Υπό τον τίτλο “Η αβάσταχτη ελαφρότητα των ηγετών” (θυμίζοντας το βιβλίο του Μίλαν Κούντερα
” Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι” που είχε γίνει μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία με τον Ντανίέλ Ντέϊ Λούϊς και τη Λένα Ολίν), οι Financial Times επικρίνουν τη σύγχυση και τον πανικό των Ευρωπαίων και όχι μόνο ηγεσιών απέναντι στην επέλαση των αγορών.
Επαναλαμβάνοντας το χτύπημα της Le Mοnde που, λίγο πριν τη Σύνοδο των Βρυξελλών, αποκαλούσε τους ηγέτες “παιδάκια”.
Η βρετανική εφημερίδα ασκεί έντονη κριτική στην αναποφασιστικότητα των ηγεσιών και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού να ορθώσουν ανάστημα στις αγορές και ζητά την άμεση χρηματοδοτική ενίσχυση του προσωρινού μηχανισμού σταθερότητας (EFSF), ως μία ύστατη κίνηση δημιουργίας προϋποθέσεων σταθερότητας.
“Στον πόλεμο και στην πολιτική, η απώλεια ενός ηγέτη μπορεί να υπονομεύσει το σύνολο: αν δεν υπάρχει κάποιος να κατευθύνει και να ηγηθεί, οι στρατιώτες, χωρίς ηθικό, πέφτουν θύματα του πανικού και του αποπροσανατολισμού”, σημειώνουν οι Financial Times, παραπέμποντας, έμμεσα, στην Τέχνη του Πολέμου από τον κινέζο φιλόσοφο Σουν Τσου.
” Όπως έχουν αποδείξει οι τελευταίες δύο εβδομάδες, συνεχίζει, οι χρηματαγορές δεν διαφέρουν.
Τα κύματα των κεφαλαίων που τρέχουν προς ασφαλείς παραδείσους δεν αντικατοπτρίζουν τίποτα λιγότερο από τον αυτο-αποκεφαλισμό όσων ασκούν οικονομική πολιτική στον ανεπτυγμένο κόσμο.
Οι επενδυτές, όπως σημειώνεται, ανησυχούν ολοένα και περισσότερο από την αναντιστοιχία των άσχημων οικονομικών ειδήσεων και των απαντήσεων των πολιτικών“, τονίζει η έγκυρη εφημερίδα.
Και συνεχίζει: “Τι πρότειναν οι εκλεγμένοι ηγέτες; Στις ΗΠΑ, έναν καβγά για το ύψος του χρέους. Στην Ευρώπη, μία επίμονη διαμάχη για το μέγεθος του… νεροπίστολου που θα χρησιμοποιήσουν απέναντι στην πυρκαγιά των αγορών χρέους”, επισημαίνεται.
“Από τις αρχές του 2009, οι ηγέτες του κόσμου δεν έχουν δείξει το είδος της συντονισμένης σταθερότητας που απαιτείται για να διαβεβαιώσουν τις αγορές ότι ακολουθούνται πολιτικές που θα βγάλουν την παγκόσμια οικονομία από την κρίση.
Αν υπάρχει ένα καλό σημείο από τον πανικό των αγορών την εβδομάδα που πέρασε, είναι το σοκ που δέχθηκαν οι πολιτικοί ώστε να βγουν από την παρωχημένη αυτοϊκανοποίση στην οποία βρήκαν καταφύγιο πριν τελειώσει ο κίνδυνος”, τονίζει ο συντάκτης.
“Τα πράγματα”, καταλήγει το άρθρο, “δεν είναι τόσο άσχημα όσο ήταν το 2008. Αλλά οι σεισμοί στην ιταλική αγορά κρατικών ομολόγων θα μπορούσε να προκαλέσουν φαινόμενο “Lehman Brothers”. Η ευρωζώνη πρέπει να σταματήσει την επίθεση στο ιταλικό χρέος.
Πρέπει να καλέσει τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο και να του ζητήσει να επανεκτιμήσει το μέγεθος του προσωρινού μηχανισμού σταθερότητας – και γρήγορα μάλιστα. Όταν οι αγορές φοβούνται το χειρότερο, οι πολιτικοί πρέπει να ασκούν εξουσία και να τις ηρεμούν”.