NewsEdit Σε μια εποχή όπου οι ψηφιακές τεχνολογίες κυριαρχούν, και οι παραδοσιακοί πωλητές εφημερίδων τείνουν να εκλείψουν, ο Αλί Ακμπάρ στέκεται ως ζωντανό σύμβολο μιας ξεχασμένης αλλά πολύτιμης παράδοσης στο Παρίσι. Ο 73χρονος πωλητής εφημερίδων, με καταγωγή από το Πακιστάν, που επί πάνω από μισό αιώνα «φωτίζει» με το χαμόγελο και το εκρηκτικό του χιούμορ τις καφετέριες και τα εστιατόρια του ιστορικού Καρτιέ Λατέν, πρόκειται να τιμηθεί με ένα από τα μεγαλύτερα παράσημα της Γαλλίας.
Ο Αλί Ακμπάρ έφτασε στη Γαλλία το 1973 και άρχισε να πουλάει εφημερίδες, ξεκινώντας μάλιστα από το σατιρικό Charlie Hebdo στους φοιτητές της Σορβόννης, το πνευματικό κέντρο της πόλης. Από τότε, συνέχισε να περπατά τους δρόμους του Παρισιού, διατηρώντας ζωντανή μια πρακτική που έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Η ανάπτυξη της τηλεόρασης και αργότερα του Διαδικτύου μείωσε δραστικά το κοινό των έντυπων μέσων, ωστόσο ο Ακμπάρ παραμένει πιστός στη «μαγεία» του χαρτιού και στο προσωπικό του «όπλο»: το αστείρευτο χιούμορ και την ενέργεια, που κάνουν τους πελάτες του όχι μόνο να αγοράζουν εφημερίδες, αλλά και να απολαμβάνουν την παρέα του.
Τον προσεχή Σεπτέμβριο, ο Εμανουέλ Μακρόν θα ανακηρύξει τον Αλί Ακμπάρ ιππότη του Ordre national du Mérite, τιμητική διάκριση που αντικατοπτρίζει την εξέχουσα προσφορά του στην κοινωνία, παρά το γεγονός ότι η δική του συνεισφορά δεν είναι πολιτική ή στρατιωτική, αλλά πολιτισμική και ανθρώπινη.
Η καθημερινή επαφή του Ακμπάρ με τους ανθρώπους της συνοικίας έχει μετατρέψει τη δουλειά του σε θεσμό. Οι ντόπιοι δεν αγοράζουν απλά εφημερίδες από αυτόν, αλλά μοιράζονται στιγμές φιλίας, συζητήσεις και καφέδες, επιβεβαιώνοντας ότι ο τελευταίος εφημεριδοπώλης του Παρισιού είναι κάτι περισσότερο από ένα απλό επάγγελμα —είναι ένας ζωντανός φάρος της παραδοσιακής παριζιάνικης κουλτούρας.
Παρά τις δυσκολίες που επιφέρει η εποχή των ψηφιακών εκδόσεων —που για τον Ακμπάρ μεταφράζονται σε μόλις 20 πωλήσεις της Le Monde μέσα σε οκτώ ώρες εργασίας—, εκείνος δηλώνει ότι πρόκειται να συνεχίσει να πουλά εφημερίδες όσο του το επιτρέπει η υγεία του. Για τον ίδιο, το χαρτί έχει μια «αίσθηση» που καμία οθόνη δεν μπορεί να αντικαταστήσει, και τα «αληθινά βιβλία» παραμένουν ανεκτίμητα.
Σε μια γειτονιά όπου τα παραδοσιακά βιβλιοπωλεία συρρικνώνονται και τα πολυτελή μαγαζιά πολλαπλασιάζονται, ο Αλί Ακμπάρ καταφέρνει να κρατά ζωντανή την ψυχή του Καρτιέ Λατέν, υπενθυμίζοντας σε όλους ότι οι πιο απλές και ανθρώπινες σχέσεις δεν αντικαθίστανται εύκολα από την ψηφιακή εποχή.
Η τιμητική διάκριση από τον Πρόεδρο της Γαλλίας αποτελεί όχι μόνο αναγνώριση μιας ζωής γεμάτης αφοσίωση και χαμόγελα, αλλά και μια ωδή στην αξία των μικρών στιγμών, των ανθρώπινων δεσμών και της ανεξίτηλης αύρας μιας παλιάς, γοητευτικής πόλης.