Το Witcher είναι μια σειρά παιχνιδιών ρόλων φαντασίας δράσης που αναπτύχθηκαν από την CD Projekt Red και δημοσιεύθηκαν από το CD Projekt. Βασίζεται στη σειρά βιβλίων με το ίδιο όνομα από τον Πολωνό συγγραφέα Andrzej Sapkowski, ενεργώντας ως συνέχεια της ιστορίας των βιβλίων.
Το 2015 βγήκε το τρίτο παιχνίδι με το όνομα ”Witcher 3 Wild Hunt” και όπως ήταν αναμενόμενο έκανε πάταγο, σε αντίθεση με τα προηγούμενα δύο παιχνίδια τα οποία επισκίασε.
Το Witcher 3 ήταν τομή στην δημιουργία ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Το ίδιο το παιχνίδι, από μόνο του, αποτελεί την πλέον αποκορύφωση πολλών επαναστάσεων οι οποίες συνέβησαν στον χώρο. Από τον ρόλο που παίζει η μουσική στα παιχνίδια, η ελεύθερη περιπλάνηση, η τεχνολογία εντοπισμού κίνησης, η πλοκή (βασισμένη στα μυθιστορήματα), ο διάλογος, η ελεύθερη επιλογή του παίκτη να διαμορφώνει την ροή της ιστορίας μέσω των επιλογών του, τα γραφικά και πάρα πολλά άλλα. Tο Witcher 3 αποτελεί την πλέον αποκορύφωση σε πολλούς τομείς του χώρου του gaming developing και γι’ αυτό ακριβώς μετά από μισή δεκαετία ακόμη συζητιέται και θα συζητιέται για πολύ καιρό ακόμα.
Λίγα πράγματα για την ιστορία: Το δυνατότερο σημείο του παιχνιδιού
Το Witcher 3 παρόλο, όπως προαναφέρθηκε, είναι βασισμένο στα βιβλία του πολωνού συγγραφέα Andrzej Sapkowski και έχει ήδη κάποιες χτισμένες βάσεις στην ιστορία του, το παιχνίδι αφήνει τον παίκτη να επιλέξει που θα καταλήγει πάντα η ιστορία. Αυτό γίνεται μέσω της επιλογής ανάμεσα σε διαλόγους, προτάσεις, λέξεις, αποφάσεις, διλλήματα, συμπεριφορές. Μέσα στον κόσμο του Witcher το φιλοσοφικό θέμα το οποίο κυριαρχεί τόσο στα βιβλία όσο και στα παιχνίδια, είναι η επιλογή ανάμεσα στο κακό και στο λιγότερο κακό και ο παίκτης καλείται συνεχώς και κάθε φορά να επιλέξει ανάμεσα σε αμφιλεγόμενες αποφάσεις ελπίζοντας πως τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα δεν θα το μετανιώσει.
Το Witcher επίσης χωρίζεται σε δύο διαστάσεις διήγησης. Η μια είναι η ειδική που έχει να κάνει με τους χαρακτήρες και τους προσωπικούς τους αγώνες, δράματα και περιπέτειες με επίκεντρο κανέναν άλλον παρά τον witcher, Gerald of Rivia και με δευτερεύοντες προσωπικότητες την κόρη του Ciri και την μάγισσα εραστή του Yennefer και ανταγωνιστές το Wild Hunt την στοιχειωμένη μπάντα υπερδιαστατικών καβαλάρηδων. Από την άλλη υπάρχει και η γενική διάσταση ως κομμάτι της ευρύτερης ιστορίας του Witcher και έχει να κάνει περισσότερο με την κατάσταση του κόσμου όπως πόλεμοι, πανδημίες, ρατσισμός, διαφθορά, πολιτική, στρατηγική, παγετός, τέρατα, φτώχια κλπ.
