Ο Πέτρος Κωστόπουλος ξαναβγάζει το Nitro με την εταιρεία People media και όπως εξηγεί δεν θα μοιάζει καθόλου με όσα γνωρίζαμε ως τώρα. Αλλωστε οι Ελληνες πλέον “ξεβλάχεψαν” χάρη σ’… αυτόν όπως λέει με περηφάνια. Ή μήπως όχι;
Πόσο η κοινωνία του 2021 μοιάζει με εκείνη που τον ανέδειξε ως τον απόλυτο εκδότη των 80’s και των 90’s; Πόσο η Ελλάδα του σήμερα, της πανδημίας μετά από μία υπερδεκαετή οικονομική κρίση μπορεί να σηκώσει τα πολυτελή εξώφυλλα και τα αψεγάδιαστα μοντέλα των λαμπερών δεκαετών του νεοπλουτισμού και της υπερκατανάλωσης;
Μήπως ο κόσμος χρειάζεται καινούργιες ψευδαισθήσεις όπως εκείνες που τον οδήγησαν στην άνοδο και το σκάσιμο της φούσκας του χρηματιστηρίου, την οικονομική κρίση και τη γενιά των 400 ευρώ; Μήπως χρειάζεται λίγο γκλίτερ και χρυσόσκονη για να ξεχάσει τα όσα του έχουν συμβεί και όσα θα του συμβούν;
«Πιστεύω ότι τα περιοδικά πέθαναν. Θα μου πεις ‘τρελός είσαι, που πας, στο νεκροταφείο;’ Δεν είμαι τρελός. Τα περιοδικά πέθαναν(και δεν μιλάω για αυτά που βγαίνουν με τις εφημερίδες όπου υπάρχουν μερικές πολύ καλές εκδόσεις, μιλάω για τα περιοδικά στα περίπτερα), ζήτω τα coffee-table magazines! Δεν κομίζω γλαύκα στην Αθήνα, είναι μια παγκόσμια τάση Τα coffee-table magazines είναι περιοδικά υψηλής αισθητικής, με ακριβό χαρτί, που δε βγαίνουν κάθε μήνα γιατί δεν μπορεί να γίνει τέτοια παραγωγή κάθε μήνα και έχουν πάρει τη θέση των κανονικών περιοδικών που σε όλο τον κόσμο πέφτει.
Τώρα επιστρέφω με coffee-table magazine. Δηλαδή ένα πράγμα που θα είναι μεγάλο με ακριβό εξώφυλλο σαν τις επετειακές εκδόσεις που κάναμε κάποτε, θα έχει υπέροχες φωτογραφίες, γιατί συνεργάζομαι με τους καλύτερους φωτογράφους στην Ελλάδα και τα κείμενα θα τα γράφουν πολύ καλοί γραφιάδες, ένα είδος που έχει εκλείψει γιατί τα πιο πολλά περιοδικά δεν είχαν πλέον τα μέσα για να τους πληρώσουν”. Το νέο Nitro θα είναι ένα κοσμοπολίτικο περιοδικό και δεν φοβάμαι καθόλου τη σωστή έννοια του όρου». Λέει και προσθέτει: «Και τα πιο πολλά site δημοσιεύουν κείμενα διακοσίων λέξεων δίπλα σε φωτογραφίες. Σπάνια βλέπεις σε μερικά site όπως βλέπω το iefimerida και μερικά άλλα, όπου υπάρχουν άνθρωποι που γράφουν πιο μεγάλα κείμενα. Θα κάνω λοιπόν κι ένα site που δεν θα είναι ειδησεογραφικό, θα έχει κυρίως σχόλιο πάνω στην είδηση, που μπορεί να είναι από μια δήλωση του Τσίπρα μέχρι το Survivor. Αλλά χωρίς κουτσομπολιό. Δηλαδή μια άλλη ματιά, που αποκωδικοποιεί τα φαινόμενα που συμβαίνουν τριγύρω».
Η σύντομη ιστορία του “αρχιερέα” του Lifestyle
Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 κυριάρχησε σε διεθνές επίπεδο η κουλτούρα της ρήξης με το παρελθόν αλλά και του εύκολου πλουτισμού, της καταναλωτικής επίδειξης, της “πτώσης των ιδεολογιών” και του “τέλους της ιστορίας” και η αντίληψη “ζήσε για την πάρτη σου, βγάλε χρήματα και ξόδεψτα” δημιουργώντας το πρότυπο του άντρα που το πρωί παίζει στο χρηματιστήριο και τη νύχτα “κλαμπάρει” και της γυναίκας που πρέπει να πάψει να είναι “ταγάρι” και να περάσει στην εποχή των “Λουί Βιτόν”.
