Μπαίνουμε σε προεκλογική περίοδο (όποτε κι αν γίνουν οι εκλογές, ο δωδεκάμηνος κύκλος που ακολουθεί είναι προεκλογική περίοδος).
Η κυβέρνηση κουβαλά μια σειρά από αποτυχίες, δύο μείζονες κρίσεις που δεν τις χειρίστηκε με βάση τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας και προσπαθεί εκ των υστέρων με too little, too late (που λέμε και στην Άρτα). Να δούμε τα μέτρα που θα ανακοινωθούν για την ενέργεια μετά από εννέα μήνες αδράνειας. Προσωπική μου άποψη είναι ότι θα ανακοινωθούν μέτρα γιατί ο τουρισμός (οι τιμές που έχουν κλειστεί τα τουριστικά πακέτα) δεν μπορεί να απορροφήσει αυτά τα τιμολόγια. Σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση κουβαλά αποτυχίες, καθώς βρίσκεται έξω από το πλαίσιο των προεκλογικών της εξαγγελιών.
Το τρίπτυχο ήταν: μείωση φορολογίας, περισσότερες και καλύτερες δουλειές, ασφάλεια. Δεν είναι μόνο τι δεν έγινε σε αυτούς τους τομείς, δεν είναι μόνο που δεν ικανοποίησε την περιβόητη μεσαία τάξη (δεν υπάρχει πραγματικά στη χώρα, είναι μύθος και φαντασιακό για να νομίζουν κάποιοι πως ανήκουν σε αυτή). Το μεγάλο πρόβλημα της κυβέρνησης είναι ότι άφησε απροστάτευτα τα λαϊκά στρώματα στις δύο μείζονες κρίσεις, όταν την ίδια ώρα ταξινομούσε ανερυθρίαστα τις δεσμεύσεις απέναντι στην παρασιτική ελίτ. Μοίρασε ζεστό δημόσιο χρήμα και προχωρά σε διαρθρωτικές παρεμβάσεις – τρελές ονειρώξεις του ΔΝΤ: Εργασιακά, Κοινωνική Ασφάλιση, Υγεία, Παιδεία, Περιβαλλοντικά/Δημόσιοι Πόροι, Ταμείο Ανάκαμψης/Έκθεση Πισσαρίδη. Όλες οι διαρθρωτικές παρεμβάσεις εις βάρος του κόσμου της δουλειάς και των παραγωγικών οντοτήτων και εις βάρος της κοινωνικής ανάπτυξης.
Με αυτά τα δεδομένα το αφήγημα του πρωθυπουργικού σύμβουλου Στάθη Καλύβα σε ρόλο Άλκη Στέα με το “ευτυχείτε” έχει πάει κουβά.
Κατά την ταπεινή μου άποψη στην κυβέρνηση δεν θα μπορεί να βγει μια υποσχετική για το μέλλον, όσο κι αν την πασπαλίσει με σαξεστορόσκονη.
Δύο θα είναι οι γραμμές της:
α. Ο μπαμπούλας των μνημονίων. Είναι πολύ πρόσφατος ο μνημονιακός εφιάλτης που πέρασε η χώρα και η κοινωνία. Δημοσιονομικός εκτροχιασμός, χρέος, τεχνικά κλιμάκια, αξιολογήσεις, δόσεις είναι λέξεις με βαρύ και αρνητικό φορτίο στη συνείδηση του κόσμου. Αυτό τον μπαμπούλα θα εμφανίζει η κυβέρνηση όλο το επόμενο διάστημα και την ίδια ώρα θα μοιράζει κασέρι στην ελίτ.
β. Ο αντιλαϊκισμός. Επί της ουσίας θα απευθυνθεί σε όλα τα συντηρητικά και αντιαριστερά ένστικτα με παλιά και καινούρια εργαλεία. Στα καινούρια εργαλεία εντάσσονται οι υπερσυντηρητικές απαιτήσεις ριζοσπαστικής δεξιάς και η past in color δεξιά νοσταλγία, τύπου ξεπεσμένων αυλικών των Ρομανόφ που στη Δυτική Ευρώπη αναπολούσαν τις ωραίες στιγμές. Το τελευταίο είναι το χιπστεριλίκι της δεξιάς. Θα ακούσουμε πολλές φορές το προσβλητικό για το πολίτευμα της χώρας “πρίγκιπας Νικόλαος”, για την επένδυση στο Τατόι και θα υποδεχθούμε κάθε βασιλικό ζεύγος.