηση του σινεμά
Τα Παιδιά του Παραδείσου (Les Enfants du Paradis)
Σκηνοθεσία: Μαρσέλ Καρνέ
Γυρισμένο μέσα στη γερμανική κατοχή, το αριστούργημα του Μαρσέλ Καρνέ παραμένει η σημαντικότερη ταινία του γαλλικού κινηματογράφου. Μια ιστορία αγάπης, θεάτρου και ελευθερίας, ένα ποιητικό έπος που υμνεί την τέχνη ως πράξη αντίστασης. Σε επανέκδοση, αποκατεστημένη ψηφιακά, το φιλμ αποτελεί τον κινηματογραφικό ορισμό του όρου «διαχρονικό».
Συνολικά: Από την Τεχεράνη του Παναχί έως τη Χάιφα του Κοπτί και το Βερολίνο της Ρίφενσταλ, το φετινό φθινόπωρο στα σινεμά είναι πιο πολιτικό από ποτέ — αλλά και πιο ανθρώπινο.