Όπως παρατηρήθηκε, πολύ σωστά, μια από τις παθογένειες που οδήγησαν στην εκλογή διάφορων οχετών, λεκτικών και πρακτικών, στις αυτοδιοικητικές εκλογές της Ελλάδας του 2023, είναι η έλλειψη εναλλακτικής. Επεκτείνοντας ελαφρώς αυτήν την παρατήρηση, θα έλεγε κάποιος πως υπάρχει έλλειψη επιλογής.
Όταν δίνεις σε ένα μωρό (διπλή η σημασία της λέξης), ένα παιχνίδι, όποιο και να είναι αυτό το παιχνίδι, το μωρό θα ασχοληθεί αποκλειστικά με αυτό. Όλος του ο κόσμος θα βρίσκεται πέριξ αυτού του παιχνιδιού. Ακόμα και αν αντιληφθεί πως κάποια στιγμή το παιχνίδι χάλασε, ξέβαψε, του τελείωσε η μπαταρία, θα ανησυχήσει για το παιχνίδι και θα ζητήσει, με όποιον τρόπο μπορεί, την επισκευή του ώστε να συνεχίσει να είναι όλος του ο κόσμος.
Έτσι και τα απολιθώματα της πολιτικής, τα μαμούθ και οι άνθρωποι των σπηλαίων, όταν εμφανίζονται στην πολιτική σκηνή και αποτελούν τη μόνη επιλογή για τον ψηφοφόρο. Για τον “μωρό” ψηφοφόρο θα αποτελέσουν την αποκλειστική επιλογή, το λεγόμενο και ως “μονοκούκι” στην κάλπη. Την όποια κάλπη, είτε αυτοδιοικητική είτε βουλευτική. Η έλλειψη επιλογών, η τάση του ανθρώπου να κοιτάζει κοντόφθαλμα τις εναλλακτικές του, είναι μια γάγγραινα χωρίς εύκολη θεραπεία.
Τα μαμούθ και οι άνθρωποι των σπηλαίων, της πολιτικής, όταν δεν έχουν ανταγωνιστή, παίζουν εύκολο παιχνίδι. Ο Βόλος και η Θεσσαλία απέδειξαν στεντόρεια πως κάτι τέτοιο ισχύει. Και δεν είναι ευθύνη του μαμούθ ή του Νεάντερταλ που εκλέγεται, να αποδείξει πως δεν είναι τέτοιο/ος.
Το μαμούθ και ο Νεάντερταλ στο εκλογικό παραβάν, είναι εκεί και επισκιάζουν την ψήφο που, μονοκούκι, πέφτει στην κάλπη από κάθε χέρι που δεν μπορεί να εμπιστευτεί κανέναν άλλον παρά μόνο αυτόν που χαστουκίζει, γεμίζει κόπρανα αντιπάλους και υβρίζει με ομοφοβικά σχόλια συμπολίτες.
Ευθύνη για να αποδείξει κανείς πως υπάρχει μαμούθ στο παραβάν έχει ο κάθε πολιτικός αντίπαλος. Η κάθε πολιτική αντιπρόταση στο απολιθωμένο νεκροταφείο πολιτικής και πολιτικάντηδων του προπερασμένου αιώνα. Με νταηλίκια, μαφιόζικες πρακτικές και ομερτά, οι πλημμύρες, οι φωτιές και οι ανατινάξεις πολεμικού υλικού εν καιρώ ειρήνης θα φαντάζουν νηπιαγωγείο μπροστά σε όσα, ατιμώρητοι μπορούν να πράξουν όσοι απολιθωμένοι πολιτικοί ακόμα θεωρούν πως έχουν δικαίωμα να χλευάζουν παντοιοτρόπως συνανθρώπους τους.
Το μαμούθ στο παραβάν, συνταγματικά, κέρδισε. Ο κάθε αντίπαλος – απλού πολίτη συμπεριλαμβανομένου – έχει την υποχρέωση, επίσης συνταγματικά, να αποδείξει πως το μαμούθ πλέον είναι μουσειακό είδος και εκεί ανήκει. Ως παράδειγμα προς αποφυγή.
- Τηλεοπτική σειρά για την ιστορία των Pussy Riot
- Η Βρετανία κυκλοφορεί νομίσματα με τον Τζέιμς Μποντ
- Αδιαλλαξία Ράμα στο θέμα Μπελέρη
- Παρέμβαση της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου για τη δολοφονική επίθεση σε βάρος αστυνομικών στο Ρέντη
- Ντοκιμαντέρ του Dior – φόρος τιμής στις κοινότητες αυτόχθονων βιοτεχνών στο Μεξικό