Ο πρώην βουλευτής Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας και πρόεδρος της Ενώσεως των Ελλήνων τέως Βουλευτών και Ευρωβουλευτών, Κώστας Πυλαρινός, πέθανε σε ηλικία 91 ετών, αφήνοντας πίσω του μια πλούσια πολιτική και κοινωνική διαδρομή.
Ο Κώστας Πυλαρινός γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες, Νομικά και Δημόσια Διοίκηση στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Παρισίων. Η πολιτική του σταδιοδρομία ξεκίνησε το 1957 στο πολιτικό γραφείο του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή, όπου παρέμεινε έως το 1963. Το 1967 υπηρέτησε ως σύμβουλος του υπουργείου Προεδρίας στην κυβέρνηση Παναγιώτη Κανελλόπουλου.
Ρόλοι στη μεταπολίτευση
Μετά τη μεταπολίτευση, ανέλαβε καθήκοντα νομάρχη Μεσσηνίας (1974-1976) και Θεσσαλονίκης (1976-1980), περίοδο κατά την οποία έθεσε στο δημόσιο διάλογο το ζήτημα της δημιουργίας μετρό στη Θεσσαλονίκη. Στη συνέχεια υπηρέτησε σε καίριες θέσεις:
- Γενικός Γραμματέας του υπουργείου Βιομηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας στην κυβέρνηση Τζαννετάκη (1989).
- Εκπρόσωπος Τύπου της Νέας Δημοκρατίας (1989).
- Γενικός Γραμματέας Τύπου και Πληροφοριών και Εκπρόσωπος Τύπου της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (1990-1991).
- Γενικός Γραμματέας του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού (1991-1992).
Από το 1992 έως το 1993, ως γενικός διευθυντής της Νέας Δημοκρατίας, είχε την ευθύνη για τη διοίκηση του κόμματος, ενώ το 1993 εξελέγη βουλευτής Επικρατείας.
Συμβολή στον πολιτισμό και την ενημέρωση
Ο Πυλαρινός υπήρξε ιδρυτής και πρώτος πρόεδρος του Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων (1991), ενώ παράλληλα είχε έντονη δραστηριότητα στον πολιτιστικό τομέα, ως ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Μουσικής Θεσσαλονίκης και του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης.
Σχέση με την Εκκλησία της Ελλάδος
Η δράση του επεκτάθηκε και στον εκκλησιαστικό χώρο, όπου διετέλεσε σύμβουλος Οικονομικών και Οργανώσεως της Εκκλησίας της Ελλάδος, καθώς και γενικός διευθυντής των Οικονομικών και Τεχνικών Υπηρεσιών της από το 1998 έως το 2008.
Ο Κώστας Πυλαρινός αφήνει πίσω του την παρακαταθήκη ενός πολιτικού με πολυεπίπεδη προσφορά στη δημόσια ζωή, που υπηρέτησε θεσμούς, κόμμα και κοινωνία σε καίριες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.