Σοκ και έντονο προβληματισμό προκαλεί η ανώνυμη μαρτυρία Ισραηλινού εφέδρου που υπηρέτησε τρεις φορές στη Γάζα, αποκαλύπτοντας ότι οι στρατιώτες των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων (IDF) λάμβαναν συστηματικά εντολές να πυροβολούν κάθε άτομο που εντοπιζόταν στις λεγόμενες «απαγορευμένες ζώνες», ανεξάρτητα από το αν αποτελούσε απειλή ή όχι.
«Όποιος μπει πρέπει να πεθάνει»
Σύμφωνα με τη μαρτυρία, οι εντολές ήταν σαφείς: «Όταν βρισκόμαστε σε ένα έδαφος, οι εντολές είναι οι εξής: όποιος μπαίνει (στην απαγορευμένη ζώνη) πρέπει να πεθάνει. Δεν έχει σημασία ποιοι είναι». Ο έφεδρος, μέλος της 252ης Μεραρχίας των IDF, υπηρέτησε δύο φορές στον Διάδρομο Νετζαρίμ — μια στρατηγική λωρίδα που σχεδιάστηκε για να ενισχύσει τον έλεγχο των ισραηλινών δυνάμεων στο εσωτερικό της Λωρίδας της Γάζας.
Αυθαίρετη χρήση βίας και «νοητές διαχωριστικές γραμμές»
Ο στρατιώτης περιγράφει πως οι διοικητές όριζαν «νοητές διαχωριστικές γραμμές» και ενημέρωναν τους στρατιώτες ότι οι κάτοικοι της Γάζας γνώριζαν πως δεν έπρεπε να τις περάσουν. Ωστόσο, όπως ο ίδιος αναφέρει, είναι αδύνατο οι πολίτες να γνωρίζουν αυτές τις γραμμές, με αποτέλεσμα να πυροβολούνται αδιάκριτα, ακόμη και αν πρόκειται για ανήλικους ή άοπλους πολίτες.
Η στάση των διοικητών και η αυθαιρεσία
Η απόφαση για το άνοιγμα πυρός εναντίον αμάχων ποικίλλει ανάλογα με τον διοικητή. «Μπορεί να τους πυροβολήσουν, μπορεί να τους συλλάβουν. Εξαρτάται πραγματικά από τη διάθεση του διοικητή», αναφέρει χαρακτηριστικά ο έφεδρος. Ο ίδιος παρομοιάζει την κατάσταση με την «Άγρια Δύση», όπου κάθε διοικητής μπορεί να αποφασίσει μόνος του, χωρίς να λογοδοτεί για πιθανές παραβιάσεις ή εγκλήματα πολέμου.
Αποανθρωποποίηση και απουσία οίκτου
Ο στρατιώτης τονίζει ότι επικρατεί η πεποίθηση πως «όλοι οι κάτοικοι της Γάζας είναι τρομοκράτες», ακόμη και όταν πρόκειται για σαφώς άοπλους πολίτες. Η αντίληψη αυτή, όπως λέει, ενισχύεται από τους διοικητές και οδηγεί σε πλήρη απουσία οίκτου για τους Παλαιστίνιους, ειδικά μετά την επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου.
Το τίμημα της αλήθειας
Στο Ισραήλ, η δημόσια κριτική προς τις IDF είναι εξαιρετικά σπάνια, καθώς ο στρατός θεωρείται αναπόσπαστο κομμάτι της εθνικής ταυτότητας. Ο έφεδρος επέλεξε να παραμείνει ανώνυμος, φοβούμενος τον στιγματισμό και την απομόνωση, αλλά δηλώνει ότι ένιωσε την ανάγκη να μιλήσει για να αντισταθμίσει τη συμμετοχή του σε όσα συνέβησαν.
«Νιώθω σαν να έλαβα μέρος σε κάτι κακό και πρέπει να το αντισταθμίσω με κάτι καλό που κάνω, εκφράζοντας την άποψή μου, γιατί με βασανίζει πολύ αυτό στο οποίο έλαβα και εξακολουθώ να λαμβάνω μέρος, ως στρατιώτης και πολίτης αυτής της χώρας», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Έκκληση για τερματισμό του πολέμου
Ο στρατιώτης καταλήγει εκφράζοντας την ελπίδα ότι, αν η ισραηλινή κοινωνία γνώριζε τις πραγματικές διαστάσεις του πολέμου, ίσως να μην αποδεχόταν όσα συμβαίνουν. «Πιστεύω ότι πολλοί άνθρωποι, αν γνώριζαν ακριβώς τι συμβαίνει, δεν θα το δέχονταν και δεν θα συμφωνούσαν με αυτό. Ελπίζω ότι μιλώντας για αυτό, θα μπορέσουμε να αλλάξουμε τον τρόπο που γίνονται τα πράγματα».
- Η Σαντορίνη πριν την ανάπτυξη: Μια σπάνια ματιά στην Αρχαία Θήρα του 1963
- Μαρτυρία Ισραηλινού Εφέδρου: «Πυροβολούμε αδιακρίτως, ανάλογα τη διάθεση του διοικητή»
- Το Μουσείο Τέχνης Δυτικής Αφρικής (MOWAA) ανοίγει τις πύλες του στη Μπενίν της Νιγηρίας
- Αυτοκτονίες ή εκκαθαρίσεις; Οι ύποπτοι θάνατοι Ρώσων αξιωματούχων και επικριτών του Κρεμλίνου
- Στο Δικαστήρια της Ευελπίδων η Ειρήνη Μουρτζούκου