ΑΠΟΨΗ
του Σεραφείμ Κοτρώτσου
Προσωπικά έχω ασκήσει επανειλημμένα κριτική στον Θεόδωρο Πάγκαλο.
Για όσα έχει πει κατά καιρούς (από το “όλοι μαζί τα φάγαμε” μέχρι τους “κοπρίτες”) και για όσα ΔΕΝ έχει πράξει, συμμετέχοντας σε μία κυβέρνηση αναποτελεσματική.
Άλλωστε, είναι σε όλους γνωστό πως ο αντιπρόεδρος είναι “μαγνήτης” κριτικής.
Χειμαρώδης και ως εκ τούτου ενίοτε άστοχος, πληθωρικός και γι αυτό συχνά ισοπεδωτικός.
Το ομολόγησε (προς τιμήν του, έστω και καθυστερημένα) κι ο ίδιος, άλλωστε, από τη Βενετία, λέγοντας, σε μία σπάνια έκρηξη αυτοκριτικής ότι “έχει πει αρκετές βλακείς τον τελευταίο καιρό”.
‘Αλλο πράγμα, όμως, η κριτική, κι άλλο ο λαϊκισμός.
Προ μηνών μία εφημερίδα δημοσίευσε ρεπορτάζ για το ρεβεγιόν των οικογενειών Παγκάλου και Σηφουνάκη σε κεντρικό πολυτελές ξενοδοχείο της Αθήνας.
Κάποια στοιχεία διαψεύσθηκαν, κάποια επιβεβαιώθηκαν.
Το ότι ο αντιπρόεδρος διέπραξε, όμως, ένα σφάλμα δεν σημαίνει πως είναι κατα συρροή “δολοφόνος”.
Είναι όμως λάθος και εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους η παραπληροφόρηση.
Εδραιώνει την πεποίθηση ότι οι πολιτικοί αδιαφορούν για τον λαό που υποφέρει και συνεχίζουν να διαβιούν στη χλιδή.
Εάν ισχύει, καλώς το επισημαίνουμε. Εάν όχι επωάζουμε ένα επικίνδυνο αβγό. Γιατί δεν αποτελεί λύση να έχουμε λιθοβολημένους πολιτικούς. Το ζητούμενο είναι να αποκτήσουμε ικανούς πολιτικούς.
Υπάρχουν, άλλωστε, χίλιοι λόγοι για να καταγγείλεις έναν πολιτικό.
Για την αναποτελεσματικότητά του, την αδιαφορία του για τις θυσίες των πολιτών, για τα σκάνδαλα, τη φορομπηχτική πολιτική και ούτω καθ΄’ εξής. Ας αρκεστούμε σ’ αυτά…