Επέλεξα να τονίσω ένα κομμάτι της ιστορίας το οποίο έχει να κάνει με το ειδικό και αυτό είναι ο χειρότερος επίλογος για τον πρωταγωνιστή μας, στον οποίο μπορεί κάποιος παίκτης να καταλήξει μέσω κάποιων λάθος επιλογών που έκανε στο παιχνίδι. Όσο περίεργο και αν ακούγεται θεωρώ τον χειρότερο επίλογο και τον πιο καλογραμμένο αν και σε μεγάλο βαθμό αυτό εξαρτάται και από τις επιλογές του παίκτη όσο αφορά τις τελευταιές επιλογές που θα κάνει στο παιχνίδι στα πλαίσια αυτού.
Σε αυτόν τον επίλογο λοιπόν ο Gerald έχοντας χάσει για πάντα την κόρη του, καταρρακωμένος επιστρέφει σε έναν τόπο τον οποίο επισκέφτηκε νωρίτερα στο παιχνίδι για να ανακτήσει από μια τερατόμορφη μάγισσα το μοναδικό πράγμα που του έχει απομείνει από την Ciri. Εκεί συναντάει έναν λυκάνθρωπο ο οποίος του εξηγεί πως δεν αποτελεί απειλή καθώς δεν έχει πια την δύναμη να κυνηγάει ανθρώπους και τον ικετεύει να μην τον σκοτώσει. Εκεί ο παίκτης έχει την επιλογή να σκοτώσει τον λυκάνθρωπο έτσι κ’ αλλιώς ή να τον βάλει να μας βοηθήσει στο να βρούμε την τερατόμορφη μάγισσα. Αν ο παίκτης επιλέξει να αφήσει το λυκάνθρωπο να τον βοηθήσει, στον δρόμο προς το σπίτι της ο λύκος παρακαλεί τον Gerald να σώσει μια λύκαινα και τα κουτάβια της από κάποιους κυνηγούς οι οποίοι έστησαν παγίδες για να προστατεύσουν την τοπική κτηνοτροφία. Εκεί ξανά ο παίκτης έχει να επιλέξει ανάμεσα στο αν θα σώσει τους λύκους σκοτώνοντας τους κυνηγούς σε μάχη ή θα τα αφήσει στην μοίρα τους. Αν ο παίκτης επιλέξει να βοηθήσει τα λυκάκια, ο Gerald και ο λυκάνθρωπος θα φτάσουν στο σπίτι της μάγισσας και παρόλο που ο λυκάνθρωπος είναι πρόθυμος να σε βοηθήσει στο να τα βάλεις με την μάγισσα, ο Gerald θα τον αποθαρρύνει και θα του πει να φύγει. Σε εκείνο το σημείο ο Gerald μόνος του προσεγγίζει το σπίτι και αρχίζει την μάχη με την μάγισσα για το μενταγιόν. Έχοντας αποτελειώσει την μάγισσα ο Gerald ψάχνει απεγνωσμένα και οργισμένα το μενταγιόν της πλέον νεκρής κόρης του στο σπίτι της. Αφού το βρίσκει τελικά, κάθεται και αρχίζει να κλαίει, καθώς η κάμερα απομακρύνεται από αυτόν και αποκαλύπτεται πως έξω από το σπίτι μαζεύονται δεκάδες τέρατα τα οποία προσεγγίζουν το σημείο του. Εκεί τελειώνει και το παιχνίδι αφήνοντας το υπονοούμενο πως ο Gerald σκοτώθηκε. Το τέλος αυτό ομολογουμένως να μην είναι και το πιο ευχάριστο αλλά μέσω της τραγωδίας γεννιούνται τα πιο δυνατά αισθήματα. Ο Gerald σε αυτόν τον επίλογο έδειξε συναισθήματα τα οποία είναι ρεαλιστικά και ανθρώπινα, όπως η απόγνωση, η θλίψη, η οργή και η εξαθλίωση. Αυτή ακριβώς η έκφραση τέτοιων ακραίων συναισθημάτων καθιστά τον συγκεκριμένο επίλογο από τεχνικής άποψης και τον καλύτερο.