Στην έκθεση, υπό τον τίτλο, «σενάριο επιστροφής στην κανονικότητα» που έχει εκπονήσει η J.P.Morgan (“What the COVID-19 endgame might look like”) και στη χώρα μας δημοσιοποιήθηκε ευρέως μέσω του ΣΕΒ, γίνεται ανάλυση των οικονομικών επιπτώσεων διεθνώς, από τον κοροναϊό: Βάθος και διάρκεια παγκόσμιας ύφεσης, κέρδη επιχειρήσεων, δημόσιο χρέος-ελλείμματα-πληθωρισμός, εθνικοποίηση ιδιωτικών εταιρειών (σ.σ. και όμως το λέει η J.P. Morgan !), το τελευταίο σημείο όμως είναι το πιο πολιτικό.
Όπως αποκαλύπτει ο Νίκος Παπαδημητρίου στο libre.gr, η έκθεση της JP Morgan μπορεί να αποκτήσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και στα καθ΄ημάς.
Έχει τίτλο, «Κοινωνική αναταραχή και αλλαγή κυβέρνησης», και σε αυτό διαβάζουμε:
«Μπορεί κάποιος ηγέτης να κατηγορηθεί για ανικανότητα ή ολιγωρία στην αντιμετώπιση της κρίσης. Συνεπώς, σε μια εκλογική αναμέτρηση, το κόμμα που είναι στην κυβέρνηση είναι ευάλωτο. (Abe στην Ιαπωνία, Conte στην Ιταλία, Johnson στο Ηνωμένο Βασίλειο και Τραμπ στις ΗΠΑ). Ο μεγαλύτερος κίνδυνος ελλοχεύει για τον Τραμπ που αντιμετωπίζει εκλογές τον Νοέμβριο. Έτσι, οι πιθανότητες εκλογής των Δημοκρατικών αυξάνουν όσο θα χειροτερεύει η κατάσταση με τον κορωνοϊό». (Πάντως, και ενώ η διεξαγωγή των Προεδρικών εκλογών το Νοέμβριο είναι θεωρητικά στον αέρα, αφού δεν γίνονται προκριματικές εκλογές, ας σημειωθεί ότι τα τελευταία 24ωρα ο νυν Πρόεδρος ψαλιδίζει τη διαφορά από τον Τζ. Μπάιντεν, που είναι και ο πιθανότερος αντίπαλός του).
Εντάξει, αυτά αφορούν τις Η.Π.Α., πιθανώς την Ιταλία ή τη Μ. Βρετανία, αλλά γιατί να ενδιαφέρουν εμάς;, Θα ρωτήσει ευλόγως κάποιος. Κατ’ αρχήν, κάθε κυβέρνηση κρίνεται για την αντιμετώπιση της πανδημίας -και από τον κανόνα δεν εξαιρείται ούτε και η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Πλην όμως σε αυτό που κάποτε θα ονομάζαμε περιοχή ανταλλαγής απόψεων (Βουλή, Κολωνάκι κ.ο.κ.) και σήμερα έχει αντικατασταθεί από τα τηλεμέσα, καταγράφεται ένας πολιτικός προβληματισμός που έχει κάποια συσχέτιση με τις διαπιστώσεις της έκθεσης της J.P.Morgan. Αλλά από την ανάποδη, δηλαδή… «πρόωρες κάλπες».
Σενάριο που αποκτά νόημα μόνο υπό τον όρο ότι θα κρατηθεί χαμηλά ο αριθμός των θανάτων (παρότι κάθε ένας από αυτούς έχει τη δική του ιστορία και πόνο από πίσω). Στην περίπτωση αυτή και όταν θα βγούμε να αναπνεύσουμε, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έχει να αντιμετωπίσει τη δεύτερη κρίση: Την οικονομική καθίζηση, αν όχι καταστροφή.
Τα δημόσια ταμεία άδεια -ήδη διαπιστώνεται η… απροθυμία εκπλήρωσης των υποχρεώσεων-, οι συναλλαγές μεταξύ ιδιωτών στο «κόκκινο» (χαρακτηριστική ήταν η έκκληση, χθες, από τον Άδωνι Γεωργιάδη). Επιπλέον, μια χώρα που στηρίζεται πολύ στον τουρισμό της (εγχώριο και μη) βέβαιο είναι ότι θα αντιμετωπίσει τεράστιο θέμα: από ποια χώρα που μετρά τώρα εκατοντάδες νεκρούς θα ταξιδέψουν στην Ελλάδα, εξάλλου θέλουμε να έρθουν; Ενώ για τους ημεδαπούς πελάτες, εκείνοι θα έχουν άλλα, σοβαρότερα προβλήματα να επιλύσουν από το να κάνουν διακοπές. Σε κάθε περίπτωση, μια ιδέα είναι να πούμε από τώρα την αλήθεια, τουριστική ανάκαμψη το καλοκαίρι δεν πρόκειται να υπάρξει.
Ενώ οι αριθμοί για την ύφεση που ακούγονται, είναι μάλλον για εσωτερική κατανάλωση: όταν η Γερμανία υπολογίζει ύφεση 5,8% -υπό την προϋπόθεση μάλιστα ότι η πανδημία δεν θα διαρκέσει για περισσότερο από ένα μήνα ακόμη- ποια είναι η αυθεντική εκτίμηση για την ύφεση της εθνικής μας οικονομίας; Με δυο λόγια, έρχονται χρόνια δύσκολα, με Μνημόνια (όπως και αν ονομασθούν αυτά) –και η μέχρι στιγμής στάση του Βερολίνου δεν επιτρέπει κάποια αισιοδοξία ότι θα μας σώσει το… ιππικό (λέγε με ευρωομόλογο).
Οι σημερινές ουρές, εξάλλου, έξω από τις τράπεζες, αυτή η πρώτη μαζική παραβίασης των κανόνων της καραντίνας, μπορεί να δείχνουν ελλιπή ενημέρωση (για όσους βρίσκονταν εκεί, ενώ θα μπορούσαν να εξυπηρετηθούν μέσω ΑΤΜ), μπορεί να δείχνουν καταστρατήγηση κανόνων εις βάρος της δημόσιας υγείας, δείχνουν όμως και την αγωνία των πολιτών, όχι για το αύριο, αλλά για το σήμερα.
Ολόκληρο το ρεπορτάζ στο libre.gr