Η στάση του Ντόναλντ Τραμπ απέναντι στον Βλαντιμίρ Πούτιν αποτελεί μια εντυπωσιακή εξαίρεση στο μοτίβο σκληρής αντιμετώπισης που επιφυλάσσει σε αντιπάλους και επικριτές.
Όπως επισημαίνει ο Economist, η «συμπαιγνία» τους μπορεί να αποδειχθεί πιο ανησυχητική απ’ όσο υποψιάζονται οι επικριτές του Αμερικανού πρώην προέδρου.
Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει δείξει ότι δεν αφήνει αναπάντητη καμία πρόκληση: πολιτικοί αντίπαλοι, πανεπιστήμια, δικαστές ή χώρες που τον αμφισβητούν, αντιμετωπίζουν διώξεις, περικοπές, απολύσεις ή δασμούς. Ωστόσο, ο Βλαντιμίρ Πούτιν αποτελεί μια αξιοσημείωτη εξαίρεση – ακόμη και τώρα, ενόψει της συνόδου κορυφής στην Αλάσκα.
Από το 2016 μέχρι σήμερα
Το 2016, όταν κατηγορίες για ξένη ανάμειξη στις εκλογές έπεσαν βροχή, η Μόσχα έμεινε στο απυρόβλητο. Ο Τραμπ χαρακτήρισε την εισβολή στην Ουκρανία «έξυπνη κίνηση» του Πούτιν και επέρριψε την ευθύνη στον Τζο Μπάιντεν. Ακόμη και όταν το Κρεμλίνο τον χλεύασε για την αδυναμία του να «τερματίσει τον πόλεμο σε 24 ώρες», απέφυγε να απαντήσει.
Από την οικειότητα στην απογοήτευση
Η δημόσια έκκληση «Βλαντιμίρ, ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ!» τον Απρίλιο αποκάλυψε έναν τόνο οικειότητας. Λίγο αργότερα, ο Τραμπ παραδέχτηκε ότι ίσως ο Πούτιν τον εμπαίζει. Παρ’ όλα αυτά, μόλις ο Ρώσος πρόεδρος έδειξε πρόθεση συνάντησης, ο Αμερικανός πρώην πρόεδρος ανταποκρίθηκε προσφέροντας σύνοδο κορυφής σε αμερικανικό έδαφος.
Οι ρίζες της σχέσης
Η σχέση τους δεν είναι καινούρια. Από το 2007 ο Τραμπ επαινεί τον Πούτιν, το 2013 τον προσκάλεσε στον διαγωνισμό «Μις Υφήλιος» στη Μόσχα και αναζήτησε βοήθειά του για επιχειρηματικά σχέδια. Οι υποψίες περί «συμπαιγνίας» πυροδοτήθηκαν μετά τις εκλογές του 2016, αλλά οι θεωρίες εκβιασμού με «άσεμνη βιντεοκασέτα» κατέρρευσαν.
Ψυχολογικό αίνιγμα ή πολιτική ταύτιση;
Ο Economist σημειώνει ότι ο θαυμασμός του Τραμπ για τον Πούτιν μπορεί να είναι αντικείμενο για ψυχολόγους. Ο Ρώσος πρόεδρος, βετεράνος της KGB, γνωρίζει πώς να χειρίζεται τη ματαιοδοξία του συνομιλητή του. Όμως η συγκαταβατικότητα του Τραμπ μπορεί να έχει και πολιτική βάση: και οι δύο φαίνεται να συμμερίζονται την ιδέα ότι η παγκόσμια τάξη πρέπει να ορίζεται από την ισχύ και όχι από κανόνες.
Επικίνδυνη αλλαγή παραδείγματος
Ο Τραμπ έχει ήδη αμφισβητήσει την αρχή ότι «καμία χώρα δεν μπορεί να αποκτήσει εδάφη με τη βία», αναγνωρίζοντας τις αξιώσεις του Ισραήλ στα Υψίπεδα του Γκολάν και του Μαρόκου στη Δυτική Σαχάρα. Αντίστοιχα, ενδέχεται να επιδιώξει ειρήνη στην Ουκρανία παραχωρώντας νέα εδάφη στη Ρωσία. Αν αυτό είναι το κοινό τους όραμα, τότε ο κόσμος κινδυνεύει να παραδοθεί στις αποφάσεις ισχυρών ανδρών, έξω από το πλαίσιο της διεθνούς νομιμότητας.
- Θερμή υποδοχή Τραμπ στον Πούτιν στην Αλάσκα – Το παρασκήνιο της «κλειστής» συνάντησης
- Economist: Η συμπαιγνία μεταξύ Τραμπ-Πούτιν ίσως είναι πιο τρομακτική από ό,τι φοβόμαστε
- Σοβαρός τραυματισμός πυροσβέστη κατά την κατάσβεση φωτιάς στο Κρανίδι Αργολίδας
- Φορολογικές δηλώσεις από το 2027: Η Ελλάδα μπαίνει στην εποχή της αυτόματης φορολόγησης
- Τραμπ: «Θέλω σήμερα κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία»