Το “Εξαίσιο πτώμα” της Agustina Bazterrica, από τις εκδόσεις Πατάκη θα μπορούσε να είναι η λογοτεχνική μετάβαση σε ένα δυστοπικό μέλλον αν δεν ήταν η πιστή περιγραφή της σημερινής πραγματικότητας που αρνούμαστε να δούμε.
Μια πραγματικότητα για την οποία ο μόνος τρόπος να αναδειχθεί η φρίκη την οποία περικλείει είναι να τοποθετήσει η συγγραφέας το ανθρώπινο σώμα εκεί όπου σήμερα βρίσκεται το σφάγιο του μη ανθρώπινου ζώου.
Στο βιβλίο της Bazterrica, η ξαφνική εμφάνιση ενός θανατηφόρου ιού που προσβάλλει τα ζώα μεταβάλλει αμετάκλητα τον κόσμο: Από τα θηρία μέχρι τα κατοικίδια πρέπει όλα να θανατωθούν συστηματικά, ενώ το κρέας τους δεν μπορεί να καταναλωθεί. Οι κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν την κατάσταση με μια δραστική απόφαση: νομιμοποιούν την εκτροφή, την αναπαραγωγή, τη σφαγή και την επεξεργασία ανθρώπινου κρέατος. Ο κανιβαλισμός γίνεται νόμος και η κοινωνία έχει διαιρεθεί σε δύο ομάδες: σ’ αυτούς που τρώνε και σ’ αυτούς που τρώγονται. Ο Μάρκος Τέχο, γενικός υπεύθυνος της μονάδας επεξεργασίας κρέατος Κριγκ, είναι ένας αινιγματικός γραφειοκράτης. Την ημέρα που δέχεται ως δώρο μια γυναίκα εκτροφής για κατανάλωση, ο πειρασμός τον μεταμορφώνει επικίνδυνα, σπρώχνοντάς τον να παραβεί τους νόμους βαδίζοντας στην κόψη του ξυραφιού.
– Σ’ αυτή την ανελέητη δυστοπία –κτηνώδη όσο και διεισδυτική, αλληγορική όσο και ρεαλιστική– η Bazterrica εμπνέει, με την εκρηκτική μυθοπλαστική της δύναμη, άκρως επίκαιρες δημόσιες συζητήσεις για την ζωοφαγία.
– Γιατί το τι τρώμε δεν είναι ακριβώς προσωπική μας υπόθεση αλλά και υπόθεση αυτού που σφάζεται και γίνεται τροφή.
Του Πέτρου Κατσάκου
στο Facebook