Για να μπορέσει όμως να εμπεδωθεί αυτή η κουλτούρα και να “ξεβλαχέψει” ο “καθυστερημένος” νεοέλληνας ήταν απαραίτητη η κατάλληλη καθοδήγηση και η συστηματική εκπαίδευσή του. Το ρόλο αυτό ανέλαβε μία ομάδα νεόκοπων εκδοτών με διαφορετικά, ο καθένας χαρακτηριστικά αλλά και πολιτικές και επιχειρηματικές βλέψεις και φιλοδοξίες, οι οποίοι και αλλάζουν το τοπίο του ελληνικού Τύπου.
Το 1981, έτος που συνδέεται με την πρώτη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, πρωτοβγαίνει η καθημερινή εφημερίδα «Το Έθνος», εισάγοντας το μικρό, πρακτικότερο μέγεθος των λαϊκών βρετανικών εφημερίδων. Η άνοδος του ΠΑΣΟΚ και του επιχειρηματία του «Έθνους» προχωρά εντός ενός δικτύου όπου ευδοκίμησε μία πρωτοφανής διαπλοκή του πολιτικού προσωπικού και επιφανών προσωπικοτήτων των ΜΜΕ – με διακύβευμα εμβληματικής σημασίας μεγάλα έργα, από εθνικούς δρόμους έως το τελευταίο πεδίο χοντρής μπίζνας που λέγεται «διαχείριση αποβλήτων».
Ακολουθεί η παρένθεση που λέγεται Γιώργος Κοσκωτάς ο οποίος το 1982 αγοράζει τον εκδοτικό οργανισμό «Γραμμή Α.Ε.» από τον Παύλο Μπακογιάννη, το 1984 αγόρασε το 56% του μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας Κρήτης (η οποία αναπτύχθηκε εντυπωσιακά μέσα σε λίγα χρόνια από τις καταθέσεις ΔΕΚΟ), το 1987 αγοράζει τον Ολυμπιακό. Ο ίδιος προχώρησε στην έκδοση μιας καθημερινής εφημερίδας («24 Ώρες», που γρήγορα έκλεισε) κι εξαγόρασε άλλες τρεις αντικυβερνητικές εφημερίδες, τη «Βραδυνή», την «Εβδόμη» και την «Καθημερινή» (από την Ελένη Βλάχου το 1986).
Τα του σκανδάλου Κοσκωτά της εμπλοκής πρωτοκλασάτων στελεχών της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ με κατάληξη το “βρώμικο ΄89” και τα ειδικά δικαστήρια είναι γνωστά. Το εντυπωσιακό είναι ότι δεν όλα αυτά δεν στάθηκαν αρκετά για να προκαλέσουν την υγιή αντίδραση του χώρου του Τύπου – πιθανόν γιατί οι παλιού τύπου εκδότες, που ασχολούνταν μόνο με τις εκδόσεις, είχαν πλέον εκλείψει ή παραιτηθεί της προσπάθειας να τον διασώσουν.
Στην Ελλάδα είχαμε μόλις ανακαλύψει την κουλτούρα του lifestyle, τα in και out, την εμμονή με το ευ ζην. Το πλαίσιο της προσαρμογής και της υποταγής στα μακροχρόνια plans των δυτικών χρηματοπιστωτικών οργανισμών απαιτούσε τα δικά του Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που να υπηρετούν όχι το αναγνωστικό, αλλά το καταναλωτικό κοινό.
Συνομήλικοι του Γιώργου Κοσκωτά είναι τόσο ο Αντώνης Λυμπέρης όσο και ο Πέτρος Κωστόπουλος (γενν. 1953-54). Ο Λυμπέρης, εκκινώντας από ειδικές εκδόσεις (περιοδικά «Surf και Ski», 1981, «Ο Κόσμος του Τένις»,1982, «Yachting», 1984 κ.ο.κ.) αποκτά την εμπειρία που χρειάζεται για να εκδώσει, λίγα χρόνια μετά, το 1988, το «Status», το πρώτο μηνιαίο αντρικό περιοδικό lifestyle.
