Στο ερώτημα “πάμε παρέλαση;”, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ απάντησαν καταφατικά, χρησιμοποιώντας, φυσικά, την ελαφρώς προστατευτική ασπίδα της ουδέτερης (;) κυβέρνησης Παπαδήμου και χιλιάδες άνδρες των ΜΑΤ και της ΕΛ.ΑΣ που θα σπεύσουν να δημιουργήσουν ομόκεντρους κύκλους ασφάλειας.
Εκπληκτικό. Στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου θα παρελάσουν οι Ένοπλες Δυνάμεις, φυλασσόμενες από τα Σώματα Ασφαλείας!…
Κι αυτό επειδή στη διϋπουργική επιτροπή υπό τον πρωθυπουργό, το απόγευμα της Δευτέρας, αποφασίστηκε πως “το πολιτικό σύστημα πρέπει να εκπέμψει το μήνυμα ότι δεν φοβάται και δεν τρομοκρατείται”.
Αξίζει να ερωτηθεί ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Π. Καψής “τι δεν φοβάται και από ποιούς δεν τρομοκρατείται”. Διότι εάν οι εκπρόσωποι των δύο κομμάτων (όπως σήμερα το πρωί στον Ant1 ο κ. Γ. Μιχελάκης) πιστεύουν πως τις αποδοκιμασίες και τα γιαουρτώματα πολιτικών ανά την επικράτεια συντονίζουν κάποια “αόρατα κέντρα” με προσφύσεις σε κοινοβουλευτικά κόμματα (βλέπε ΣΥΡΙΖΑ) και πως είναι ελαχιστότατοι εκείνοι που τα προκαλούν, τότε, πράγματι, τι να φοβηθεί κανείς…
Εάν είναι έτσι, όμως, αξίζει τον κόπο και το…χρήμα να κινητοποιήσει κανείς μερικές χιλιάδες αστυνομικούς για να προστατεύσουν τον Κάρολο Παπούλια, τον Μπαμπινιώτη και μερικούς ακόμα υπουργούς που προτίθενται να παραστούν στην παρέλαση;
Δυστυχώς, όμως, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν έχουν κατανοήσει επαρκώς τι συμβαίνει στην κοινωνία. Κάποιοι εξ αυτών πιστεύουν πως η οργή εκτονώνεται στις συναυλίες του Νταλάρα και πως όταν φθάσει η ώρα της κάλπης θα οδηγηθεί στο “μη χείρον”. Ιδιαίτερα αφού -όπως κατά κόρον λέγεται από στελέχη των δύο κομμάτων και τις διατεταγμένες φωνές στα media- “δεν υπάρχει εναλλακτική λύση”.
Δεν καταλαβαίνουν, φυσικά, πως η οργή του κόσμου συμπυκνώνεται, όχι σε εκείνους που πετούν γιαούρτια ή νεράντζια αλλά, στα εκατομμύρια άλλους που δεν λυπούνται καθόλου εάν λερώθηκε το ακριβό σακάκι του τάδε ή του δείνα υπουργού. Και ακόμα χειρότερα: που πολύ θα ήθελαν να είχαν βρει το σθένος και να είχαν προλάβει να το κάνουν εκείνοι.
Βεβαίως, η γενικευμένη οργή του κόσμου δεν σημαίνει αυτονόητα και υποβιβασμό του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στην Γ’ Εθνική, στις εκλογές…
Μην αυταπατώνται κάποιοι. Τα δύο κομμάτα έχουν ακόμα ισχυρά ακροατήρια, ανθρώπους, δηλαδή, που τελούν σε απόλυτη εξάρτηση γιατί “βολεύτηκαν” και “ωφελήθηκαν”.
Και η δύναμη του φόβου και της απουσίας -έτσι, όπως έχει ευρέως καλλιεργηθεί η εντύπωση- “εναλλακτικής λύσης” είναι ισχυρές παράμετροι για να παγιδεύσουν πολλούς ψηφοφόρους.
Εδώ, πρέπει να ειπωθούν καθαρά δύο πράγματα που αφορούν την αμφίδρομη σχέση (συνευθύνης) κομμάτων και ψηφοφόρων:
*Τα κόμματα που θεωρούν καταστροφική την πολιτική των μνημονίων και αντιδρούν στην κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων και εθνικής κυριαρχίας οφείλουν να διατυπώσουν καθαρή πρόταση διακυβέρνησης και εξόδου από την κρίση. Στις προσεχείς εκλογές δεν κρίνεται (μόνο) εάν μας αρέσει το μνημόνιο. Εάν αρκούσε αυτό ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν θα έπαιρναν, μαζί, πάνω από 5%. Εκείνο που, πρωτίστως, κρίνεται είναι “πως θα κυβερνηθεί η χώρα και ποιο μοντέλο διακυβέρνησης μπορεί να αποκαταστήσει την περί δικαίου αίσθηση και την εθνικά ανεξάρτητη υπόσταση της χώρας”.
*Οι ψηφοφόροι, μετά από αυτές τις εκλογές, δεν θα έχουν, πλέον, κανένα άλλοθι. Εάν, μέχρι τις εκλογές του 2009 καθείς εξ ημών μπορούσε να ισχυριστεί ότι παραπλανήθηκε από το “λεφτά υπάρχουν”, την “απαλλαγή” του Καραμανλή (2004), τον εκσυγχρονισμό της “ισχυρής Ελλάδας” του Σημίτη και διάφορα άλλα, από την Κυριακή των επόμενων εκλογών και μετά θα είμαι όλοι ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟΙ…