Χρόνης Διαμαντόπουλος Η μετανάστευση είναι σύμφυτη με την ιστορία του Ανθρώπου. Οι άνθρωποι μετακινούνται από την αρχή της Ιστορίας και σε αυτή την αέναη μετακίνηση και επιμειξία λαών και πληθυσμών οφείλεται, εν πολλοίς, ο Πολιτισμός, ο πλούτος που επήλθε μέσω των ανταλλαγών και αποτελεί την παγκόσμια κληρονομιά.
Γράφει η Μαρία Γιαννακάκη*
Η μετανάστευση άρχισε να εκλαμβάνεται ως πρόβλημα, κοινωνικό και πολιτικό, τους τελευταίους αιώνες, με τη δημιουργία των κρατών-εθνών.
Η κυβέρνηση της Δεξιάς και ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσωπικά, πολλάκις τα τελευταία 6 χρόνια έχει εργαλειοποιήσει το μεταναστευτικό και προσφυγικό προκειμένου να δώσει τα διαπιστευτήριά της στην ακροδεξιά της πτέρυγα και να σταματήσει τυχόν διαρροές προς το ακροδεξιό ακροατήριο και κομματικούς σχηματισμούς.
Η επιλογή, αρχικά του Μάκη Βορίδη, ο οποίος αναγκάστηκε σε παραίτηση υπό το βάρος του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ, και κατόπιν, προς αντικατάστασή του του Θάνου Πλεύρη, δύο ακραιφνών ακροδεξιών προερχόμενων από το ΛΑΟΣ με διαχρονικά ακραίο, ρατσιστικό και μισάνθρωπο λόγο, πέραν του γεγονότος ότι αποτελεί κατευνασμό των ακροδεξιών αντανακλαστικών με την παραμυθία ότι το ταυτοτικό αυτό, για την ακροδεξιά, ζήτημα το χειρίζονται, πλέον άνθρωποι με μεγάλη επιδραστικότητα στο ακροδεξιό ακροατήριο, είναι φανερό ότι δίνει τον ιδεολογικό αγώνα της Δεξιάς επιδιώκοντας να περιφρουρήσει το εκλογικό της κοινό. Είναι σαφές ότι με αυτές τις επιλογές ξεγυμνώνεται το πραγματικό της πρόσωπο και, πλέον, φαντάζουν αστείες, ακόμα και για τον πλέον αφελή, οι πομφόλυγες περί μετριοπαθούς κέντρου και φωνών σύνεσης.
Πέραν αυτού, ο Πρωθυπουργός εφαρμόζει πιστά τις επιταγές της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς λαίλαπας και του ευρωπαϊκού τραμπισμού που στην ήπειρό μας εκφράζεται μέσω της σκληρής γραμμής στο προσφυγικό καταρρακώνοντας το ευρωπαϊκό κεκτημένο και τις αξίες που αποτελούσαν θεμελιώδη δόγματα και ακρογωνιαίες λίθους του ευρωπαϊκού πολιτισμού: το σεβασμό στο Κράτος Δικαίου και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση, με πρόφαση τις αυξημένες ροές, ανέστειλε την πρόσβαση στο άσυλο, κατά παράβαση κάθε κανόνα Διεθνούς Δικαίου. Το ίδιο είχε συμβεί και τον Μάρτιο του 2020, γεγονός που έχει οδηγήσει την χώρα ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και αναμένουν την απόφαση.
Η αναστολή του ασύλου αποτελεί ευθεία παραβίαση των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου. Η συνδρομή ανθρώπων που βρίσκονται σε κίνδυνο δεν αποτελεί πράξη φιλανθρωπίας, αλλά συμβατική υποχρέωση ενός Κράτους Δικαίου και απορρέει ευθέως από τις δεσμεύσεις ενός κράτους που συμμετέχει στους Διεθνείς Οργανισμούς. Η ψήφιση της νομοθετικής ρύθμισης πριν από λίγες μέρες κατατάσσουν τη χώρα στη χορεία των κρατών παρίες της Διεθνούς Κοινότητας.
Στη ρύθμιση αυτή αντιτάχθηκαν όχι μόνο σωρεία μη κυβερνητικών οργανώσεων και ακτιβιστές υπέρ των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αλλά και ο ίδιος ο Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης, ο οποίος κάλεσε την ελληνική Βουλή να μην υπερψηφίσει την νομοθετική ρύθμιση.
Τόσο η αφίσα του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου, με την εμπρηστική φωτογραφία και το απαράδεκτο σύνθημα «Φυλακή ή Επιστροφή» πάνω από το εθνόσημο της Ελληνικής Δημοκρατίας, όσο και η ανάρτηση του ίδιου του Υπουργού που εργαλειοποίησε μία τραγωδία και το δράμα που βιώνει ένα κορίτσι για να σπείρει ρατσιστικό μίσος στην ελληνική κοινωνία και να κανονικοποιήσει τη μισαλλοδοξία, υιοθετώντας την απαράδεκτη προσέγγιση της απόδοσης εθνοτικών χαρακτηριστικών στο έγκλημα, αποτελεί τον αδιάψευστο μάρτυρα ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη υιοθετεί πλήρως και συνειδητά τη ξενοφοβική και ρατσιστική ρητορική και ατζέντα της Χρυσής Αυγής.
Σε οποιαδήποτε χώρα που θα ήταν Κράτος Δικαίου επί της ουσίας και όχι στα χαρτιά, ο κ. Πλεύρης θα είχε παυθεί από Υπουργός, ενώ, θα διώκονταν ήδη για ρατσιστικό λόγο και υποκίνηση σε ρατσιστική βία, βάσει της αντιρατσιστικής νομοθεσίας.