Η συνέχεια της διαδρομής έχει ενδιαφέρον, γιατί αποτυπώνει την παράλληλη εξέλιξη του λεγόμενου «καταναλωτικού Τύπου», των εντύπων δηλαδή που προωθούν, μέσω των επιταγών της μόδας και του lifestyle, την ιδεολογία της κατανάλωσης (με αρχές τύπου «όταν δεν είστε καλά, κάντε shopping-therapy!): το 1990 οι εκδόσεις Λυμπέρη εκδίδουν το «7 Μέρες TV», το 1992 το «Εγώ». Το 2000 οι εκδόσεις Λυμπέρη εισάγονται στο Χρηματιστήριο Αθηνών, παίρνουν το δικαίωμα έκδοσης του γυναικείου περιοδικού μόδας «Vogue» και αγοράζουν το 50% της Δέσμης Εκδοτικής, εκδότριας εταιρείας του «Αθηνοράματος» κι άλλων περιοδικών και οδηγών «υλικού πολιτισμού».
Ακολούθησε η έκδοση κι άλλων περιοδικών («Glamour», «Life & Style» κ.ά.), μια τέτοια πολυσχιδής εκδοτική δραστηριότητα που προκαλούσε απορία για το αν και κατά πόσο αφορούσε ένα υπαρκτό αναγνωστικό κοινό. Αλλά σ’ αυτό θα επανέλθω.
Ο συνομήλικος του Λυμπέρη, Πέτρος Κωστόπουλος (ο γνωστός το πάλαι ποτέ και ως «φίλος του Λαλιώτη»), έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό από το μηνιαίο «Κλικ» του Τερζόπουλου, που σύντομα αναδείχθηκε στο πρώτο από κάθε άποψη περιοδικό ποικίλης ύλης για κοινό νεανικό και μοδάτο.
Όπως σημειώνει ο Άρης Τερζόπουλος, το «“Κλικ” δεν άντεξε την επιτυχία του» και σιγά σιγά μεταλλάχθηκε σ’ ένα περιοδικό lifestyle, που ειδικεύθηκε στην παραγωγή διασημοτήτων. Στο πνεύμα του μεταμοντέρνου αχταρμά, όλοι χωρούσαν κι όλοι άξιζαν τα λίγα λεπτά διασημότητας, για τα οποία πρώτος μίλησε ο Άντι Γουόρχολ.
Οι περιπέτειες για τον Πέτρο Κωστόπουλο είχαν αρχίσει από πολύ νωρίς, από τις πρώτες ημέρες έκδοσης του θρυλικού «ΚΛΙΚ». Καινούργιο έντυπο ήταν, δεν γνώριζαν οι Ελληνες εκεί το 1988 τις χάρες του lifestyle, κλυδωνιζόταν τις πρώτες μέρες το περιοδικό και δεν υπήρχε καμία εγγύηση για τη συνέχεια της έκδοσής του. Η λύση; Οι κακές γλώσσες της εποχής έκαναν λόγο για μια σημαντική οικονομική ενίσχυση από κάποιες παλιές … πολιτικές γνωριμίες.
Ενας δεύτερος μεγάλος κλυδωνισμός ήρθε με την αποχώρηση της ομάδας Φώτη Γεωργελέ από το «ΚΛΙΚ». Ηθελαν μια άλλη κατεύθυνση για το περιοδικό και δεν συμφωνούσαν διόλου με τη διαγραφόμενη παντοδυναμία Κωστόπουλου. Οπότε αποχώρησαν και πολύ αργότερα έβγαλαν το πρώτο free-prees, την «Athens Voice».
Ο Πέτρος Κωστόπουλος να βρει λύσεις και συνεργάτες, τον ευνόησε και η εποχή και όλα πήγαν καλά επί σειρά ετών, μέχρι το 1994, όταν ο Κωστόπουλος ζήτησε μερίδιο στην επιχείρηση από τον εκδότη Αρη Τερζόπουλο.
