Θα μπορούσε να είναι τυχαίο, ωστόσο βγάζει μάτι πώς μόνο τυχαία δεν ήταν η αποστροφή της δήλωσης του Νίκου Ανδρουλάκη, σε απάντηση της χυδαίας φημολογίας σε βάρος του, τις τελευταίες ώρες. Σε πρώτη ανάγνωση πρόκειται για μομφή και σκληρή επίθεση στον πρωθυπουργό, με αφορμή όσα είπε ή υπονόησε ο διευθυντής του γραφείου Τύπου της Ν.Δ Νίκος Ρωμανός.
“…Οι πρέσβεις της Ουκρανίας και της Αρμενίας τους διέψευσαν δημόσια. Παράλληλα, στελέχη της Νέας Δημοκρατίας σε αγαστή συνεργασία με ακροδεξιά σταγονίδια διαδίδουν συκοφαντίες αποδεικνύοντας τον πολιτικό εκτσογλανισμό τους.Έφτασε στο σημείο ο Διευθυντής του Γραφείου Τύπου της ΝΔ να αξιολογεί δημοσίως τις συνακροάσεις της ΕΥΠ σε βάρος μου. ‘Αραγε γνωρίζει το περιεχόμενο των παρακολουθήσεων;…”, είπε χαρακτηριστικά.
Την λέξη “εκτσογλανισμός” είχε χρησιμοποιήσει ο πρωθυπουργός στη Βουλή, επιτιθέμενος στον ΣΥΡΙΖΑ για την απαράδεκτη δήλωση του Χριστόφορου Βερναρδάκη εναντίον της Νίκης Κεραμέως. Όμως, δεν πρόκειται για ρητορικό εύρημα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Πρώτος “διδάξας” ήταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος, όταν στο σχετικά μακρινό 2013 και σε συνεδρίαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του τότε ΠΑΣΟΚ, ανέφερε, κατηγορώντας τον ΣΥΡΙΖΑ, πως «καλλιεργούν το υπόστρωμα του εκχυδαϊσμού και του εκφασισμού της κοινωνίας. Για την ακρίβεια, θα μου επιτρέψετε να πω μια λέξη και ζητάω συγνώμη από εσάς και τους ακροατές μας, του εκτσογλανισμού της ελληνικής κοινωνίας. Του εκτσογλανισμού».
Δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς πως ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ διατύπωσε έμμεση αιχμή προς τον πολιτικό του μέντορα και πρώην αντιπρόεδρο της συγκυβέρνησης με τον Αντώνη Σαμαρά. Εάν, από την άλλη, παρατηρήσει ποιοί και με ποιόν τρόπο τοποθετήθηκαν σχετικά με αυτή την σκοτεινή και σκανδαλώδη υπόθεση των υποκλοπών και δη τη “νόμιμη” παρακολούθηση από την ΕΥΠ του κινητού του αρχηγού του τρίτου κόμματος της Βουλής, δεν μπορεί να μην επισημάνει κάποιες αιδήμονες σιωπές.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει, έως τώρα, την ολόθερμη υποστήριξη του κόμματός του. Μιχάλης Κατρίνης, Κώστας Σκανδαλίδης, Χάρης Καστανίδης, Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, Παύλος Γερουλάνος, η Ζέφη Δημαδάμα, οι “παπανδρεϊκοί”, οι “γεννηματικοί” και πολλοί άλλοι έσπευσαν να σταθούν στο πλευρό του και από την πρώτη στιγμή να “φωτογραφίσουν” τις ευθύνες του ίδιου του πρωθυπουργού, ορισμένοι έφτασαν στο σημείο να ζητήσουν παραιτήσεις και προσφυγή σε εκλογές.
Όμως, πολλά εμβληματικά πρόσωπα του χώρου που κατέλαβαν τις θέσεις της πρώτης σειράς στο πρόσφατο συνέδριο του (νέου) ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ προτιμούν, ως φαίνεται, την αυγουστιάτικη ραστώνη από την παραμικρή εμπλοκή τους σε αυτόν τον πόλεμο δηλώσεων μεταξύ της Χαριλάου Τρικούπη και του Μεγάρου Μαξίμου.
Που είναι ο Κώστας Σημίτης; Που είναι ο Ευάγγελος Βενιζέλος;* Που βρίσκονται πολλά ακόμα στελέχη, εξ εκείνων που συγκροτούν την φίλα προσκείμενη στην κυβέρνηση πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ; Πέραν μιας μάλλον τυπικής δήλωσης του Ανδρέα Λοβέρδου, σιωπή, αναμονή και περίσκεψη…
Ο Νίκος Ανδρουλάκης μετράει αυτές τις μέρες τους φίλους και τους συντρόφους του. Διαπιστώνει πως το κόμμα του όχι μόνο δεν είναι συμπαγές, αλλά χωρίζεται στους στρατιώτες και λοχαγούς που δεν διστάζουν να μπουν στη μάχη, και σε μία ελίτ δήθεν στρατηγών που αυτάρεσκα δηλώνουν statesmen και διεκδικούν δάφνες προσφοράς στην χώρα και το πολιτικό σύστημα, αρνούνται, ωστόσο, επίμονα να διατυπώσουν λόγο με γωνίες και να λάβουν θέση σε ένα θεμελιώδες ζήτημα για τον ίδιο τον πολιτικό χώρο που τους ανέδειξε.
Εάν από την μία πλευρά, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και όσοι τον ακολουθούν οριοθετούν αυτές τις ώρες τις σχέσεις τους με τη Ν.Δ του Κυριάκου Μητσοτάκη (κάτι που είναι δύσκολο να αλλάξει υπό τις παρούσες συνθήκες), είναι σαφές πως για τον Νίκο Ανδρουλάκη πραγματοποιείται και μία εσωτερική οριοθέτηση. Αντιλαμβάνεται πως το -κατά Βενιζέλο- “όλον ΠΑΣΟΚ” είναι ένα άθροισμα τιμαρίων και προσωπικών επιδιώξεων.
Κι αυτό είναι κάτι που ίσως σφραγίσει την στάση του στην πορεία προς τις εκλογές και μετά απ΄ αυτές. Θα του στοιχίσει, πιθανότατα, την διακριτική απόδραση ορισμένων φυγόμαχων, θα γνωρίζει, ωστόσο, πως αυτοί που στοιχίζονται σήμερα δίπλα του (ακόμα και ανθυποψήφιοί του στην εσωτερική εκλογή ηγεσίας) απέφυγαν τις ίσες αποστάσεις και τις comme il faut πολιτικές συμπεριφορές. Ο ίδιος, δε, εφόσον διέλθει αυτή την σκοτεινή περίοδο θα είναι πολιτικά ισχυρότερος και με διακριτό στίγμα. Το Predator και η ΕΥΠ τον έβγαλαν βίαια από την άπνοια και τον αναγκάζουν να πλεύσει με πολλά μποφόρ. Θα το καταφέρειq
*‘Οταν γράφονταν οι παραπάνω γραμμές, ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν είχε κάνει την ακόλουθη σκληρή δήλωση για την κυβέρνηση σχετικά με την υπόθεση. Όλα τα άλλα για τη νέα εσωτερική οριοθέτηση, ισχύουν. Θα έχει ενδιαφέρον…