Ο Μπόρις Πιστόριους επαναφέρει την υποχρεωτική στράτευση στη Γερμανία: «Δεν αποκλείεται αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία»

Ο Μπόρις Πιστόριους, υπουργός Άμυνας της Γερμανίας και εξέχον στέλεχος των Σοσιαλδημοκρατών, μετατοπίζει πλέον ανοιχτά το δόγμα ασφάλειας της χώρας, σηματοδοτώντας την πιο ριζική αναθεώρηση της αμυντικής στρατηγικής της Γερμανίας από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου.

Σε εκτενή και βαρυσήμαντη συνέντευξη στη Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung (FAS), ο Πιστόριους ανοίγει ευθέως τη συζήτηση για την επανεισαγωγή της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας, καθιστώντας σαφές ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί πια να αποκλείεται.

Ο στόχος του είναι φιλόδοξος: 460.000 στρατιώτες – ενεργοί και έφεδροι – μέχρι το 2030. Ο ίδιος το εντάσσει σε ένα πλαίσιο “στρατηγικού ρεαλισμού”, υπογραμμίζοντας πως «δεν μπορείς να καλύψεις τα κενά μιας δεκαετίας χωρίς στράτευση και 35 ετών αποστρατιωτικοποίησης μέσα σε τρία χρόνια».

Το φάντασμα της Ρωσίας και το 2030 ως «έτος-ορόσημο»

Η στρατηγική αυτή, όπως εξηγεί, δεν είναι απλώς προνοητική. Εδράζεται σε εκτιμήσεις στρατιωτικών αναλυτών ότι η Ρωσία θα μπορούσε να είναι ικανή να επιτεθεί σε νατοϊκό έδαφος μετά το 2029-30, ακόμη και αν αυτό δεν σημαίνει ότι ο Πούτιν ή ο διάδοχός του θα το πράξουν. Ωστόσο, η λογική του Πιστόριους είναι καθαρή: προετοιμασία σε βάθος χρόνου, για την περίπτωση που «το αδιανόητο γίνει πιθανό».

Στο πλαίσιο αυτό, η επιστροφή σε ένα μοντέλο υποχρεωτικής στράτευσης ή, έστω, «υποχρεωτικής επιλογής», με αρχική πρόβλεψη μόνο για άνδρες, αλλά με δυνατότητα συμμετοχής και για γυναίκες, τίθεται πλέον επί τάπητος.

Νέο δόγμα, νέος στρατός

Ο Πιστόριους περιγράφει ένα νέο μοντέλο άμυνας, που θα συνδυάζει την εθελοντική θητεία, την υποχρεωτική κατάταξη όπου απαιτείται, την ενίσχυση της εφεδρείας και την αναβάθμιση της παραγωγικής ικανότητας της εξοπλιστικής βιομηχανίας. Περίπου 200.000 νέοι στρατιώτες θα προστεθούν μέσω αυτής της αναδιάρθρωσης.

Το μοντέλο αυτό θυμίζει σε κάποιο βαθμό το σύστημα της Σουηδίας, αλλά με αυστηρότερο πλαίσιο. Αν δεν υπάρξει επάρκεια εθελοντών, η υποχρέωση θα επιβάλλεται.

Ο Πούτιν και η «στρατηγική ασάφεια»

Η ανάλυση του Πιστόριους δεν περιορίζεται όμως στη Γερμανία. Απαντώντας για το ζήτημα των πυραύλων Taurus – που η ουκρανική κυβέρνηση ζητά επίμονα από το Βερολίνο – είναι κάθετος: «Nein». Αλλά στη συνέχεια δηλώνει ότι εξετάζεται η αποστολή “long range fires”, αφήνοντας ανοικτό το είδος των οπλικών συστημάτων.

Εδώ εισάγει μια νέα στρατηγική «ασάφειας», στην οποία όπως δηλώνει «δεν θα επιτρέψουμε στη Ρωσία να γνωρίζει τι θα στείλουμε και πότε». Πρόκειται για σαφή μετατόπιση από την προηγούμενη, περισσότερο «διαφανή» στάση του Βερολίνου, και παραπέμπει σε πιο ανταγωνιστικό, πολεμικό σχεδιασμό.

Το ταμπού της παρουσίας γερμανικού στρατού στην Ουκρανία

Αναπόφευκτα, η συνέντευξη αγγίζει και το μέγιστο ταμπού της γερμανικής πολιτικής: τη φυσική παρουσία της Bundeswehr στο ουκρανικό έδαφος. Ο Πιστόριους δεν το αποκλείει, τονίζοντας ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί μόνο με εντολή από διεθνή οργανισμό (ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΟΗΕ) και πάντα κατόπιν απόφασης της Bundestag.

Δεν πρόκειται – προς το παρόν – για ειρηνευτική αποστολή, όμως η προοπτική μιας “post-ceasefire” παρουσίας ως δύναμη εγγύησης βρίσκεται στο τραπέζι. Ο Πιστόριους ξεκαθαρίζει: «Δεν είναι αυτή η στιγμή για ειρηνευτικά στρατεύματα, αλλά το σκεφτόμαστε».

Τι σημαίνουν όλα αυτά για την Ευρώπη

Η τοποθέτηση Πιστόριους αποτυπώνει μια μεγάλη μεταστροφή στη γερμανική στρατηγική κουλτούρα: από τη στρατηγική αυτοσυγκράτηση, στη στρατηγική αποτροπής. Είναι η πιο ξεκάθαρη παραδοχή μέχρι σήμερα από Γερμανό αξιωματούχο ότι ο χρόνος της “ειρηνικής Ευρώπης” ίσως τελειώνει και ότι η στρατιωτική ετοιμότητα δεν είναι πια επιλογή αλλά αναγκαιότητα.

Το ερώτημα πλέον είναι αν και πώς θα ανταποκριθεί η γερμανική κοινωνία – με το ισχυρότατο μεταπολεμικό αντιμιλιταριστικό της ένστικτο – σε αυτή την πρόσκληση επιστροφής στην έννοια της πολιτικής του πολίτη-οπλίτη.

Το 2030 δεν είναι μακριά. Και ο Πιστόριους δεν το κρύβει: ο χρόνος τρέχει αντίστροφα.