Η απάντηση ήταν αρνητική και ο Πιέρ Κωστό αποχώρησε για να ανοίξει δικό του μαγαζί. Οπερ και εγένετο, καθώς συνεταιρίστηκε με τους Πάνο Μαρινόπουλο και Δάκη Ιωάννου για να φτιάξει το 1995 την ΙΜΑΚΟ – όνομα προερχόμενο από τα αρχικά των επιθέτων τους. Κι εδώ ωστόσο εμφανίστηκαν δυσκολίες, όταν οι συνεταίροι αποφάσισαν κάποια στιγμή να πάρουν το καπελάκι τους και να φύγουν, για να προχωρήσει στο εξής μόνος του στο δρόμο που χάραξε με το «Κλικ». Το μηνιαίο «Νitro» και το εβδομαδιαίο «Down Town» ακολούθησαν ένα πλήθος εβδομαδιαίων ή μηνιαίων περιοδικών («In Style», «Pink Woman», «Maxim», «OK!», «Esquire» κ.ά.), ενώ βασική παράμετρος στον τζίρο της Ιmako ήταν (και είναι) οι εταιρικές εκδόσεις (της Diners, της Citibank, της Αegean Airlines, του Mall κ.λπ.).
Η τελευταία μεγάλη ζαριά του Πέτρου Κωστόπουλου παίχτηκε τον καιρό του Χρηματιστηρίου. Του τρελού χρηματιστηριακού πάρτι για να είμαι ακριβής, όταν η ΙΜΑΚΟ κατάφερε να μπει στο ταμπλό. Θυμάμαι ότι το είχαμε συζητήσει το θέμα εκείνη την εποχή και μου είχε πει ελαφρώς εκνευρισμένος:
«Εδώ έχουν μπει αυτοί οι τύποι που τυλίγουν σάντουιτς κι έφτασαν να έχουν αξία 80 δισεκατομμύρια και δεν θα μπω εγώ;».
Μπήκε λοιπόν, κέρδισε την εμπιστοσύνη του επενδυτικού κοινού, άντλησε κεφάλαια, τα σκόρπισε στους πέντε ανέμους όπως οι περισσότεροι επιχειρηματίες Τύπου εν Ελλάδι. Οι επενδύσεις τους αποδείχθηκαν περισσότερο ευκαιρία για δημόσιες σχέσεις, παρά θεμέλια λαμπρού μέλλοντος. Ενα μέλλον που κράτησε μέχρι το 2008…
Ο ίδιος αργότερα έγραψε στο προσωπικό του blog:
“Ο τζίρος των περιοδικών έχει πέσει μέσα σε τέσσερα χρόνια από 70% έως 90%, ενώ στα ραδιόφωνα οι ζημιές αγγίζουν το 60%. Από το 2008 που ξεκίνησε η κρίση προσπάθησα με όλους τους τρόπους να κρατήσω την ΙΜΑCO ζωντανή. Ακόμα και στους χειρότερους εφιάλτες μου δεν μπορούσα να φανταστώ ότι η εξέλιξη στην οικονομία και ειδικά στον Τύπο θα ήταν τόσο άσχημη, τόσο άγρια”.
Και κάπως έτσι η ΙΜΑΚΟ φαλίρισε. Η εταιρεία που όρισε και καθόρισε το ελληνικό lifestyle, κατέρρευσε όταν διαλύθηκαν και οι τελευταίες ψευδαισθήσεις της ευμάρειας. Ψόφησε η διαφημιστική αγορά των περιοδικών, ξεφούσκωσαν τα παραφουσκωμένα expense accounts, προσγειώθηκαν τα ιδιωτικά τζετ που ταξίδευαν ώς το L.Α. για προμήθεια t-shirts.
2011. Η κατάρρευση! Η ΙΜΑΚΟ αδυνατεί για κάποιους μήνες να εξυπηρετήσει κανονικά τη μισθοδοσία των υπαλλήλων της, ύστερα από τρεις μειώσεις των μισθών τους. Το χαρτί των περιοδικών χάνει τη φωτεινότητα και την λευκότητα του. Η ύλη μειώνεται και η θεματολογία δείχνει να μετεωρίζεται, αμήχανα.
Το Φεβρουάριο του 2012 η εταιρία Α&G paper, ζητά την συντηρητική κατάσχεση κάθε κινητής και ακίνητης περιουσίας της λόγω μεγάλων ληξιπρόθεσμων οφειλών της τάξεως των 1.700.000 ευρώ. Στις 21 Φεβρουαρίου 2012, ολοένα και λιγότεροι εργαζόμενοι βλέπουν στον δεύτερο όροφο των ιδιοκτήτων γραφείων της ΙΜΑΚΟ, έναν κύριο, μαζί με δύο αστυνομικούς. «Εν ονόματι του ελληνικού λαού, πάρτε τα προσωπικά σας αντικείμενα, απομακρυνθείτε από τα κομπιούτερ και εγκαταλείψατε τον χώρο».
