Μια νέα επιστημονική έρευνα αποκαλύπτει τη στενή σχέση μεταξύ εισοδηματικής ανισότητας και της κλιματικής κρίσης, φέρνοντας στο προσκήνιο το δυσανάλογο αποτύπωμα των πλουσιότερων στρωμάτων του πλανήτη, σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο «Nature Climate Change».
Το πλουσιότερο 10% του παγκόσμιου πληθυσμού ευθύνεται για το 66% της παρατηρούμενης υπερθέρμανσης του πλανήτη από το 1990 και μετά, κυρίως μέσω της υπερβολικής κατανάλωσης και των επενδύσεων σε ρυπογόνες βιομηχανίες. Ενδεικτικά, το κορυφαίο 1% των πλουσιότερων ατόμων συνέβαλε 26 φορές περισσότερο από τον παγκόσμιο μέσο όρο στις αυξήσεις των ακραίων θερμοκρασιών και 17 φορές περισσότερο στις ξηρασίες του Αμαζονίου.
Η «κλιματική ανισότητα» και οι τροπικές ζώνες
Οι επιπτώσεις των εκπομπών αυτών είναι ιδιαίτερα σοβαρές σε ευάλωτες τροπικές περιοχές, όπως ο Αμαζόνιος, η νοτιοανατολική Ασία και η νότια Αφρική – περιοχές που ιστορικά έχουν συμβάλει λιγότερο στις παγκόσμιες εκπομπές ρύπων. Μάλιστα, οι εκπομπές του πλουσιότερου 10% στις ΗΠΑ και την Κίνα οδήγησαν σε αύξηση δύο έως τρεις φορές των ακραίων θερμοκρασιών σε αυτές τις ζώνες.
Η μελέτη τονίζει ότι η στόχευση των χρηματοοικονομικών επενδύσεων των πλουσίων, όπως σε ορυκτά καύσιμα, μπορεί να αποφέρει σημαντικά κλιματικά οφέλη. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι αν όλοι εξέπεμπαν όσο το φτωχότερο 50% του πληθυσμού, η υπερθέρμανση του πλανήτη από το 1990 θα ήταν ελάχιστη.
Αναζητώντας δίκαιες λύσεις
Οι ερευνητές καλούν σε πολιτικές που ανακατανέμουν την κλιματική ευθύνη βάσει των πραγματικών εκπομπών ρύπων. Η μείωση των εκπομπών των πλουσιότερων και η ενίσχυση της χρηματοδότησης για την προσαρμογή των φτωχότερων χωρών αποτελούν βασικούς άξονες για έναν πιο δίκαιο και ανθεκτικό κόσμο απέναντι στην κλιματική κρίση.