Ο θεσμικός ρατσισμός που εκπέμπεται από τα χείλη κυβερνητικών στελεχών διαχέεται και στο δημοσιογραφικό λόγο και υποδαυλίζει το μίσος και τον φόβο, δηλητηριάζοντας τη δημόσια ζωή.
Η δημόσια σφαίρα έχει κατακλυστεί από απαράδεκτους και καταδικαστέους από τους Διεθνείς Οργανισμούς όρους, όπως «λαθρομετανάστης», «εισβολείς», ολοένα και συχνότερα ακούμε θεωρίες συνωμοσίας για σκοτεινά κέντρα που απεργάζονται σχέδια εναντίον του ελληνισμού για «αντικατάσταση πληθυσμών», για αλλοίωση του πολιτισμού μας και των χαρακτηριστικών της φυλής.
Ίδια είναι και η στόχευση των μυθευμάτων για εξωφρενικά ευεργετήματα προς τους πρόσφυγες, τα οποία σκοπό έχουν να ξυπνήσουν τα αντανακλαστικά μίας κοινωνίας, η οποία μαστίζεται από την ακρίβεια, την ανεργία, τα σκάνδαλα.
Όλα τα παραπάνω έρχονται να εξυπηρετήσουν μία ακόμη επιδίωξη της κυβέρνησης: σκληραίνοντας τη στάση στο προσφυγικό-μεταναστευτικό, επισείοντας ανύπαρκτους κοινωνικούς κινδύνους και εθνικές απειλές, στόχος είναι να στρέψουν την προσοχή της κοινής γνώμης από τα σκάνδαλα που σωρεύονται στην ελληνική δημόσια ζωή στον κίνδυνο του προσφυγικού και της μετανάστευσης. Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ δε προσομοιάζει με κανένα προηγούμενο, αφού η έρευνα διεξάγεται από την Ευρωπαία Εισαγγελέα, η οποία συνεχίζει την έρευνά της και αποκαλύπτει πλήθος στοιχείων. Η κυβέρνηση έχει μικρό περιθώριο ελιγμών, καθώς, η συγκεκριμένη υπόθεση δε βρίσκεται στα χέρια των ελληνικών αρχών, άρα δε μπορεί να είναι ελέγξιμη, ούτε μπορεί να προβλεφθεί το εύρος των αποκαλύψεων.
Η κυβέρνηση και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός χρησιμοποιεί το ευπώλητο λαϊκό αφήγημα «Νόμος και Τάξη», προκειμένου να πείσει ότι εντάξει μπορεί κάποιοι να κλέβουν, αλλά σας προστατεύουμε κιόλας από μέγιστους εθνικούς κινδύνους.
Μέσα σε αυτή την έξαρση του λαϊκισμού που μετρά τους πρόσφυγες με αριθμούς, μπουκώνει με ψέματα τους λαούς και διαρρηγνύει τον κοινωνικό ιστό πουλώντας το αφήγημα του πατριωτισμού, ξεχνάμε ότι πρόκειται για ανθρώπους και ότι το προσφυγικό-μεταναστευτικό απαιτεί, πέραν της αυτονόητης αλληλεγγύης και ειλικρινείς συζητήσεις όχι μόνο στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, αλλά και στις ευρωπαϊκές ηγεσίες.
Επιστροφές δεν μπορούν να γίνουν ούτε στις χώρες προέλευσης, ούτε καν στα λιμάνια αναχώρησης αν δεν το επιθυμούν οι κυβερνήσεις των κρατών αυτών. Κανένα τείχος στον Έβρο και καμία περιπολία στη Μεσόγειο δεν πρόκειται να σταματήσει τις ροές. Ούτε καν το να τους κάνεις τη ζωή κόλαση με την άφιξή τους στην Ελλάδα.
Ο μόνος τρόπος που θα σταματούσε τους ανθρώπους από την φυσιολογική και αναγκαστική αναζήτηση μίας καλύτερης ζωής θα ήταν ουσιαστικά μέτρα αναχαίτισης και ανακούφισης της ακραίας φτώχειας που μαστίζει τον τόπο τους, το σταμάτημα των πολέμων, η παύση της υποδαύλισης, συμπεριλαμβανομένης και της πώλησης όπλων, από τη Δύση των εμφυλίων σπαραγμών, η λήψη ουσιαστικών, δραστικών και καθολικών μέτρων για την αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, έχουμε πλέον ξεπεράσει το στάδιο της κλιματικής κρίσης, οι διαφανείς και στοχευμένες αναπτυξιακές δράσεις, όπως και η κοινωνική και πολιτική σταθερότητα.
Μέχρι τότε, το προσφυγικό μεταναστευτικό οφείλει να αποτελεί αντικείμενο κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής και διαχείρισης, όπου κάθε κράτος θα πρέπει να επωμιστεί αυτό που του αναλογεί, αξιοποιώντας τους πληθυσμούς αυτούς που στην πλειονότητά τους είναι νεαρής ηλικίας, προς όφελος των ευρωπαϊκών κοινωνιών τόσο σε οικονομικό όσο και σε δημογραφικό επίπεδο. Μόνο με πολιτικές υποστήριξης και ενσωμάτωσης, αυτοί οι πληθυσμοί θα μπορέσουν να αναπτύξουν τη δημιουργικότητά τους και οι κοινωνίες θα σταματήσουν να διαβρώνονται από το σαράκι του μίσους και του ρατσισμού. Αν θέλουμε να συνεχίσουμε να είμαστε μία χώρα Κράτος Δικαίου, αν θέλουμε να είμαστε άνθρωποι.
*μέλος ΠΓ Νέας Αριστεράς