Τέλος! Οι τράπεζες δεσμεύουν τα πάντα. Η εταιρεία πάει! Οι τίτλοι δημεύονται! Το σπίτι στην Φιλοθέη περνά στα χέρια του επιχειρηματία Ευάγγελου Παπαευαγγέλου, μετόχου και κορυφαίου στελέχους της Jumbo έναντι του ποσού των 4,7 εκατομμυρίων ευρώ, πολύ χαμηλότερου από την αρχική τιμή εκκίνησης που είχε οριστεί στα 8 εκατομμύρια ευρώ για τη βίλα που βρίσκεται μέσα σε ένα οικόπεδο 1,2 στρεμμάτων και έχει συνολική επιφάνεια 1.242,23 τ.μ!
Τα πολυτελή αυτοκίνητα παροπλίζονται! Συνεχή δικαστήρια! Σύμφωνα με τον Κωστόπουλο, τα χρέη της εταιρείας ήταν 6,5 εκ. ευρώ και φέρεται να έχουν εξοφληθεί, εκτός από το ποσό των 350.000 ευρώ με τα χρήματα από την πώληση των δύο σπιτιών και του ραδιοφωνικού σταθμού «Σφαίρα».
Κάνει τηλεόραση και οι αμοιβές του δεσμεύονται αμέσως. Σημειώνει πως: «… Εγώ φαλίρισα προσωπικά. Δεν μου ανήκει τίποτα από αυτά που έχτισα έπειτα από 32 χρόνια δουλειάς. Ούτε σπίτια, ούτε χρήματα. Δεν ψάχνω για κατανόηση γιατί ο Τύπος στην Ελλάδα έχει καταλήξει να είναι ανθρωποφαγικός. Αυτοί που χρωστάνε έξι μήνες στους εργαζομένους καταγγέλλουν αυτούς που χρωστάνε τρεις. Δεν έχω να απολογηθώ για τίποτα άλλο πέρα από το ότι λυπάμαι για το ότι δεν έχω καταφέρει μαζί με τα άλλα να ξεπληρώσω τους ανθρώπους που δούλευαν για μένα και πιστεύω ότι τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας περισσεύουν για να γίνει αυτό.
«Δεν το χρωστάω μόνο σε αυτούς, αλλά και σε εμένα. Γιατί έμαθα ένα πράγμα από τον μακαρίτη τον πατέρα μου. Να είμαι αξιοπρεπής ακόμα και όταν όλοι θέλουν να με φάνε ζωντανό. Στη μνήμη του θα το παλέψω μέχρι τέλους. Λένε συνήθως ότι δεν έχει σημασία αν πέσεις, σημασία έχει να μπορείς να ξανασηκωθείς. Ξέρω ότι αυτή είναι μια ωραία φράση, αλλά κομματάκι δύσκολη στην εφαρμογή της, ιδιαίτερα όταν ζεις σε καθεστώς κλινικής κατάθλιψης επί 12 μήνες…»
Και αλλού λέει πως «θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι προκειμένου να επιβιώσει η ΙΜΑΚΟ προσέφερα τα τελευταία τέσσερα χρόνια όλη την ακίνητη και κινητή περιουσία μου ακόμα και αυτή που αποκτήθηκε πριν καν ιδρύσω την ΙΜΑΚΟ. Μιλάω για 32 χρόνια δουλειάς, τα οποία εκποιήθηκαν είτε με χρέη σε τράπεζες με αντίτιμο την ακίνητη περιουσία, είτε με απ’ ευθείας καταθέσεις όχι μόνο δικές μου αλλά και συγγενικών μου προσώπων».
Έχοντας φτάσει πλέον σε δεινή οικονομική κατάσταση γίνεται από εργοδότης, εργαζόμενος. Τον Απρίλιο του 2012 αναλαμβάνει καθήκοντα ως Chief Creative Officer στην εταιρεία Δάφνη Επικοινωνίες του Ομίλου ΑΝΤΕΝΝΑ. Επίσης, αναλαμβάνει καθήκοντα τηλεκριτικού στο talent show «Greek Idol» και αργότερα παρουσιάζει την εκπομπή «Βράδυ». Το 2013 θα κάνει κάτι μαζί με τη σύζυγό του Τζένη Μπαλατσινού, που όπως έλεγε έως τότε, μισούσε: Αναλαμβάνει την παρουσίαση του πρωινού στο MEGA μαζί με τη Τζένη.
Σχολιάζοντας μετά το κλείσιμο της ΙΜΑΚΟ και αφού είχε ήδη ανεβάσει στον αέρα το νέο του εκδοτικό εγχείρημα στο ίντερνετ, «Κοοlnews», είχε πει: «Δεν με νοιάζει πια να κάνω τον επιχειρηματία. Εδώ που τα λέμε δεν το ήθελα ποτέ. Έγινα αναγκαστικά μετά το σπάσιμο με τον Τερζόπουλο. Δεν το βρίσκω καθόλου σέξι. Είναι θέμα γούστου».
Μιλώντας το 2018 στην εκπομπή Αποκαλυπτικά του «Ε» και ερωτηθείς αν θεωρεί ότι έβλαψε τη νεολαία με τα πρότυπα που προέβαλε μέσω των περιοδικών του, απάντησε:
«Έκανα μόνο καλό. Πιστεύω ότι ξεβλάχεψα σε μεγάλο βαθμό ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού που εκείνη τη στιγμή έψαχνε την Ευρώπη», τονίζοντας μάλιστα δύο φορές το «ξεβλάχεψα».
Από την ΠΑΣΠ ως την πτώση
Ο Πέτρος Κωστόπουλος γεννήθηκε το 1954 στο Βόλο. Σπούδασε στην Ανώτατη Βιομηχανική Σχολή Πειραιώς (σημερινό Πανεπιστήμιο Πειραιώς) και συνέχισε τις σπουδές του στη Γαλλία, όπου και έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο του Παρισιού στην Πολιτική Οικονομία.
Γαλουχήθηκε πολιτικά στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα, ενώ ήταν από τα βασικά στελέχη της ΠΑΣΠ στα φοιτητικά του χρόνια στην Ανωτάτη Εμπορική. Επιστρέφοντας από το Παρίσι, είχε ήδη στην κατοχή του διδακτορικό στα οικονομικά, με τίτλο επηρεασμένο από την ακαδημαϊκή δραστηριότητα του Παπανδρέου: «Η οικονομική ανάπτυξη στην περιφέρεια του καπιταλισμού».
Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του, σταδιοδρόμησε στο Τμήμα Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες.
Αφού επέστρεψε στην Ελλάδα, το 1987 ξεκίνησε την εκδοτική του δραστηριότητα με το περιοδικό ΚΛΙΚ, το οποίο σύντομα έγινε το μεγαλύτερο σε κυκλοφορία ελληνικό περιοδικό. Την ίδια περίοδο ίδρυσε τον ΚΛΙΚ FM, το μεγαλύτερο μουσικό ραδιόφωνο της εποχής, και τα περιοδικά MEN και DIVA.
Στα χρόνια της εκδοτικής του κυριαρχίας, οι εργαζόμενοί του, απόλαυσαν μερικές από τις καλύτερες στιγμές – δημιουργικά αλλά και οικονομικά – του ελληνικού έντυπου βίου. Στα γραφεία της ΙΜΑΚΟ στο Νέο Ηράκλειο κυριαρχούσαν η ακριβή επίπλωση και το φως που ερχόταν στα γραφεία από τα παράθυρα που ήταν εγκατεστημένα σχεδόν παντού. Ο Κωστόπουλος ήταν οπαδός της αντίληψης, ότι ο εργαζόμενος πρέπει να είναι ευχαριστημένος στο χώρο εργασίας του και να περνάει καλά.
Εκτός από τις ανέσεις στις εγκαταστάσεις, οι εργαζόμενοι ήταν καλοπληρωμένοι, εισέπρατταν μπόνους, έκαναν ταξίδια, ζώντας σε έναν – φαινομενικά τουλάχιστον – εργασιακό παράδεισο. Έτσι, ακόμα και αν κάποιοι τον κατέκριναν για τη δημιουργία του lifestyle ρεύματος, το οποίο χαρακτηρίζουν καταστροφικό, ουδείς μπορεί να του προσάψει πολλά αρνητικά για τη συμπεριφορά του απέναντι στους υφισταμένους του.
Το 1995 ίδρυσε την ΙΜΑΚΟ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε., λανσάροντας τα περιοδικά Nitro και DownTown και τον ραδιοφωνικό σταθμό Nitro Radio. Η εταιρεία έφτασε να εκδίδει τα περιοδικά Esquire, InStyle, OK!, People, Nitro και DownTown. Στην εκδοτική εταιρεία ανήκαν επιπλέον τρεις ραδιοφωνικοί σταθμοί (Nitro Radio, Sfera FM και Derti FM) καθώς και μερικές από τις πιο επιτυχημένες ελληνικές ιστοσελίδες (Yupi.gr, Downtown.gr, Stylista.gr, Thea.gr, Greekbooks). Υπενθυμίζεται πως η ΙΜΑΚΟ, ήταν μία από τις εταιρείες που μπήκαν στο Χρηματιστήριο κατά τη διακυβέρνηση της χώρας από τον Κώστα Σημίτη, στη συνέχεια όμως αναγκάστηκε να αποχωρήσει.
Στην πραγματικότητα τα προβλήματα στην IMAKO είχαν ξεκινήσει από τα τέλη του 2010. Και ενώ ο ίδιος ο Πέτρος Κωστόπουλος με ανακοίνωση του προς τους εργαζόμενους, στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2011 τους είχε διαβεβαιώσει πως το πρόβλημα ρευστότητας φτάνει στο τέλος του, η κατάσταση φαίνεται πως ήταν πολύ πιο δυσάρεστη από ό,τι και ο ίδιος υπολόγιζε.
Η ζωή του όλη….
5/2/1954: Γεννιέται στο Βόλο.
1972-1976: Σπουδάζει στην Ανώτατη Βιομηχανική Σχολή Πειραιώς.
1976: Πηγαίνει στη Γαλλία, όπου και έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο του Παρισιού στην Πολιτική Οικονομία. Σταδιοδρόμησε στο Τμήμα Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες.
1987: Εξέδωσε το ΚΛΙΚ ενώ το 1988 δημιούργησε τον ΚΛΙΚ FM – το μεγαλύτερο μουσικό ραδιόφωνο της εποχής.
1995: Έπειτα από μία διαφωνία με τον εκδότη Άρη Τερζόπουλο, αποφάσισε με
«συμπαίκτες» τους επιχειρηματίες Π. Μαρινόπουλο και Δ. Ιωάννου να δημιουργήσουν την ΙΜΑΚΟ με 33% έκαστος. Εκδίδει Nitro, Mirror, Down Town, MEN, DIVA, Esquire, InStyle, OK!, People και δημιουργεί τους Ρ/Σ Nitro, Sfera, Derti FM και μερικές ιστοσελίδες όπως Yupi.gr, Downtown.gr, Stylista.gr, Thea.gr, Greekbooks.
2007: Η Imako αποκτά τους ραδιοσταθμούς Derti FM και Sfera FM, εξαγοράζοντας το 100% των εταιρειών Ραδιοπληροφορική Γ. Πολίτης ΜΜΕ και Space FM Stereo, αντίστοιχα αντί 11 εκατ. ευρώ.
2008: Πώληση τουρκικής θυγατρικής Vatan Imako Yayincilik στην Vatan Dergi Grubu αντί 700.000 ευρώ.
2009: Διαγράφονται από το ταμπλό του Χ.Α. οι μετοχές της Imako με απόφαση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, μετά από αίτημα της ίδιας της εταιρείας για έξοδό της από το Χ.Α.
2011: Το ανδρικό περιοδικό «Esquire» περνάει στον όμιλο των Αττικών Εκδόσεων και ο ραδιοφωνικός σταθμός Sfera στον επιχειρηματία Γ. Πολίτη.
21/2/2012: Ένας δικαστικός επιμελητής συνοδεία αστυνομικών πέρασε το κατώφλι των γραφείων της ΙΜΑΚΟ, ανακοινώνοντας κατάσχεση και πλειστηριασμό.
22/2/2012: Το περιοδικό OK, με αναγνωσιμότητα μέσου τεύχους 299.000
αναγνώστες, περνάει στον όμιλο του ΑΝΤΕΝΝΑ και στη Δάφνη μετά από συμφωνία με την εκδότρια-ιδιοκτήτρια του τίτλου Northern & Shell Ltd στη Μ. Βρετανία.